ตามหัวข้อกะทู้นะคะ
คือเรามีเพื่อนสนิทคนนึงนามแฝงคือเอ
ตอนแรกเรากะเอสนิทกันมากก่อนเปิดเทอมก็คุยกันซะดิบดีว่าจะไปไหนมาไหนด้วยกัน
แต่พอเปิดเทอมมา มีเพื่อนคนนึงในห้องชื่อบีโดนเพื่อนทิ้งเลยมาขออยู่กับเราและเอเพื่อนเรา
คือตอนนั้นสงสารเพื่อนเพราะเพื่อนทิ้ง เลยให้มาเล่นด้วย นิสัยดีแหละ แต่เหมือนว่าเอจะค่อยๆเขยิบไปหาบีตลอด เราสังเกตเห็นมานานแล้ว เหมือนประมาณว่าเข้ากันได้ดี ปากเอก็บอกว่าสนิทกับเรา แต่สังเกตว่าคอยแอบหัวเราะกับบีอยู่สองคนโดยที่เราไม่รู้เรื่องด้วยเลย เวลาทำงานคู่ เอก็เหมือนจะอยากคู่กะบี
แต่ก็เหมือนมีเรารั้งไว้ เหมือนจะแคร์แต่ก็แค่เหมือน คอยบ่นตลอดว่าสงสารบีต้องไปคู่กะคนไม่สนิทด้วย เราแบบมองบนเลยอ่ะเบื่อมาก ตอนคาบลูกเสือจับหมู่ลูกเสือใหม่ ตอนเทอมที่แล้วเอกะเราโดนแยกกัน ปีนี้ดีใจเพราะได้อยู่ด้วยกัน แต่บีดันอยู่อีกหมู่ พอครูสั่งให้เลิกแถว เรารีบเดินเข้าไปหาเอแล้วบอกว่า เห้ยดีใจคราวนี้ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่เอพูดตัดขึ้นมาบอกว่า สงสารไอบี มันไปอยู่กลุ่มอื่น ตอนเลิกเรียนก็ยืนกันสามคนนะแต่เอหันไปกอดหลังบี ตอนนั้นก็เดินเอียงไปทางบี ควรเลิกคบมั้ยคะเพื่อนแบบนี้? เดี๋ยวหาว่าอิจฉาอีก แค่มันอึดอัดในใจ น้อยใจด้วย ว่าเราดีใจ แต่เพื่อนเหมือนมองข้ามความดีใจเราแล้วไปแคร์อีกคนแทนเหมือนเราไม่มีตัวตน