ก่อนอื่นเพื่อไม่ให้ใครปรามาสท่านก็ต้องเกริ่นก่อนว่าท่านเล่าจื้อที่ผมรู้จักนั้น
ท่านเป็นนักปราชญ์ที่แท้จริงมีความนึกคิดที่สุขุมรอบคอบ ดีงาม สมถะ
และกล่าวแต่สัจจะวาจาที่เป็นความจริงอยู่เสมอไม่ว่าในกาลใดๆ
คำพูดของท่านจึงมีคุณค่าเสมอมาแม้ในกาลปัจุบันและควรค่าแก่การนำมาพิจรณาอย่างยิ่ง
   พอดีผมต้องการแต่งบทความแนวธรรมะและต้องการยกภาษิตของท่านผู้นี้มาเป็นนิกเขปบท
แต่ทว่าทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าผมสามารถเข้าใจบทความที่กำลังจะกล่าวถึงนี้ได้โดยละเอียดดีแล้ว
แต่พอนำมาเขียนบรรยายจริงๆ ผมจึงได้รู้ว่าผมยังไม่เข้าใจบทความของท่านหรอกนะ
โดยบทความนั้นอยู่ในคำภีร์เต๋าบทที่ 77 วิถีแห่งเต๋า ความว่า
   " วิถีแห่งเต๋านั้น ไม่คล้ายกับคันธนูที่โก่งเตรียมจะยิงหรอกหรือ
ปลายทั้งสองลดต่ำลงมาและตรงกลางพองขึ้น ความยาวอันมีพลังนั้นหดสั้น ความยาวอันไร้พลังนั้นขยายยาว
   ด้วยหนทางแห่งฟากฟ้าเท่านั้น ที่นำเอาส่วนเกินจากผู้ที่มีมาก ไปให้กับผู้ที่มีไม่เพียงพอ
แต่หนทางของคนธรรมดาหาเป็นเช่นนั้นไม่
คนสามัญมักจะชิงเอาจากผู้มีน้อยไปเพิ่มพูนให้แก่ผู้มีมาก
ผู้ใดเล่าที่มีพอเพียงและแบ่งปันแจกจ่ายให้แก่โลกทั้งโลก มีเพียงแต่บุคคลผู้ดำเนินตามวิถีแห่งเต๋าเท่านั้น
   ดังนั้นปราชญ์ย่อมกระทำกิจแต่ไม่เข้าครอบครอง ก่อเกิดผลสำเร็จแต่ไม่ต้องการความเชื่อถือ
ด้วยท่านไม่ปรารถนาเป็นผู้เด่นยิ่งกว่าใครๆ "
   ความจริงแล้วผมก็ได้ลองพิจรณาดูใหม่อย่างละเอียดดูอีกครั้งแล้ว
แต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบที่ตัวเองพอใจและยังไม่รู้สึกกระจ่างในหลายๆประโยค
โดยเฉพาะท่อนที่ว่า "คนธรรมดาสามัญมักจะชิงเอาจากผู้มีน้อยไปเพิ่มพูนให้แก่ผู้มีมาก "นั้น
ผมยังไม่สามารถที่จะอธิบายหรือยกตัวอย่างที่ช่วยชี้แจงให้เกิดความเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งได้
ว่ามันเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร ทำไมถึงเป็นแบบนั้น
มีใครในนี้(พันทิป)ที่สามารถจะอธิบายให้คนเขลาอย่างผมเกิดความเข้าใจได้แจ่มแจ้งบ้าง
ผมเชื่อว่าคนที่เข้าใจจริงๆนั้นย่อมสามารถอธิบายได้ไม่ยากอยู่แล้ว
ส่วนสำหรับท่านที่ยังไม่เข้าใจในบทความข้างต้นอย่างแจ่มแจ้งแต่อยากแสดงความคิดเห็นบ้าง
ก็เชิญครับสามารถทำได้ผมไม่ติดขัด