ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า…
เมื่อปีที่แล้วผมกับเพื่อนๆก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน เราเล่นด้วยกัน คุยกัน ไปซื้อข้าวด้วยกัน ยืนรอกันตลอดครับ แต่เดี๋ยวนี้ ผมก็เริ่มร็สึกว่า ผมกับเพื่อนๆ เริ่มห่างกันครับ ซึ่งตอนนี้มีเพื่อนอยู่ 2 คนที่ผมกลุ้มใจมากๆครับ :
คนที่ 1 : นาย เอ (นามสมมุติ)
จากแต่ก่อน หลังจากหมดคาบ เราก็จะรอ แล้วเดินไปซื้อข้าวเที่ยงพร้อมๆกัน แต่เดี๋ยวนี้ นาย เอ เขาไม่รอผมเลยครับ พอหมดคาบ เขาก็จะเดินไปกับเพื่อนของเขาอีก 2 คน โดยไม่รอผม ผมเคยรอเขานานเกือบ 20 นาที เพราะเขายังทำงานไม่เสร็จ แต่ผมก็รอครับ เพราะคำว่า “เพื่อน” ทุกครั้งหลังจากเราซื้อข้าวเสร็จ เราก็จะเดินไปซื้อน้ำต่อ วันหนึ่ง หลังจากเขาซื้อข้าวเสร็จ เขาก็เดินไปหาเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง แล้วก็ไปยืนคุย ในขณะที่ผมก็ต้องยืนรอเขา ผมไม่อยากจะเดินเข้าไปขัดเพราะเห็นว่าคุยกันอยู่อย่างเมามัน ผมเลยฝากเพื่อนอีกคนที่เดินผ่านมาพอดี ให้ไปถามนาย เอ ว่าจะไปซื้อน้ำไหม คำตอบที่ได้คือ เขาจะซื้อน้ำจากอีกร้านที่อยู่ใกล้ๆ… ผมซึ่งยืนรอไปเกือบ 15 ก็ทำได้แค่เพียงเดินไปซื้อน้ำอีกที่หนึ่งคนเดียว (คือ ร้านที่ผมซื้อประจำ น้ำมันขวดละ 5 บาท ซึ่งนาย เอ จะไปกับผมตลอด เพราะเราสองคนเห็นตรงกันว่ามันประหยัด - คือร้านอื่นขายขวดละ 10 บาท) นอกจากนั้น เดี๋ยวนี้เขาก็ชอบบอกว่าผมหยิ่ง เพราะผมไม่ชอบหันไปเวลาเขาเรียก คือ ผมไม่ได้เมินเขา แต่บางทีผมยังไม่พร้อมตอบ เช่น ผมกำลังพูดกับเพื่อนอีกคนอยู่ ซึ่งผมก็หันไปบอกว่า ‘แป๊บ’ บางทีเขาก็ไม่รอ เดินหนีไปเลยครับ
คนที่ 2 : นายบี (นามสมมุติ)
คล้ายๆกับนาย เอ ครับ แต่เพื่อนคนนี้ เขาอยู่ห้องข้างผมครับ คือ เราก็ค่อนข้างสนิทกัน เราเรียนพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ ที่เดียวกัน คุยกัน เล่นกัน และผมก็ยังเป็นคนสอนการบ้าน (บางทีก็ให้ลอก) ติวข้อสอบให้ตลอดครับ คือ ผมพยายามทำดีด้วยทุกอย่าง และเขาก็ดีกับผมด้วยเช่นกัน แต่เมื่อไม่นานมานี้ ทุกอย่างมันดูเปลี่ยนไป เวลาผมทำอะไรผิด เขาก็จะชอบด่าผมด้วยถ้อยคำที่รุนแรง เขาเมินผมบ่อยมาก บางทีผมกำลังคุยกับเขา แล้วจู่ๆ ก็มีเพื่อนของนายบี เดินเข้ามา ชวนคุยอีกเรื่องหนึ่ง แล้วพวกเขาก็เดินหนีไปเลย ทั้งๆที่เรายังคุยกันไม่เสร็จ มีวันหนึ่ง ผมทักไลน์ไปหานายบีเนื่องจากอยากคุยด้วย ผมยังไม่ได้ทำอะไร เขาก็ส่งแชตกลับมา บอกว่า ให้ผมหุบปาก - รำคาญ อย่าส่งมาอีก อะไรประมาณนี้ครับ ผมรู้สึกเจ็บมากๆ หรือเหตุการณ์อื่นๆที่ทำเอาผมเจ็บมากๆ ก็เช่น :
เล่นกันตามประสา…
เพื่อนนายบี : จัดการมันเลยไหมวะ
นายบี : อย่าพึ่ง เรายังใช้ประโยชน์จากมันได้อยู่
(มัน = ผม…)
ก็เข้าใจนะครับ ว่าที่จะจัดการนะ คือแค่เล่นกัน แต่สิ่งที่นายบีพูดออกมาเนี่ย มันเจ็บมากๆเลยครับ คือมันเหมือนกับว่า นายบี มาเป็นเพื่อนเพื่อผลประโยชน์ ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนจริงๆ
คือนายเอกับนายบีเป็นเพื่อนกันมาก่อนครับ ทั้งสองก็สนิทกัน เคยมีเหตุการณ์ที่ผม นายเอ นายบี และเพื่อนๆอีกหลายคนไปดูหนังกันครับ เรามาเจอกันที่ โรงเรียนเพราะมีงานกลุ่มที่ต้องทำ นายบีด้วยความที่อยู่คนละห้อง ก็เลยไปที่โรงหนังก่อนพวกผม (คือ มันมีเพื่อนจากห้องนายบี มาด้วย พวกนั้นจึงออกไปก่อน) แล้วก็ผมกับเพื่อนๆก็ทำงานกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งนายเอ ทำงานส่วนของเขาเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นแล้วทำท่าเหมือนจะไป ผมเห็นแบบนั้นจึงรีบบอกว่า “รอก่อน เพื่อผู้ผู้หญิงส่วนหนึ่งก็จะไปดูหนังเหมือนกัน รอหน่อย แป๊บเดี๋ยว” เขาตอบกลับมาว่า “เดี๋ยวไปรอหน้าโรงเรียน” ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่งรอเพื่อนผู้หญิงกลุ่มที่ยังทำงานไม่เสร็จ (คือ ก็เป็นเพื่อนๆกันหมด ทำไมจะรอกันไม่ได้) พอเสร็จปุ๊บ เราก็เดินไปหน้าโรงเรียน ซึ่งก็แน่นอนว่า นายเอนั้นได้นั่งรถสายออกไปก่อนแล้ว การดูหนังครั้งนั้น นายบีและนายบี ได้นั่งแถวเดียวกัน ในขณะที่ผมและเพื่อนกลุ่มผู้หญิงที่รอๆกัน ก็ต้องแยกไปนั่งอีกแถวหนึ่ง เนื่องจากที่ไม่พอ
คือ ส่วนตัวเนี่ยผมเป็นคนที่อยากจะเป็นเพื่อนกับทุกคน คือไม่อยากจะให้คนที่อยู่ใกล้เรารู้สึกเกลียดเรา ผมจึงพยายามทำดีกับทุกๆคน แต่บางทีคนที่เราทำดีด้วย กลับทำให้เรารู้สึก “เจ็บ” เพราะคำว่า “เพื่อน” - เจ็บกายไม่ทำไหร่ แต่เจ็บใจนี่ มันทรมานมากๆครับ ผมจึงอยากขอคำแนะนำว่าควรจะทำอย่างไรดีครับกับนายเอและนายบี ด้วยความที่เราช่วยเหลือเขามาตลอดด้วยความจริงใจ แต่เขากลับทำแบบนี้ มันจึงเจ็บมากๆเพราะเราคิดมาตลอดว่าเราคือเพื่อนของเขาคือ ผมไม่ได้อยากจะเลิกคบกับนายเอและนายบีนะ ไม่อยากจะเสียเพื่อน แต่สองคนนี้ทำเอาผมเหนื่อยใจมากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ทนอยู่กับความรู้สึกที่เหมือนกับโดนมีดกรีดอยู่ทุกๆวัน กรีดอย่างทรมานแต่ก็ไม่ตาย
ไม่เคยคิดเลยว่า คำว่า “เพื่อน” จะทำให้เรา “เจ็บ” ได้ขนาดนี้
“เจ็บ” เพราะคำว่า “เพื่อน” ขอคำปรึกษาครับ…
เมื่อปีที่แล้วผมกับเพื่อนๆก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน เราเล่นด้วยกัน คุยกัน ไปซื้อข้าวด้วยกัน ยืนรอกันตลอดครับ แต่เดี๋ยวนี้ ผมก็เริ่มร็สึกว่า ผมกับเพื่อนๆ เริ่มห่างกันครับ ซึ่งตอนนี้มีเพื่อนอยู่ 2 คนที่ผมกลุ้มใจมากๆครับ :
คนที่ 1 : นาย เอ (นามสมมุติ)
จากแต่ก่อน หลังจากหมดคาบ เราก็จะรอ แล้วเดินไปซื้อข้าวเที่ยงพร้อมๆกัน แต่เดี๋ยวนี้ นาย เอ เขาไม่รอผมเลยครับ พอหมดคาบ เขาก็จะเดินไปกับเพื่อนของเขาอีก 2 คน โดยไม่รอผม ผมเคยรอเขานานเกือบ 20 นาที เพราะเขายังทำงานไม่เสร็จ แต่ผมก็รอครับ เพราะคำว่า “เพื่อน” ทุกครั้งหลังจากเราซื้อข้าวเสร็จ เราก็จะเดินไปซื้อน้ำต่อ วันหนึ่ง หลังจากเขาซื้อข้าวเสร็จ เขาก็เดินไปหาเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง แล้วก็ไปยืนคุย ในขณะที่ผมก็ต้องยืนรอเขา ผมไม่อยากจะเดินเข้าไปขัดเพราะเห็นว่าคุยกันอยู่อย่างเมามัน ผมเลยฝากเพื่อนอีกคนที่เดินผ่านมาพอดี ให้ไปถามนาย เอ ว่าจะไปซื้อน้ำไหม คำตอบที่ได้คือ เขาจะซื้อน้ำจากอีกร้านที่อยู่ใกล้ๆ… ผมซึ่งยืนรอไปเกือบ 15 ก็ทำได้แค่เพียงเดินไปซื้อน้ำอีกที่หนึ่งคนเดียว (คือ ร้านที่ผมซื้อประจำ น้ำมันขวดละ 5 บาท ซึ่งนาย เอ จะไปกับผมตลอด เพราะเราสองคนเห็นตรงกันว่ามันประหยัด - คือร้านอื่นขายขวดละ 10 บาท) นอกจากนั้น เดี๋ยวนี้เขาก็ชอบบอกว่าผมหยิ่ง เพราะผมไม่ชอบหันไปเวลาเขาเรียก คือ ผมไม่ได้เมินเขา แต่บางทีผมยังไม่พร้อมตอบ เช่น ผมกำลังพูดกับเพื่อนอีกคนอยู่ ซึ่งผมก็หันไปบอกว่า ‘แป๊บ’ บางทีเขาก็ไม่รอ เดินหนีไปเลยครับ
คนที่ 2 : นายบี (นามสมมุติ)
คล้ายๆกับนาย เอ ครับ แต่เพื่อนคนนี้ เขาอยู่ห้องข้างผมครับ คือ เราก็ค่อนข้างสนิทกัน เราเรียนพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ ที่เดียวกัน คุยกัน เล่นกัน และผมก็ยังเป็นคนสอนการบ้าน (บางทีก็ให้ลอก) ติวข้อสอบให้ตลอดครับ คือ ผมพยายามทำดีด้วยทุกอย่าง และเขาก็ดีกับผมด้วยเช่นกัน แต่เมื่อไม่นานมานี้ ทุกอย่างมันดูเปลี่ยนไป เวลาผมทำอะไรผิด เขาก็จะชอบด่าผมด้วยถ้อยคำที่รุนแรง เขาเมินผมบ่อยมาก บางทีผมกำลังคุยกับเขา แล้วจู่ๆ ก็มีเพื่อนของนายบี เดินเข้ามา ชวนคุยอีกเรื่องหนึ่ง แล้วพวกเขาก็เดินหนีไปเลย ทั้งๆที่เรายังคุยกันไม่เสร็จ มีวันหนึ่ง ผมทักไลน์ไปหานายบีเนื่องจากอยากคุยด้วย ผมยังไม่ได้ทำอะไร เขาก็ส่งแชตกลับมา บอกว่า ให้ผมหุบปาก - รำคาญ อย่าส่งมาอีก อะไรประมาณนี้ครับ ผมรู้สึกเจ็บมากๆ หรือเหตุการณ์อื่นๆที่ทำเอาผมเจ็บมากๆ ก็เช่น :
เล่นกันตามประสา…
เพื่อนนายบี : จัดการมันเลยไหมวะ
นายบี : อย่าพึ่ง เรายังใช้ประโยชน์จากมันได้อยู่
(มัน = ผม…)
ก็เข้าใจนะครับ ว่าที่จะจัดการนะ คือแค่เล่นกัน แต่สิ่งที่นายบีพูดออกมาเนี่ย มันเจ็บมากๆเลยครับ คือมันเหมือนกับว่า นายบี มาเป็นเพื่อนเพื่อผลประโยชน์ ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนจริงๆ
คือนายเอกับนายบีเป็นเพื่อนกันมาก่อนครับ ทั้งสองก็สนิทกัน เคยมีเหตุการณ์ที่ผม นายเอ นายบี และเพื่อนๆอีกหลายคนไปดูหนังกันครับ เรามาเจอกันที่ โรงเรียนเพราะมีงานกลุ่มที่ต้องทำ นายบีด้วยความที่อยู่คนละห้อง ก็เลยไปที่โรงหนังก่อนพวกผม (คือ มันมีเพื่อนจากห้องนายบี มาด้วย พวกนั้นจึงออกไปก่อน) แล้วก็ผมกับเพื่อนๆก็ทำงานกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งนายเอ ทำงานส่วนของเขาเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นแล้วทำท่าเหมือนจะไป ผมเห็นแบบนั้นจึงรีบบอกว่า “รอก่อน เพื่อผู้ผู้หญิงส่วนหนึ่งก็จะไปดูหนังเหมือนกัน รอหน่อย แป๊บเดี๋ยว” เขาตอบกลับมาว่า “เดี๋ยวไปรอหน้าโรงเรียน” ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่งรอเพื่อนผู้หญิงกลุ่มที่ยังทำงานไม่เสร็จ (คือ ก็เป็นเพื่อนๆกันหมด ทำไมจะรอกันไม่ได้) พอเสร็จปุ๊บ เราก็เดินไปหน้าโรงเรียน ซึ่งก็แน่นอนว่า นายเอนั้นได้นั่งรถสายออกไปก่อนแล้ว การดูหนังครั้งนั้น นายบีและนายบี ได้นั่งแถวเดียวกัน ในขณะที่ผมและเพื่อนกลุ่มผู้หญิงที่รอๆกัน ก็ต้องแยกไปนั่งอีกแถวหนึ่ง เนื่องจากที่ไม่พอ
คือ ส่วนตัวเนี่ยผมเป็นคนที่อยากจะเป็นเพื่อนกับทุกคน คือไม่อยากจะให้คนที่อยู่ใกล้เรารู้สึกเกลียดเรา ผมจึงพยายามทำดีกับทุกๆคน แต่บางทีคนที่เราทำดีด้วย กลับทำให้เรารู้สึก “เจ็บ” เพราะคำว่า “เพื่อน” - เจ็บกายไม่ทำไหร่ แต่เจ็บใจนี่ มันทรมานมากๆครับ ผมจึงอยากขอคำแนะนำว่าควรจะทำอย่างไรดีครับกับนายเอและนายบี ด้วยความที่เราช่วยเหลือเขามาตลอดด้วยความจริงใจ แต่เขากลับทำแบบนี้ มันจึงเจ็บมากๆเพราะเราคิดมาตลอดว่าเราคือเพื่อนของเขาคือ ผมไม่ได้อยากจะเลิกคบกับนายเอและนายบีนะ ไม่อยากจะเสียเพื่อน แต่สองคนนี้ทำเอาผมเหนื่อยใจมากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ทนอยู่กับความรู้สึกที่เหมือนกับโดนมีดกรีดอยู่ทุกๆวัน กรีดอย่างทรมานแต่ก็ไม่ตาย
ไม่เคยคิดเลยว่า คำว่า “เพื่อน” จะทำให้เรา “เจ็บ” ได้ขนาดนี้