คือตอนนั้นมันเป็นเวลาพักเที่ยงค่ะ แล้วเพื่อนๆก็ลงไปกินข้าวกันหมด เรายืนจ่ายเงินค่าห้องอยู่เลยลงช้า ก็คิดว่าเพื่อนจะรอ ก็เลยรีบวิ่งลงมาจากชั้น4 ปรากฏว่าไม่มีใครรอเลย เนื่องจากเป็นคนที่ไม่กล้าที่จะเดินคนเดียวในโรงเรียน ส่วนใหญ่ก็จะเดินด้วยกัน วันนั้นเราเลยโกรธเพื่อนมาก สำหรับคนที่เดินกันเป็นกลุ่มตลอดแล้วอยู่ดีๆมาเดินอ้างว้างคนเดียวมันรู้สึกเวิ้งว้างมากเลยนะคะ เพื่อนในกลุ่มมี4คนค่ะ เราขอแทนว่ากลุ่มเอละกัน แล้วเราก็เดินไปโรงอาหารคนเดียว เพื่อนๆกลุ่มเอสั่งสุกี้กำลังปรุงอยู่ เราเดินเข้ามาวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะที่เห็นว่ามีกระเป๋าเพื่อนกลุ่มเออยู่ แล้วเดินไปสั่งข้าว นานมากกว่าจะได้ พอได้เราก็หยิบข้าวเดินไปนั่งกินข้างๆเพื่อนคนนึงในกลุ่มเอ ไม่มีใครพูดอะไร เรานั่งหน้าบูดเงียบๆ แปลกๆเพราะส่วนใหญ่จะคุยกัน ไม่มีใครคุยกับเรา เงียบกันหมด เรารู้สึกโกรธ อึดอัด น้ำตาคลอแล้วคิดไปเองว่านี่คงมาเป็นส่วนเกินสินะ นี่ลืมเราไปแล้วเหรอ โอเคได้ แล้วเราก็หยิบจานข้าวไปเก็บ ซื้อน้ำ สะพายกระเป๋า เดินหนีค่ะ ส่วนใหญ่จะรอกัน เดินไปหาเพื่อนอีกกลุ่มนึงห้องเดียวกันเหมือนกัน กลุ่มบี กลุ่มนี้จะใหญ่หน่อยมีประมาณ 10 คน อาคารค่อนข้างไกล พอเดินไปหาเพื่อนกลุ่มบีซึ่งไม่ค่อยสนิทสักเท่าไหร่ ก็ไปนั่งข้างๆ เพื่อนในกลุ่มบีถาม "อ้าวทำไมมาคนเดียว" เรายิ้มหัวเราะนิดๆไม่ได้พูดอะไร ฟังเพื่อนเม้ามอยกัน จนใกล้หมดเวลาพักเที่ยง เพื่อนๆกลุ่มบีลุกขึ้นไปทิ้งขยะ เราก็เดินตาม แล้วเพื่อนกลุ่มบีก็หยุดคุยกันหน้าถังขยะ เพื่อนกลุ่มเอเดินมาจากโรงอาหารแลดูไม่มีอะไรเกิดขึ้น เล่นกันแบบปกติ เรายืนมองแป๊บๆ แล้วรีบหันกลับมาหัวเราะกับเพื่อนกลุ่มบี  ตลอดครึ่งวัน เราตัวติดอยู่กับเพื่อนกลุ่มบี ไม่คุยแม้แต่แอะเดียวกับกลุ่มเอ ตลอดครึ่งวันเรารู้สึกอึดอัดมาก นี่ไม่คิดจะมาคุยกันเลยใช่มั้ย ขาดเราไปพวกแกก็คงไม่เป็นไรใช่มั้ย คงไม่สำคัญอ่ะ วันต่อมา เหมือนเดิมค่ะ เราตัวติดกับเพื่อนกลุ่มบี เกาะเขาไปทุกที่ วันนั้นในคาบเรียนที่ 3-4 เป็นคาบว่าง เรานั่งทำงานกับเพื่อนกลุ่มบี 4 คน รวมเราด้วย แล้วก็คุยกันไปเรื่อยๆ เพื่อนคนนึงก็ถามขึ้นว่า เองทะเลาะอะไรกันอ่ะ เป็นไรป่าว เล่าให้ฟังหน่อยสิ อยากรู้มากเลย5555" ตอนแรกเราก็ว่าจะไม่พูดละ พอไปเรื่อยๆเราก็เล่าให้ฟัง เพื่อนคนนึงในกลุ่มบีบอกเราว่า "เออเค้าเคยได้ยินอ่ะไอ้ซี(เพื่อนกลุ่มเอ)มันคุยกับใครนี่แหละว่า เห้ยเองคุยกับแอล(นามสมมุติของ จขกท.)เหรอวะ แล้วอีกคนก็บอกว่า เออลืมว่ะ " คือตอนนั้นก็รู้เลยว่าเพื่อนกลุ่มเอ ตั้งใจที่จะไม่คุยกับเรา ตอนนั้นก็คิดเลยอ่ะว่า ตอนแรกเราก็งี่เง่าเนอะแค่เพื่อนไม่รอก็โกรธละ แต่พอได้ยินแบบนี้นี่งงแ*กเลยค่ะ เอ้าคือเราผิดเหรอ? แล้วนี่ไม่คุยกับเราคือ? งงในงง เราป่ะควรโกรธ? แล้วตลอดวันนั้นก็รู้สึกอึดอัดมากกว่าเดิม โกรธมากกว่าเดิม เครียด ทุกครั้งที่เข้าคาบเรียน ก็จะย้ายจากที่นั่งเดิมคือนั่งใกล้เพื่อนกลุ่มเอ เปลี่ยนไปนั่งใกล้เพื่อนกลุ่มบีแทน ทำแบบนี้ รู้สึกแบบนี้จนถึงเวลากลับบ้าน เรานั่งรอพี่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าสหกรณ์(คนเดียว) เพื่อนกลุ่มบีกลับบ้านกันหมดแล้ว เพื่อนกลุ่มเอหายไปอาคาร3 นั่งๆยืนๆสักพัก เพื่อนคนนึงในกลุ่มบีเดิมมาพร้อมเพื่อนกลุ่มเอ2คน เอาสมุดมาให้เรา คือเพื่อนทั้งห้องปกติกันหมด เล่นด้วยกันเหมือนเดิม มีแค่เราที่มีปัญหาเองแบบงงๆ แล้วเพื่อนกลุ่มเอที่เดินกับเพื่อนกลุ่มบีก็เดินผ่านไป ไม่แม้แต่จะทักกัน ไม่หันมามองเลยด้วยซ้ำ มันทำให้เพิ่มความรู้สึกอึดอัด เครียด โกรธ งง นี่เราผิดอะไรแว้ งงมาก อ้าวสรุปเราผิด? สับสนวุ่นวาย หลังจากนั้นก็กลับบ้านปกติ กลับมาคิดทบทวนที่บ้าน กลับมานั่ง งงที่บ้าน กลับมาร้องไห้ฟูมฟายที่บ้าน เป็นฝ่ายโกรธ เป็นฝ่ายถูกแอนตี้ เป็นฝ่ายคิดมาก เป็นฝ่ายหัวร้อน เป็นฝ่ายถูกทิ้ง เป็นฝ่ายเสียใจร้องไห้ อยู่คนเดียว มันก็คงไม่มาคิดมากเรื่องเราแค่คนเดียวหรอก คือตอนนี้เป็นวันเดียวกับวันที่เล่าเรื่องให้ฟัง วันจันทร์มาก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงต่อ ไม่อยากไปง้อพวกมันทั้งที่เราไม่ผิด? แล้วเพื่อนกลุ่มเอนั่นก็น่าจะสนิทกันได้เป็นปีกว่าแล้ว คืองง จะทำยังไงต่อในอนาคต จะมาแตกแยกกันตอนนี้เหรอ? ในเรื่องไม่เป็นเรื่องเนี้ยนะ  ตอนนี้คือรู้สึกกลุ้มอยู่คนเดียว เพื่อนกลุ่มเอคนอื่นยิ้มให้กันหัวเราะให้กัน แต่มีแค่เราที่เป็นฝ่ายมองหน้าไม่ติดอยู่คนเดียว จะทำยังไงต่อไปดีล่ะคะ...