บางทีก็เหนื่อย..ไม่รู้จะหันหน้าไปพูดหรือปรึกษาใครเลย ปัญหาที่บ้าน ที่ทำงาน ตัวฉัน ทุกๆอย่างรุมเร้าเข้ามาพร้อมๆกันหมดเลย ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนนึง มีแค่สองมือเอง ให้บททดสอบเยอะไปไหม เหนื่อยที่ต้องแบกรับทุกอย่างๆไว้ ฉันพยายามจะทำทุกๆอย่างให้ดี พยายามทำให้ทุกคนสบาย แต่...ฉันตัวคนเดียว รู้ตัวว่าไม่ไหว แต่กัดฟันสู้ตลอด กดดันตัวเองบางทีเครียดอยากตายๆไปให้พ้น แต่เพราะคนข้างหลัง เพราะคำว่าครอบครัวมันค้ำคออยู่ ทำไม่ได้ การที่มีใครสักคนมารับฟังฉันบ้าง ให้คำปรึกษาฉันบ้าง มันคงดี อย่างน้อยก็คงไม่อัดอั้นขนาดนี้ ฉันรู้ว่าปัญหาตอนนี้มันก็เยอะพออยู่แล้ว ฉันไม่ควรเอาปัญหามาเพิ่ม แต่ฉันแค่อยากถาม..ให้ฉันได้พูดคุยปรึกษากับใครสักคนไม่ได้เลยหรอ มันผิดมากเลยใช่ไหมที่ฉันแค่อยากได้ที่พึ่งทางใจแค่คนนึง หรือแค่อยากให้ฉันเป็นผู้รับฟังเรื่องราวปัญหาต่างๆจากทุกคนแค่นั้น? ....ฉันก็มีหัวใจ ฉันก็มีความรู้สึก ฉันเพียงแค่อยากให้ใครสักคนมารับฟังฉันบ้างเท่านั้นเอง ช่วยกันแก้ไขปัญหา ให้คำปรึกษากัน แค่นั้นเอง  ฉันรับฟังทุกคนเสมอ.. แต่ทำไมไม่มีใครรับฟังฉันบ้าง???