เรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงปลายเดือนธันวาคม 60 นี้เองคับ
หลังจากออกมาจากอาชีพการเป็นครูอัตราจ้าง ปล. (ทำอยู่ 1 ปี 4 เดือน) เดี๋ยวเรื่องครูจ้างค่อยกลับไปเล่าต่อ....

    ขาไป...

     ปกติผมจะชอบนั่งรถไฟมาก เนื่องด้วยบรรยกาศ กับความชิลๆ อีกทั้งสนามสอบ เช่นทหาร ตำรวจ จะอยู่ที่ กรุงเทพฯ รถไฟจึงเป็นตัวเลือกที่ถูกและประหยัดค่าใช้จ่าย รถไฟขบวนที่ผมนั่งครั้งนี้ คือ ขบวนที่ 84 ต้นทาง ตรัง ปลายทาง กรุงเทพฯ ผมเลือกนั่งชั้น 2 พัดลม เพราะสำหรับเรามันโอเคสุดแล้ว ก่อนรถไฟจะออก พ่อ อวยพรให้ผมสอบราบรื่น คนอื่น ต่างคนต่างร่ำลา อวรพรให้การเดินทางครั้งนี้ราบรื่น และปลอดภัย แต่สำหรับเรามันคือประสบการณ์หลอนที่ยังคงจำไม่เคยลืม

     สำหรับรถไฟชั้น 2 (พัดลม) ขบวนนี้มีเพียงตู้เดียว ขาไปกรุงเทพฯ จะอยู่หลังตู้กับข้าว ใครสั่งกระเพรานี่ไม่ต้องพูดถึง แทบจะกลั้นหายใจ เราได้นั่งติดหน้าต่าง ชอบนะบรรยาการสบายๆ สองข้างทาง ... ขบวนรถมาหยุดที่ชุมทางทุ่งสง ตู้ที่เรานั่งผู้โดยสารจะนั่งกันเต็มครบทุกที่ ยกเว้น ที่นั่งข้างเราที่เดียวที่ยังไม่มีผู้โดยสารมานั่ง ... เราก็ไม่ได้คิดอารัย จนป้าที่นั่งอีกฝั่งถามว่า
ป้า :  หนุ่ย ไม่มีใครมานั่งทีเอ้อ ? (ลูก ยังไม่มีใครมานั่งอีกเหรอ ?)
เรา :  ม่ายที่ป้า เค้าน่าขึ้นที่ชุมพรมั่ง ! (ยังเลยป้า เขาน่าจะขึ้นที่ชุมพร)
  
    พอ 3 ทุ่ม ทุกคนเริ่มหลับ แต่เราหลับยาก เพราะแสงไฟในขบวน ครั้งนี้เลยเอาผ้าพันมาคลุมหน้า ก่อนคลุมก็ยกกระจกหน้าต่างขึ้นครึ่งนึง ที่โผล่ออกมามีแค่จมูก แล้วเราก็หลับ แต่หลับไม่สนิทได้ยินอีกที่ก็ .. ที่นี่สถานีสุราษฎร์ธานี หลังจากนั้นภาพตัด หูตัด เราฝันค่าาา ในความฝันเรานั่งปกตินี่แหละ แต่สิ่งที่เราเห็นคือรถไฟหลุดออกจากราง และมี ... ไม่แน่ใจว่าผู้ชายหรือผู้หญิง เพราะผมซอยสั้นๆ มานั่งทับขาเรา โดยหันหลังให้เรา พอรถไฟชนก้อนหินหรืออะไรก็แล้วแต่เค้าจะหลุดจากเราแล้วกลับมานั่งทับขาเราใหม่ เพื่อไม่ให้เรากระเด็นหรือหลุดจากที่นั่ง ในขณะที่คนอื่นโหวกเหวงโวยวาย กระเด็กออกนอกหน้าต่างก็มี ข้างๆ เราไม่มีใครเพราะเป็นเบาะว่าง คือยอมรับว่ากลัวมาก แต่รถไปไม่ล้มหรือพังน่ะ ยังคงวิ่งต่อโดยไร้รางรถไฟ แล้วเราก็หลุดจากฝันแล้วตื่น ภาพที่เห็นตอนตื่นคือ รถไฟหยุดที่ไหนสักแห่ง ฝั่งซ้ายคือป่า ด้านขวาที่เรานั่งคือ ป่านั่นแหละ แต่ถัดไปประมาณ 3 เมตรคือ สุสานของคนจีน (คิดในใจเอาแล้วไง) จนกระทั่งรถไฟออก เราก็หลับอีก หลับลึกเหมือนเดิม แล้วก็ฝัน ความฝันก็เหมือนเดิม รถไฟยังคงวิ่งทั้งที่ไม่มีราง ..นั่งทับขาเหมือนเดิม คนโวยวายเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เพิ่มเติมในรอบนี้คือ มี "ผู้หญิงผมยาวประมาณไหล่" ลักษณะ ทั้งตัวเลอะเทอะ เต็มไปด้วยโคลนเหมือนเพิ่งหลุดจากโคลนอ่ะ นั่งเหลือกตามาทางเรา นั่งติดเราอีก คือกลัวมาก ประกบทั้งหน้าทั้งข้าง อยู้แบบนั้นไปจนคนขับรถไฟบอกว่า เจอรางแล้ว รถไฟก็ขึ้นไปวิ่งบนราง แล้วจอดที่สถานี ภาพที่เห็นและจำได้จนถึงตอนนี้คือผู้หญิงสะแหยะยิ้มให้ เลือดไหลจากปาก ส่วนที่ทับขาไม่หันหน้ามานะ แต่เค้าเด้งทับเราอีกที ..... จนเราตื่น และได้ยินเสียงประกาศว่า ที่นี่ "สภานีชุมพร" และผู้โดยสารที่นั่งข้างเราก็ขึ้นมา ตามมาด้วยเสียงแหบๆ เนื่องจากใช้เสียงเยอะว่า โรตี ไหมค๊ะ โรตี โรตี 10 บาทจ้าา
หลังจากออกจากชุมพร ก็หลับนะ และไม่ฝันอีกเลยยยย จนถึงกรุงเทพฯ นี่คือเรื้องราวของ ขาไป