หลับเถิดสาวน้อย โดย ส.ชยปาน

ดึกดื่นแล้วไม่หลับนอนหรือสาวน้อย
นั่งรอคอยใครเขาจะมาหา
ถึงเดือนเคลื่อนดาวพร่างละลานฟ้า
จะโรยลายังคอยท่ารอผู้ใด

หรือสายลมบ่มเพาะจึงเปลี่ยวร้าง
เขาเดินทางเหินห่างใช่หรือไม่
แม้ยังวาดคิดฝันไปแสนไกล
ละเลียบเลาะร่ำไรจักใคร่ชม

บ่มเพาะเธอบ่มเพาะความซึมเศร้า
เธอขลาดเขลาเล่าปมอันขื่นขม
ยามเจ็บปวดรวดร้าวหนาว-ระบม
มองเปลือกโลกในแง่จมข่มตนเอง

คืนเดือนมืดมิดมอดไร้วาววับ
กายขยับรับลมใจโหวงเหวง
ละอองคลื่นอาบแก้มยังละเลง
โดนข่มเหงเห่กล่อมน้อมนำใจ

อย่าร้องไห้สาวน้อยอย่าร้องไห้
ฟังพี่ชายคล้ายบ่นปนสงสัย
จับมือเธอกำแน่นแค้นข้างใน
อดทนไหว-ไหวสั่น,สะท้านสะเทือน

เธอเจ็บปวดรวดร้าวหนาวสะทก
ใจช้ำฟกอกสั่นกลั้นฝืดเฝือน
เดือนมืดดับลาลับพี่ชายเตือน
เจ้ายังเคลื่อนเลื่อนลอยเหมือนคอยเขา

ฟังพี่ก่อนหันมาอย่าล้าจิต
อันชีวิตสิทธิ์เธออย่าเผลอเศร้า
ว่าตัวตนทนเจ็บเหน็บตัวเรา
จะร้องเข้าเป็นไฉนใคร่ดูที

น้ำตาไหลร่วงเร้าเคล้าบริสุทธิ์
คอยแต่ขุดเรื่องเก่าเนาสุขขี
เขาตีจากพรากร่างในครานี้
สิ่งที่มีให้เขาไปจีงตรอมตรม

ดึกดื่นแล้วหลับฝันเถิดสาวน้อย
ตักพี่คอยรอเจ้าเคล้าขื่นขม
อยากจะร้อง-ร้องไปให้ซานซม
ขมเธอข่มทนไม่ไหวไหลออกมา.