คือ สมมติว่า ในภาษาไทย ที่พูดปกติ มันเป็นประโยคนึง แต่มันไม่มีบริบท นี้ในภาษาอังกฤษ
แต่พอจะพูดอังกฤษ เรากลับนึกไม่ออกว่าในภาษาอังกฤษ มันเป็นประโยคยังไง แต่จริงๆ เราก็ไม่ได้ตั้งใจจะแปลจากไทย ไม่ได้คิดเป็นไทย
แต่ภาษาอังกฤษมันไม่ออกมาจากหัว
หลายครั้งเวลาพูดภาษาอังกฤษ แล้วไม่มีใครฟังรู้เรื่องว่าพูดอะไร ทั้งคนไทย ฝรั่ง งงไปตามๆกัน
แต่เราฟังรู้เรื่องหมด อ่านรู้เรื่อง เข้าใจภาษาอังกฤษ แต่เราพูดไม่เก่ง ไม่ได้หมายถึงพูดอังกฤษไม่เก่ง
แต่ speaking การพูด ไม่ค่อยเก่งด้วย เลยไม่มี เนื้อหาในสมอง หรือนี่จะเป็นสาเหตุ
เวลาพูด-เขียนภาษาอังกฤษ รู้สึกว่าโครงสร้างของภาษาและไวยกรณ์มันตีกันในหัว
แต่พอจะพูดอังกฤษ เรากลับนึกไม่ออกว่าในภาษาอังกฤษ มันเป็นประโยคยังไง แต่จริงๆ เราก็ไม่ได้ตั้งใจจะแปลจากไทย ไม่ได้คิดเป็นไทย
แต่ภาษาอังกฤษมันไม่ออกมาจากหัว
หลายครั้งเวลาพูดภาษาอังกฤษ แล้วไม่มีใครฟังรู้เรื่องว่าพูดอะไร ทั้งคนไทย ฝรั่ง งงไปตามๆกัน
แต่เราฟังรู้เรื่องหมด อ่านรู้เรื่อง เข้าใจภาษาอังกฤษ แต่เราพูดไม่เก่ง ไม่ได้หมายถึงพูดอังกฤษไม่เก่ง
แต่ speaking การพูด ไม่ค่อยเก่งด้วย เลยไม่มี เนื้อหาในสมอง หรือนี่จะเป็นสาเหตุ