คือเรามีความรู้สึกว่าบางทีก็ควรยกเว้นการเปิด เช่น โรงเรียน อะไรแบบนี้
เข้าใจนะว่าอยากให้สำนึกแต่เข้าใจปะ ว่ากลัวอ่ะ เรามีเพื่อนคนนึงเคยร้องไห้จนเป็นลม ไม่ใช่สำนึกนะ แต่เป็นลมเพราะกลัวมาก
เราก็กลัว กลัวจนไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากมีลูก
ส่วนตัวคิดว่า ถ้าเป็นที่ปฎิบัติธรรม หรืออะไรก็ตามแต่ที่คนมีสมัครใจที่จะไป อันนั้นจะเปิดก็แล้วแต่คุณเลย
แต่ขอเถอะ ถ้าเป็นนักเรียนงดได้มั้ยคะ การอบรมธรรมะก็ควรทำให้รู้สึกสบายใจ ได้ข้อคิด อยากเข้าร่วมอีก ไม่ใช่กลัวแบบนี้

คนอ่านมีความคิดเห็นยังไง ตอบเราหน่อย หรือจะปลอบใจเราก็ได้ แต่วันพรุ่งนี้เราต้องไปอบรมธรรมะ ฮือ รู้สึกไม่พร้อม