ลมพัดพาความเหน็บหนาวมาอีกครั้ง
ทรงพลังความเหน็บหนาวที่เกินหนาว
สายลมกรีดแทรกสะท้านบอกเรื่องราว
ใจร้าวร้าวถูกกรีดแทงไม่ต่างกัน

แล้วความหนาวเข้ากัดกินถึงในผิว
สายลมพริ้วบาดร้าวจนหนาวสั่น
ความในใจเก็บซ่อนไว้ผ่านคืนวัน
กลับเอ่อล้นก่อนกลั่นเป็นน้ำตา

ไม่ใช่หรือรูปแบบนี้ที่ต้องการ
ไม่ใช่หรือที่ผ่านกาลแสวงหา
ไม่ใช่หรือที่ทุ่มเทที่ผ่านมา
ไม่ใช่หรือจึงอ่อนล้าอย่างเฉียบพลัน

ก็สายลมจะหนาวหรือจะร้อน
เพียงขั้นตอนธรรมชาติที่เปลี่ยนผัน
เพียงผ่านไปธรรมดาแต่ละวัน
เพียงอย่างนั้นที่เกิดขึ้นแล้วจบไป

แต่แล้วฉันกลับจมลงในเรื่องราว
ฉันปวดร้าวข้างในจากสิ่งไหน
ฉันไม่รู้ฉันร่ำไห้เพราะสิ่งใด
แต่ข้างในฉันเจ็บปวดยากเกินทน

จึงเข้าใจน้ำหนักของน้ำในตา
สิ่งผ่านมาเจ็บปวดร้าวสับสน
จึงรับรู้ความอ่อนแอในตัวตน
คนหนึ่งคนกับจิตใจที่ร่วงโรย

ฉันเพียงเคยแสวงหาในบางสิ่ง
ฉันเพียงวิ่งตามความฝันอย่างหิวโหย
ฉันเพียงหวังสักคืนวันฉันบินโบย
ฉันกอบโกยเท่าที่ฉันจะได้มา

แล้ววันหนึ่งฉันจึงพบว่าฉันเหงา
ความโศกเศร้าค่อยค่อยคืบคลานมาหา
ความเจ็บปวดค่อยค่อยโตตามเวลา
ความอ่อนล้าเข้ากัดกินถึงวิญญาณ