ผมเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนนึงที่โตมากับท้องทุ่งไร่นาหน้าตาบ้านๆ  (เป็นเด็กบ้านๆเป็นเด็กเลี้ยงวัว เห้ย!!!)  ได้รู้จักเด็กผู้หญิงกะโปโลหน้าตาเชยๆธรรมดาคนนึงที่ไม่ได้เลิศหรูอะไร เธออาศัยอยู่ในบ้านญาติหลังเล็กๆมีแค่เพียงแม่ที่คอยดูแลและเลี้ยงเธอแต่เธอขาดพ่อ ผมเดินเข้าไปในชีวิตเธอเหมือนเป็นทั้งเพื่อน พี่ และแฟน เนื่องจากผมโตกว่าพอสมควรเลยมีหน้าที่หลายๆอย่างที่คอยดูแลเธอเหมือนผมเป็นสมาชิกคนนึงในครอบครัวนี้ และได้รับการยอมรับจากแม่ของเธอเป็นอย่างดี มันเป็นห้วงเวลาที่มีความสุขมาก (เธอเพียงคนเดียว และเพียงเธอที่ต้องการ ฉันจะทำทุกๆอย่าง ด้วยวิญญาณและหัวใจ) ตลอดเวลาที่เรื่องของเราเดินไป
          สิ่งที่ผมทำและหน้าที่ของผมก็ไม่ค่อยมีอะไรมากแค่ คอยไปรับไปส่งในบางเวลาที่เธอต้องการ พาไปกินข้าว อาหารอร่อยๆที่เธออยากกินข้างทางบ้าง ในร้านดังบ้าง พาไปดูหนัง พาไปช๊อปปิ้งซื้อของต่างๆนานามูลค่าน้อยบ้าง มากบ้างปนๆกันไป พาไปเที่ยวในสถานที่ที่เธออยากไปใกล้บ้าง ไกลๆบ้าง  พาเธอไปหาหมอเวลาไม่สบายกลางค่ำกลางคืนเพราะบ้านเธอไม่มีรถออกมาข้างนอกเมื่อดึกมากๆ  ช่วยซัพพอทการเงินในยามที่เธอลำบากและเวลาเธอร้องขอ จัดการเรื่องเงินกูยืม (กยศ) เพื่อให้เธอมีโอกาสได้เรียน ผมปฎิบัติหน้าที่นี้มาตั้งแต่เธอเรียนมอปลาย จนเข้าและเรียนจบมหาวิทยาลัย ทำไมผมต้องทำขนาดนี้นะหรอ เพราะว่าเธอไม่มีอะไร และไม่ค่อยได้อะไรจากครอบครัวเพราะฐานะครอบครัวเธอไม่ค่อยดี ผมเลยอยากให้เธอมี ในสิ่งที่เธอไม่เคยได้.......แต่เดี๋ยวก่อน!!!!!! มันไม่ใช่อย่างที่คิดอย่างน้านนนนนนนนน
          ในห้วงเวลาที่เธอกำลังจะเรียนจบมัธยมปลาย ผมสงสัยว่ามีใครอีกคนที่เธอพยายามซ่อน (สมมุติชื่อ เอ) ผมรับรู้มาว่าเค้าคบกันแต่ก็นะเราคุยกันเรื่องนี้สักพักใหญ่ และเธอขอโทษพร้อมสัญญาว่าจะเลิก ผมก็ตกลงให้อภัย.........แต่เดี๋ยวก่อน     หลักจากนั้นไม่นานผมเจอช๊อตเด็ดยิ่งกว่าสเก็ดข่าว เธอดันทำของลับหล่นบนรถผมโดยบังเอิญ    พ๊ามมมมม!!!!!! มันคือกล่องยาคุมฉุกเฉิน  (ได้โปรดพูดความจริงให้ฉันได้ยิน ว่ารักเค้าจริงก่อนทิ้งฉันไป) ไม่นานเธอก็ยอมรับว่ามีอะไรกับ นายเอ จริงแต่เธอบอกว่ามันเกิดจากความผิดพลาด เธอร้องไห้เล่นใหญ่มากเธอขอเวลากับโอกาสแก้ตัว และตามนั้นผมก็ให้อภัยเธอ ด้วยคำสั่งสอนของพ่อ พ่อบอกว่า คนจะเป็นหัวหน้าครอบครัวได้ ต้องหนักแน่นและรับความกดดันมหาศาลให้ได้  เวลาผ่านไปสักระยะผมสบายใจว่าเธอดีขึ้นและทำตามที่สัญญาไว้ ทุกอย่างกลับเข้าสู่สภาวะปกติ
          ห้วงเวลาที่ 2 เริ่มเข้าปี1 มหาวิทยาลัย ผมก็ยังคงทำหน้าที่ดูแลเธอเหมือนเดิมเพียงแต่ไม่ค่อยถี่เหมือนแต่ก่อน เพราะว่ามหาวิทยาลัยค่อยข้างไกล ไปกลับประมาณ 200 กิโลเมตร เธอต้องไปอยู่หอหน้าที่ผมก็ค่อยไปส่ง หรือไปรับในวันสุดสัปดาห์ได้พบกันสัปดาห์ละครั้ง ช่วงเวลานี้เราห่างกันมากๆจนผมเหนื่อยใจอย่างที่สุด  แต่ก็พยายามไม่บกพร่องในหน้าที่และความรับผิดชอบ
          ห้วงเวลาที่ 3 มหาลัยปี 2  ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามปกติแต่และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผมได้ยินมาว่าเธอกำลังคบใครอีกคน (สมมุติชื่อ บี) เป็นเพื่อนใหม่ที่มหาลัย เราคุยกันเรื่องนี้อยู่พักใหญ่ พอมีประเด็นขึ้นมาทีไรเธอมักจะบอกผมว่า ผมหาเรื่องทะเลาะกับเธอ และเธอก็จะเล่นใหญ่โตมากอ จนในที่สุดผมก็ต้องยอม เพราะไม่อยากให้อะไรมันพังไปมากกว่านี้  เธอบอกว่าเค้ามาแอบชอบ แต่เธอไม่ได้ชอบ ก็เป็นแค่เพื่อนไม่ได้สนิทรัยมาก แต่ในอีกทางผมพยายามเก็บข้อมูลอยู่ลึกๆเงียบๆ คนเดียวเพื่อหวังว่าสักวันเธอจะไม่สามารถเถียงได้ และรอเวลาที่เหมาะสมเมื่อทุกอย่างกระจ่างชัด
          ..........แต่เดี๋ยวก่อน   พ๊ามมมมมม พ๊ามมมมมมมม !!!!!  มันไม่เป็นอย่างที่คิดหรือเห็นเพราะข้อมูลที่ผมได้มามันระบุแน่ชัดเลยว่าเธอไม่เคยเลิกกับ นายเอ ที่คบกันสมัยมัธยมปลาย สรุปผมโดนต้มมาแล้ว 4 ปี ในเวลานั้นเธอคบ 2 คนทั้ง เอ และ บี (ไม่เจ็บอย่างฉันใครจะเข้าใจ ว่ารักน่ากลัวเท่าไหร กี่คนที่เค้าว่าดีมากมาย แต่สุดท้ายหลอกกันทุกที) แต่ในไม่นานเธอก็เลิกกับ เอ ผมก็วางใจได้ระดับหนึ่ง และอย่างน้อยเธอคบกับ บี ก็ยังมีคนคอยช่วยและดูแลเธอในห้วงเวลาที่ผมไม่ได้อยู่ใกล้
          ...........แต่เดี๋ยวก่อน พ๊ามมมมมม!!!!!! ช๊อตเด็ดที่ต้องกรี๊ดยิ่งกว่าเวลาเจอผี  หลักจากนั้นอีกไม่นานผมรับรู้มาว่าเธอคบคนใหม่ (สมมุติชื่อ ซี) คนนี้เธอเป็นปลื้มมาก ถึงขั้นวางแผนไปเที่ยวด้วยกัน ไปนอนที่คอนโดด้วยกัน(บอกว่าไม่กลับบ้านในวันหยุด เพื่อไปอยู่ที่คอนโดของ ซี) วางแผนจะแต่งงานกัน ช๊อตนี้ช๊อคมาก ช๊อคยิ่งกว่าเวลาได้ยินหมอบอกว่า "คุณคนไข้ ทำใจดีดี หมอเสียใจด้วย"  แต่ไม่นานเค้าทั้งคู่ก็เลิกกัน เธอเสียใจร้องไห้กรีดแขนตัวเอง ผมเห็นเธอเจ็บ ผมยิ่งเจ็บและสุดท้ายเธอก็กลับไปคบกับ นายบี เพื่อนที่มหาลัย ผมเชื่อว่าสักวันนึงเค้าก็ต้องเลิกกัน เมื่อจบมหาลัย ผมก็จะได้กลับมาดูแลความรักของผมเหมือนเดิม เพราะเธอบอกว่าจะเลิกกับ บี เมื่อเรียนจบ
          ห้วงเวลาสุดท้ายมหาลัยปี 4  ผมรู้ความเคลื่อนไหวทุกอย่างของเธอที่มหาลัย ว่าทำอะไร ไปไหน มีกิจกรรมอะไรบ้างกับ นายบี แต่คนที่ไม่รู้คืออีกฝ่ายที่ได้ใจจึงใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ผมจึงเริ่มวางแผน อยากให้อีกฝ่าย (นายบี) รับรู้บ้างว่า เรื่องราวระหว่างที่เธออยู่กับผมเรามีกิจกรรมอะไรบ้าง ไปไหนบ้าง ทำอะไรบ้าง จนในที่สุดสามารถเจาะเข้าถึงตัว นายบี โดยผ่านโลกโซเชี่ยว คุยกับนายบีผ่านโซเซี่ยว แต่นายบี ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร รู้แค่ว่าเป็นเพื่อนใหม่ที่เข้ามาทักทาย เราคุยกันเรื่องต่างๆนานา จนถึงเรื่องแฟน นายบี หลุดปากเล่ามาหมดว่า ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร กิจกรรมอะไรบ้าง นั้นคือข้อมูลช๊อคโลก (ให้ไปแค่ไหนคงไม่มีความหมาย หากหัวใจเธอเปลี่ยนไป แต่เจ็บที่ต้องรู้ว่าเธอนั้นต้องไป) สุดท้ายผมได้เปิดเผยความจริงทั้งหมดว่าผมรู้อะไรบ้าง แต่เสียดายผมทำพลาด อุดช่องโหว่ไม่หมด จนเธอจับได้ว่าผมแอบทำอะไร แอบคุยอะไรกับนายบี จนในที่สุดเธอบอกผมว่า "ผมหักหลังเธอ และไม่คิดว่า ผมจะทำกับเธอแบบนี้"  แล้วเรื่องก็จบลงตรงที่ เราเลิกกัน พร้อมกับเสียงที่กังวานอยู่ในสมองว่า "ผมหักหลังเธอ"   และผมเสียเธอไปตลอดกาล ซึ่งตอนนี้เธอกำลังคบกับ นายบี หรืออาจคบคนใหม่ไปแล้วและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข    แต่สำหรับผมยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไปไหนไม่ได้   เสียดายเวลา ความทรงจำดีดีที่ไร้ค่า เหมือนไม่มีความหมายอะไร เป็นคนดี แต่ยังไม่ใช่คนที่เธอต้องการ (วันที่เธอทิ้งฉันไป เมื่อไหร่ก็เหมือนเก่า ความเจ็บนั้นยังตาม ติดตัวเป็นเหมือนเงา ก็ไม่รู้ทำไม เมื่อไหร่จะบรรเทาความเจ็บนี้ ที่อยู่ในหัวใจ)