สิ่งหนึ่งที่ผ่านเข้าใจเมื่อดู EP นี้คือ "ความชัดเจน" เมื่อชัดเจนและจริงใจต่อกัน ปัญหา .... ก็ไม่มี ร่องรอยความไม่พอใจของอาทิตย์ในตอนนี้ที่แท้จริงไม่ได้มีอะไรมากกว่าความเป็นห่วง ถ้าไม่บอกแล้วติดธุระตามประสาคนทำงานก็ต้องมานั่งรอ ถ้าไม่ว่างต้องนั่งรอแกร่วจะทำอย่างไร แล้วที่มาไม่บอกแล้วแอบอายก็คือ "ห้องรก" ข้อนี้เข้าใจได้ ถึงจะรู้ใจหรือถึงจะ .. ไปไหนต่อไหน (แฮ่) ก็ยังอยากดูดีในสายตามะ กว่าคนพี่จะรู้ตัวว่า "น้อง" ออกจะแผนสูงมาช่วยเก็บห้องจนมืดค่ำ ทำกับข้าวให้กิน แล้วบอกว่าเรียนตอนบ่ายอย่างนี้ก็คงไม่พ้น .... ขอค้างด้วย พร้อมทำตาใสใส่ .... ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าคนเป็นพี่แพ้พ่ายท่าทางแบบนี้มารับครั้งไม่ถ้วนจนเรียกได้ว่าชินแล้ว

ความสนิทสนมเพิ่มขึ้นมาอย่างที่ไม่ต้องดึงหน้าแบบเฮ้ดว้ากมักใช้ ... อันที่จริงมันก็แทบจะสิ้นสุดไปพร้อม ๆ กับการการประชุมเชียร์ที่สุดสิ้นสุดลง แม้จะแอบวางมาดอยู่บ้างเล็ก ๆ เมื่อคนเป็นน้องทำอะไรถูกใจ หากอาทิตย์เองก็ไม่เคยลังเลที่จะตรงไปตรงมากับความต้องการของตนเอง และ ความปรารถนาของก้องภพยามที่อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการรับน้องนอกสถานที่ .... ที่คนเป็นน้องชักชวน และ คนเป็นพี่ก็ไม่วางฟอร์มในส่วนนี้ เมื่อถามกลับมาว่า "อยากให้ไปใช่ไหมล่ะ" ด้วยน้ำเสียงที่คนตรงหน้าบัดนี้รู้แล้วว่ามีไว้เพื่อตัวเพียงคนเดียวต้องยิ้มหวานให้

การดูแลซึ่งกันและกันในชีวิตประจำวันก็ราบรื่นตามนิสัยของแต่ละคน ก้องภพยังคงตื่นเช้า เตรียมทุกอย่างพร้อมพรักก่อนไปเรียนหนังสือ ส่วนอาทิตย์ก็ยังนอนขี้เซา และ มีประโยคเด็ดว่า "ทำไมไม่ปลุก" อยู่เป็นนิจ หากบัดนี้ก้องภพคิดหาวิธีได้ดีพอจะให้คนพี่ลุกได้ตามเวลา ความใกล้ชิด ความรู้ใจมากขึ้นไปตามวันเวลาที่ผ่านเลย แทบไม่มีซักครั้งที่จะขัดใจหลังจากคบหากันมา

สำหรับก้องภพ ... ความชัดเจนและสู้กับปัญหาเป็นนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่เห็นกันตอนปีหนึ่งก็ว่าได้ ไม่ว่าเรื่องใดหากชัดเจนแจ่มแจ้งถึงแม้ไม่เป็นดังคาดก็ไม่ได้มีอะไรต้องผิดหวังเพราะได้ทำเต็มความสามารถแล้ว เช่นเดียวกับเรื่องของ "ความรัก" ที่ความชัดเจนได้พาเจ้าตัวมาถึงฝั่งอย่างที่ตั้งใจ และ คนเป็นน้องก็พร้อมที่จะทำอะไรก็ได้เพื่อรักษาสถานะนั้นไว้สมกับความยากลำบากและความพยายามที่ทุ่มเทให้ได้มา

การปฏิเสธข้าวฟ่างแบบสุภาพหากตรงไปตรงมาไม่อ่อนข้อก็เป็นส่วนหนึ่งที่แสดงนิสัยชอบความชัดเจนของก้องภพ ที่คนเป็นพี่เองก็ติดใจนัก คนที่รักและแสดงออกให้รู้ว่ารักอย่างตรงไปตรงมา คนเป็นแฟนมีหรือจะไม่ชื่นใจ มีหรือจะไม่อยากรักษาเอาไว้ เพราะเหตุนี้ ... อาทิตย์แม้จะไม่ว่างแม้จะมีปัญหาก็ยังดั้นด้นติดตามมาถึงชายทะเลแห่งความหลัง เร่งเพื่อนยิก ๆ ทำกระทั่งนั่งรถไปหน้าร้านให้เพื่อนพามา

และคนเป็นเพื่อนก็ไม่รีรอจะโพนทะนา ... ว่าความคิดถึงความห่วงหาของคนพี่มันล้นปรี่ขนาดไหน กล้องไม่มองมองแต่ใครก็เป็นอันรู้กัน ... ในหมู่มวลเพื่อนฝูงพี่น้องรู้กันดี ความสัมพันธ์ที่ไม่ปกปิดหากก็ไม่โชว์ออฟนี้สานกันมานานแค่ไหนอย่างไร สายตาของคนเป็นน้องที่มองคนเป็นพี่อย่างผู้ชนะ ... สรุปที่มาก็คือคิดถึงไม่ผิดไปจากนั้น เช่นเดียวกันกับดวงตาที่เป็นประกายวาววามอ่อนหวานเมื่อรู้สึกตัวว่าก็สำคัญกับใครบางคนไม่แพ้กัน คำพูดคำจาและการไม่ร้อนร้นปฏิเสธอะไรเป็นเรื่องเป็นราวประกอบท่าทางเขินอายนั้น .... ข้าวฟ่างรู้เลยในทันที คนที่ตนพึงใจได้รับฝากเกียร์ไว้แล้ว .... คนนั้นคือใคร

คนสองคนที่นั่งเบียดกันบนชิงช้าริมทะเลแคบ ๆ กับความแง่งอนที่ไม่ได้เห็นกันบ่อยนักของคนเป็นน้องก็จุดความเอ็นดูในใจของคนเป็นพี่ได้เหมือนกัน นอกจากจะเป็นพี่ว้ากที่ยอดเยี่ยมสมกับที่มอบทั้งความไว้วางใจ และ "หัวใจ" เอาไว้ให้ ความเป็นแฟน .... ก็ดีต่อใจไม่แพ้กัน อาจจะตะแงว ๆ เหมือนแมวน้อยแสนงอนไปบ้าง หากก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรไปมากกว่าที่ควรได้ คนเป็นพี่เองก็รู้สึกผิดนิด ๆ ที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ ประกอบกับความยินดีที่ได้พบเจอกันที่ีอยู่จนล้นใจทำให้เจ้าตัวตัดสินใจอะไรบางอย่าง



ปลายจมูกสัมผัสลงอย่างอ่อนโยน ... มีเสียงกระซิบเขินนิด ๆ ว่าให้เป็นรางวัล แค่นี้ก็เยอะมากแล้วสำหรับคนที่ไม่ค่อยชอบทำอะไรเปิดเผยโฉ่งฉ่าง หากนับวันที่อยู่ด้วยกัน ความเอางานเอาการ รับผิดชอบหน้าที่ แถมไม่เคยทำอะไรให้ต้องลำบากใจซักครั้ง ก็ทำให้อาทิตย์รู้สึกว่าดี .... ดีจริง ๆ ที่ได้อยู่ข้างกัน ก็เป็นอีกครั้งที่ความชัดเจนนำพาไปสู้ผลลัพธ์ที่งดงามสว่างไสวในใจของคนสองคน