ช่วยหน่อยนะครับ ขอบคุณมากครับ
๏ เมื่อนั้น  ระเด่นมนตรีเรืองศรี  
บรรทมเหนือแท่นรัตน์รูจี  ด้วยจินตะหราวาตีกัลยา  
ประคองเชยชื่นชมสมสวาท  แล้วทุกข์ที่จะนิราศเสน่หา  
แต่เวียนสั่งทรามวัยอาลัยลา  จนสุริยาเยี่ยมยอดยุคันธร  
ไก่ขันกระชั้นเสียงอยู่แจ้ว ๆ  ฟังแว่วหวั่นใจจะไกลสมร  
พิศพักตร์พนิดายิ่งอาวรณ์  พลางสะท้อนถอนจิตต์จาบัลย์  

๏ อุ้มองค์นงลักษณ์ใส่ตักไว้  ลูบไล้โลมนางพลางรับขวัญ  
จำเป็นจำพรากจากกัน  สาวสวรรค์ค่อยอยู่สวัสดี  

๏ เมื่อนั้น  นวลนางจินตะหรามารศรี  
ให้ละห้อยสร้อยเศร้าแสนทวี  สงสารที่ถ้อยคำพระอำลา  
ก้มพักตร์ลงเช็ดชลเนตร  พลางทูลภูวเรศเชษฐา  
น้องจะอยู่ผู้เดียวเปลี่ยววิญญาณ์  ทุกข์ถึงคะนึงหาไม่เว้นวาย  
เสด็จไปจงดีมีสุข  ให้ห่างภัยไกลทุกข์ทั้งหลาย  
อันศัตรูนอกกายในกาย  สารพัตรแพ้พ่ายอย่าพ้องพาน  
แม้นเสร็จศึกนึกกลับหมันหยา  ให้สมซึ่งสัญญาได้ว่าขาน  
อย่าลืมคำลืมเคยที่โปรดปราน  เยาวมาลย์ทูลพลางทางโศกี  

๏ เมื่อนั้น  ระเด่นมนตรีเรืองศรี  
ตรัสปลอบกนิษฐาแล้วพาที  แก้วพี่อย่าพะวงสงกา  
ถึงตัวพี่จะไปรณรงค์  แต่ใจจงพุ่มพวงดวงยิหวา  
พอเสร็จพันตูไม่อยู่ช้า  จะเร่งรีบกลับมาหาน้อง  
ประโลมลาลูบหลังแล้วสั่งเล่า  ขวัญข้าวค่อยอยู่อย่าหม่นหมอง  
ตรัสพลางย่างเยื้องจากแท่นทอง  เสด็จไปยังห้องสองนารี  

๏ นั่งแนบแอบองค์กัลยา  ประคองชมมาหยารัศมี  
เชยปรางนางสะการะวาตี  ตรัสสั่งสองศรีด้วยสุนทร  
ค่อยอยู่เถิดนะน้องอย่าหมองไหม้  พี่จะลาทรามวัยไปก่อน  
อย่ากรรแสงโศกาอาวรณ์  เป็นกรรมจำจรจากกัน  
จงรู้รักอดออมถนอมจิตต์  สิ่งใดอย่าได้คิดเดียดฉันท์  
สั่งเสร็จพระเสด็จจรจรัล  ขึ้นเฝ้าทรงธรรม์เจ้าธานี