สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของหนูเลยค่ะ อาจจะงงๆหรือแปลกๆซักนิดนะคะ ตอนนี้หนูอายุ13แล้วค่ะ(ปี61นี้ก็14ค่ะ)
ก่อนอื่นขอบอกนิสัยส่วนตัวของหนูก่อนนะคะ
คือหนูเป็นคนค่อนข้างหลายบุคลิกอ่ะค่ะ ทั้งที่แสดงออกและไม่แสดงออก หนูเป็นคนมีนิสัยขี้เกรงใจ ชอบช่วยเหลือ ยอมคน กลัวสังคม กลัวสายตาคนมอง ไม่กล้าแสดงออก เวลาไม่พอใจใครก็จะไม่พูดออกมาแต่แอบด่าอยู่ในใจเพราะกลัวว่าเค้าจะเสียใจถ้าเราพูดตรงๆ เวลาอยากได้อยากเป็นอะไรก็จะไม่กล้าขอหรือเรียกร้องอะไร ขี้หงุดหงิดแต่ไม่แสดงออก เวลาเพื่อนเอาข้อด้อยของหนูมาล้อหนูก็โกรธนะ แต่ไม่แสดงออก เพียงแต่หัาเราะกลบเกลื่อนเหมือนไม่โกรธอะไร ทั้งที่ในใจด่ากราดเรียงตัวแช่งยันบรรพบุรุษไปแล้ว บางครั้งหนูก็มั่นใจ บางครั้งนี่ก็ตรงข้าม ชอบด่าคนอื่นในใจว่าพวกโง่ ชอบคิดว่าตัวเองเก่งและฉลาดกว่าคนนู้นคนนี้ ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นเวลาทำงานกลุ่มทั้งๆที่มีไอเดียผุดขึ้นมาในหัวมากมาย เป็นคนโลเลไม่กล้าลองหรือตัดสินใจอะไร เกลียดการเข้าสังคม ขี้อาย เพื่อนๆมักเห็นว่าหนูเป็นคนร่าเริง หัวเราะง่าย อารมณ์สุนทรีย์ ขี้เล่น  โกหกไม่เนียน ซื่อบื้อ ใสๆ ไม่ค่อยเอาจริงเอาจัง ทั้งๆที่จริงหนูโกหกเก่งแต่แกล้งซื่อไปงั้นแหละ แถมหนูยังเป็นคนจริงจังกับงานอีกด้วย ที่หนูไม่ชอบออกความเห็นในกลุ่มเพราะเพื่อนมักไม่เชื่อ ไม่ฟัง ไม่เห็นด้วยเพราะคิดว่าหนูไม่จริงจัง(เข้าใจหนูมั้ยอ่ะ มันโคตรอึดอัดเลย) ซ่อนความรู้สึกทั้งหมดภายใต้รอยยื้มใสซื่อ หนูเป็นคนขี้โมโห(แต่ไม่แสดงออก) ขี้เบื่อ บางครั้งก็คิดว่าตัวเองมีพลังอย่างงั้นอย่างงี้(แต่พอคิดแบบนี้จบความคิดที่ว่า มันจะเป็นจริงได้ไง อีปัญญาอ่อน จะแล่นเข้ามาในหัว) ชอบมโนแบบหยุดคิดไม่ได้ แต่ก็ยังต่อต้านว่ามันไม่มีทางเป็นอย่างที่คิดแน่ๆ หนูชอบขัดแย้งกับตัวเอง ไม่ชอบเรื่องไร้สาระ ไม่ชอบทำให้คนอื่นเสียความรู้สึก ขี้น้อยใจ อ่อนไหวง่าย เกลียดการพ่ายแพ้ ไม่ชอบให้ใครเห็นน้ำตา คิดว่าทุกอย่างต้องเพอร์เฟค ขี้สงสาร ใจอ่อน ขี้ระแวง จะทำอะไรก็กลัวเสียภาพลักษณ์ไปหมด คิดว่ามีคนคอยนินทาว่าร้ายอยู่เสมอ คิดว่าตัวเองกากตัวเองด้อย ทำอะไรก็ผิดซะทุกอย่าง
พ่อแม่หนูเลิกกันตั้งแต่อยู่ป.1 แม่ให้หนูอยู่กับแม่ แม่คอยเลี้ยงหนูมาแบบบังคับ ผิดนิดผิดหน่อยก็ด่า ตอนกลางคืนเวลานอน หนูเปิดโทรศัพท์ไว้ระบบสั่น พอไลน์เข้ามันก็สั่น แม่ก็ด่าเราใหญ่ประมาณว่า ทำไมไม่ปิดเครื่อง แล้วคืนนี้จะได้นอนมั้ย ทั้งที่จริงแค่เตือนก็ได้ ไม่เห็นต้องด่า ราว5 นาทีผ่านไป ไลน์แม่เข้าบ้างแต่หนักกว่าเราคือมาทั้งสั่น แสง เสียง แม่ก็ไม่พูดอะไร หันไปเล่นไลน์ปกติ(เหอะๆ) เราโคตรหงุดหงิดเลย ด่าแม่ในใจด้วยคำหยาบทั้งๆที่รู้ว่ามันบาปแต่ก็อดไม่ได้(ก็มันโมโห)
มีอยู่วันหนึ่ง แม่หนูพากลับไปบ้านยายที่ต่างอ. ใช้เวลาเดินทางราว1ชม.  หนูลืมกระเป๋าไว้บ้านเรียนไว้บ้านยาย พึ่งนึกได้ตอนอีก15นาทีถึงบ้านตัวเอง แม่หนูโมโหมาก แม่หนูหันมาทั้งตี ทุบ หยิก จนเนื้อเราเขียวไปหมดแล้วพูดว่า นี่ตัวปัญหาจริงๆ อยู่ไปก็รังแต่จะเป็นภาระ หนูก็ร้องไห้แล้วทำหน้าบึ้ง แม่ก็กลับมาทำอีกรอบแล้วบอกให้ทำหน้าดีๆ ในใจนี่โมโหมาก ถึงกับคิดว่า คนโดนด่าโดนทำร้ายละจะให้กูยิ้มหรือไง
เพิ่มเติมค่ะ หนูเป็นคนขี้กังวลมาก เวลาสอบยังต้องดูแล้วดูอีกว่าฝนผิดช่องรึเปล่า เขียนตัวเลขก็ต้องดูแล้วดูอีก เกลียดความสกปรกมากๆ ถ้าเห็นภาพหรือคิดอะไรขยะแขยงจะมือสั่น กินน้ำไม่เคยหมดขวดเพราะคิดว่ามีเชื้อโรคอยู่ก้นขวด อ้อแล้วก็ หนูชอบได้ยินเสียงคนนินทาตัวเองบ่อยๆ ไม่แน่ใจว่าคิดไปเอง(โรคจิต)หรือมีจริงๆ เวลาเดินอยู่คนเดียวได้ยินเสียงหัวเราะก็ต้องกังวลว่าเขาหัวเราะเรารึเปล่า เคยหูแว่วบ่อยๆ บางครั้งตอนกลางคืนอยู่ในห้องคนเดียวมืดๆก็เหมือนเห็นเงาแวบๆก็จะตกใจกลัว ชอบคิดอะไรแปลกๆทั้งๆที่รู้ว่ามันบ้ามันเป็นไปไม่ได้ก็ดันหยุดคิดไม่ได้อีก สับสนกับตัวเองมากค่ะ จะบอกครอบครัวก็ไม่กล้า จะบอกเพือนก็ไม่ไว้ใจจริงๆค่ะ ไม่ใช่ไม่อยากไว้ใจแต่มันวางใจไม่ได้จริงๆ ปกติโดนเพื่อนแกล้งบ่อยแต่พอจะทำคืนก็กลัวพวกเขาร้องไห้ เจ็บตัว หรือเสียความรู้สึก จะทำให้เกิดปัญหาเปล่าๆก็เลยเฉยๆ แถมยังหัวเราะไปด้วยทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนโดนแกล้ง คือแบบ โคตรอึดอัด ช่วยแนะนำหนูด้วยนะคะ