ภาพจากซีรี่เกาหลี ที่ผมกำลังดูครับ
คนที่ผมเจอ หน้าคล้ายแบบนี้ แต่ผมยาว สวยกว่า


เจอตอนเช้าไปทำงาน ที่ป้ายรถเมล์ สบตากัน แล้วเขาไปยืนหน้าผมหันหลังให้
แล้วหันมาสบตาผม แล้วทำท่าว่าไม่ได้มอง แล้วสบตาอีกที แล้วหันกลับไป
(เล่าแค่วันแรกที่เจอกัน ถ้าเล่ามากกว่านี้ กลัวเขาโกรธ)

   แล้วเจอตอนเย็นแบบเซอไพร้ซ์ เจอหน้าแรกๆตกใจ แบบในรูป
ผมชอบเขามากเลยไม่กล้าพูดคุย
นานเกือบปี ได้ข่าวว่าบริษัทเขาจะปิดตัวลง แล้วเขาหายไปนานแล้ว
คิดว่าย้ายงานไปแล้ว คงไม่ได้เจออีก
  ทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ผมขอพระเจ้าว่าให้ได้เจอเขาอีก

เย็นวันนึงเจอเค้า ผมวิ่งไปขึ้นรถ รถแน่นมาก บังเอิญเขานั่งตรงนั้นพอดี หน้าเราห่างกันแค่คืบเดียว
ตอนนั้นผมนึกอยากถามว่า คุณเข้าเวปพันทิพไหม ท่าทางเขาไม่อยากคุยบนรถ
คนลงไปที่ว่างหมด ผมจะไปนั่งก็ได้ แต่ผมยังยืนอยู่ตรงนั้น เค้าก็ไม่ได้ขยับห่างออก

ลงรถด้วยกัน ผมก็ยังไม่กล้าพูดทำความรู้จักเค้า เหมือนเดิม
ผมเดินนำหน้า ไปทางที่เราเคยเดินด้วยกัน พอหันมาเค้าก็หายไปแล้ว