คือว่าเพื่อนของหนูเค้าเป็นคนที่อ่อนไหวต่อคำพูดง่ายมาก คืออยู่ที่ รร.ก็จะมีพวกรุ่นพี่มาแขวะน่ะค่ะ แล้วบางทีก็โดนครูพูดประมาณว่าหยอกเล่นแต่หนูว่าคำพูดของเขามันออกแนวจริงจังไปหน่อย แล้วเพื่อนหนูเค้าก็เก็บคำพูดของคนเหล่านี้ไปคิดค่ะ ทุกคืนเขาจะอยู่กับตัวเองแล้วคิดไปเรื่อย เขาไม่ค่อยให้กำลังใจตัวเองได้ยินแต่คำดูถูกตัวเองของเขา เขาพึ่งจะมาเปิดใจบอกกับหนูค่ะ ว่าเป็นโรคนี้...เขาบอกว่าเป็นมานานแล้วเคยหายไปแล้วตอนนี้มันกำลังเริ่มกลับมาครอบงำอีก เขารู้สึกว่าเขาไร้ค่า ไม่เคยประสบความสำเร็จ หนูเข้าใจค่ะว่าถ้าไม่เป็นเองก็ไม่เข้าใจว่าความรู้สึกมันแย่ขนาดไหน แต่อยากจะช่วยเขา อยากให้เขากลับมาร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนน่ะค่ะ อยากให้เค้าลองไปหาหมอ ไปขอคำปรึกษาหาทางรักษา เค้าบอกว่าไม่มีอะไรรักษาเค้าได้...ตอนนี้อาการหนักขึ้นเรื่อยๆเขาบอกกับหนูแบบนี้
***ขอคำแนะนำ คำพูดโน้มน้าวหรือจะเป็นวิธีพูดให้กำลังใจเพื่อนหน่อยค่ะ ไม่อยากให้เขามองตัวเองว่าไร้ค่า ไม่อยากให้เขาคิดมากจนเครียดแล้วจากหนูไปด้วยการฆ่าตัวตาย*** (ขอบคุณล่วงหน้านะคะ😊)