สำหรับใครที่คิดจะเดินทางด้วยรถไฟชั้นประหยัดควรอ่านกระทู้นี้
ขอเกริ่นก่อน...
ผมมีแผนต้องเดินทางจากจ.สุราษฏร์ธานี ไป กทม. เพื่อไปสอบ แต่เพราะความผิดพลาด ทำให้ผมไม่สามารถจองตั๋วรถไฟตู้นอน หรือ ตู้นั่งชั้น2ได้ ทำให้มีความจำเป็นต้องเดินทางด้วยตู้นั่งชั้น3 วินาทีที่ผมขึ้นมาบนตู้รถไฟ ภาพแรกที่ผมเห็นคือ ความแออัดของผู้คน บางคนนั่งบนที่วางแขน บางคนนอนบนพื้น ผมไม่รอช้ารีบเดินหาที่นั่งของผม และ ใช่ครับ ที่นั่งของผมโดนแย่งไป ผมไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากคนที่แย่งที่นั่งของผมเขาทำเป็นไม่รู้เรื่อง (หมายเลขที่นั่งในตู้ชั้น3มีไว้ประดับตั๋วเท่านั้น ไม่สามารถใช้งานได้ในสถานะการณ์จริง) ผมต้องเดินหาที่ว่างในตู้อื่นๆ ซึ่งก็ไม่สามารถหาได้ ทำให้ผมต้องไปยืนที่ประตูขึ้น-ลง เกือบ15นาที จนเจ้าหน้าที่มาตรวจตั๋ว และ พาผมไปหาที่นั่งซึ่งได้ใกล้ชิดกับประตูห้องน้ำที่โคตรจะเหม็น ถ้าโชคดีคุณอาจจะเจอเพื่อนร่วมทางที่มีมารยาททางสังคม แต่ถ้าไม่มันก็อาจจะเป็นฝันร้าย เหมือนที่ผมกำลังโดนอยู่ตอนนี้ ที่นั่งข้างๆเปิดเพลงเสียงดังมาก คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็ไร้มารยาทสุดๆ เปิดเพลงเสียงดัง แหกปากร้องเพลง หนักสุดคือ เอาขาเบียด ยืดขาพาดข้ามที่นั่ง และผมต้องทนอยู่อย่างนี้ไปอีก10+ชั่วโมง
สรุปปัญหาที่เจอมานะครับ
1.ไม่มีการควบคุมผู้โดยสาร ใครจะนั่งตรงไหนก็ได้ อาจจะมีการจำหน่ายตั๋วเกินจำนวนที่นั่งด้วย บางคนตอนนี้ยังหาที่นั่งไม่ได้ต้องยืนจนกว่าจะมีคนลง
2.ห้องน้ำเหม็นมาก ที่นั่งข้างห้องน้ำเป็นสิ่งที่เลวร้ายสุดๆ
3.ความแออัด ยังไม่เท่ารถไฟอินเดีย แต่ยกให้เป็นรองจริงๆ
ปัญหาหลักๆ อยู่การไม่ควบคุมผู้โดยสาร และ การปล่อยปะละเลยของเจ้าหน้าที่ เพราะหลังจาก3ทุ่ม จะไม่คอยมีเจ้าหน้าที่คอยเดินตรวจตั๋ว เปรียบเสมือนรถไฟฟรี แต่ค่าตั๋วโดนไปเกือบ300 เพิ่มอีกสักนิด ได้ตู้นั่งชั้น2สบายกว่ามาก