เรื่องแต่ง พิมพ์ในมือถือ
ผิดพลาดยังไงขออภัยล่วงหน้านะค้าบบบ

"พลัมตื่นหรือยังหกโมงครึ่งแล้วนะ"
เสียงแม่ตะโกนขึ้นมาจากข้างล่างเพื่อปลุกเราให้ไปโรงเรียนในเช้าวันเปิดเทอม
"ตื่นแล้วค่าาา" ตะเกียกตะกายลุกจากที่นอนด้วยความงัวเงีย มือนึงขยี้ตาอีกมือก็เอื้อมไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ


อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาข้างล่างเจอแม่กำลังตักกับข้าวใส่ชาม
"ทำกับข้าวอะไรอะแม่"
"ฉู่ฉี่ซี่โครงหมูกับต้มพะโล้กินมั้ยแม่จะได้ตักข้าวให้"
"กินดิเปิดเทอมต้องกินฝีมือแม่ให้เป็นศิริมงคลสักหน่อยอิอิ"
"แหม๋ปากหวาน..ไปนั่งไปยกกับข้าวไปด้วย"
"แล้วพี่พลับกับพ่ออะ"
"พลับนอนหอเพื่อนหลายวันแล้วส่วนพ่อออกไปแต่เช้าแล้วมีประชุม"
"โหถ้าพลัมไปเรียนแม่ก็เหงาเลยดิ งั้นพลัมไม่ไปดีกว่าอยู่เป็นเพื่อนแม่เนอะๆ"
"ไม่ต้องมาเนียนรีบกินรีบไปเดี๋ยวสาย"
"โถ่แม่อ่ะ รู้ทันตลอดดดด"


กริ๊งงงงกริ๊งง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหยิบขึ้นมาดูเป็นสายโทรเข้าจากลิ้นจี่เพื่อนสนิทสุดรัก ตึ๊ด !
"คุณเธออออ อยู่ไหนคะต้องจุดธูปเรียกมั้ยถึงจะเสด็จ"
"เออออ กินข้าวกับแม่อยู่เจอกันที่โต๊ะเดิมนะเดี๋ยวไป"
"เออๆไอ้ถังกับอีฟางมาแล้วนะ"
"เออๆเดี๋ยวเจอกัน"

วางสายปุ๊ปแม่ก็ถามทันที
"ลิ้นจี่หรอ"
"โหรู้ได้ไงแม่"
"คบกันมาตั้งแต่ม.หนึ่งก็มีแต่ลิ้นจี่โทรหาไม่มีแฟนกับเค้ามั่งหรอ"
"โหยไม่เอาอะแม่ อยู่แบบนี้ก็มีความสุขสนุกดีไม่เอามาเป็นภาระความรู้สึกหรอกกกกก"
"อ่าวแล้วพี่เดย์ลูกอาจารย์คนนั้นหละ ลิ้นจี่กับฟางเคยเล่าให้แม่ฟัง"
กำลังตักข้าวเข้าปากข้าวถึงกับแทบพุ่ง
"พี่เดย์อะไรแม่ พวกมันก็พูดไปเรื่อย ไม่คุยแล้วจะรีบกินรีบไปเรียน"
"จ้าาาา ไม่ก็ไม่กินเสร็จก็เอาจานไปเก็บแล้วเอาฝาชีปิดกับข้าวให้ด้วยหละ แม่จะออกไปโอนเงินก่อน"
"แล้วไปไงอะแม่"
"ป้ามะลิมารับแกจะแวะไปที่ห้างพอดี"
"โอเคค่าามาหอมทีนึงก่อน"
"โตเป็นสาวแล้วนะยังจะหอมอะไรอยู่อีก"
พูดเสร็จแม่ก็ยื่นแก้มเข้ามาใกล้ๆให้หอม

ครอบครัวเราสนิทกันมาก
ด้วยวัยของเราที่กำลังโตกับแม่ที่ยังสาวในช่วงอายุสี่สิบกลางๆ และยังมีนิสัยคล้ายกัน ทำให้เราและแม่ได้ปรึกษาและแลกเปลี่ยนความคิดกันอยู่เสมอ

เรากินข้าวเสร็จก็จัดการเก็บกับข้าวตามที่แม่สั่งไว้
แล้วล็อคบ้านเดินไปขึ้นรถรับ-ส่งที่จะมารับทุกวันในเวลา 07.30
"สวัสดีค่ะลุงพงษ์" เรายกมือไหว้ลุงพงษ์ทันทีที่รถเข้ามาเทียบท่าหน้าบ้าน
ลุงพงษ์เป็นคนขับรถรับ-ส่งที่เรานั่งไปโรงเรียน
เราเป็นคนกรุงเทพฯแต่ต้องมาเรียนต่างจังหวัดเพราะงานราชการของพ่อ
พ่อมักจะมีงานเช้ามีประชุมในตอนเช้าบ้าง ส่วนแม่เราขับรถไม่เป็นเราเลยต้องอาศัยรถรับ-ส่งของลุงพงษ์นี่แหละสะดวกที่สุดแล้ว

"ไงหนูพลัมสวยขึ้นนะ ไปๆขึ้นรถเดี๋ยวสาย"
"ค่าาาา" ตอบไปยิ้มไปพร้อมกับเดินไปขึ้นรถด้านหลัง
ขึ้นไปนั่งบนรถก็ทักทายเพื่อนกับรุ่นน้องที่รู้จักกันไป
ก็คุยเล่นกันมาตลอดทางจนมาถึงหน้าโรงเรียนพวกเราทยอยกันลงจากรถ
ปึ๊ก ! ศอกจากผู้ชายคนข้างหน้ากระแทกเข้าที่หน้าผากเราอย่างแรง
"โอ้ยยยย"
"เห้ยเธอเป็นไรป่าว"
"เจ็บดิถามได้" พูดไปเอามือถูหน้าผากไป
"ไหนขอดูหน่อย" ผู้ชายตรงหน้าหน้าพูดพร้อมทำหน้าตกใจกำลังจะเอื้อมมือมาจับมือเราที่กำลังถูหน้าผากเราออก
"เห้ยจะทำไร ไม่ต้อง" เราพูดพร้อมเอาแขนอีกข้างขึ้นมาป้อง มือของผู้ชายคนนั้นเอาไว้
ผู้ชายคนนั้นนิ่งไปสักพักเราเลยบอกให้เค้ารู้สึกตัว
"อึนไรเนี่ยลงไปได้แล้วเรารีบ"
ผู้ชายคนนั้นไม่พูดอะไรแต่ก็ยอมเดินลงไปแต่โดยดี

เดินก้มหน้างุดๆมายังโต๊ะประจำที่นั่งกันตั้งแต่ม.สาม
"อีพลัมมมมหัวแกเป็นไรเนี่ย"
"มีคนเอาศอกมากระแทกตอนลงรถอะดิ"
"ชั้นนึกว่าหน่ออูฐ"
"ตลกหรออีจี่เดี๋ยวทุบนมแตก"
"555 ไม่แซวแล้วก็ได้ว่าแต่ใครทำวะ"
"เออใครวะ ไม่เคยเห็นหน้าเลยอ่ะ"
"จริงดิ นักเรียนใหม่หรอปกติรถลุงพงษ์ก็เด็กไม่เยอะนะไม่น่าจะจำไม่ได้ว่าใครเคยขึ้นไม่เคยขึ้น"
"คงงั้นมั้ง"
ลิ้นจี่คุยกับเราจบก็หันไปคุยกับถังกับฟางต่อ

เด็กใหม่หรอหรือไม่ใหม่ทำไมหน้าคุ้นๆเอ๊ะมันยังไงกันนะ แล้วเราจะไปสนใจทำไมเนี่ยยัยพลัมมมม


"นักเรียนทำความเคารพ"
"สวัสดีค่ะ/ครับ อาจารย์"
อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามาในคาบแรกของวัน
"วันนี้เรามีเด็กใหม่นะ ย้ายมาจากเชียงใหม่"
"คณิณ เข้ามาสิแนะนำตัวกับเพื่อนๆด้วยนะ" อาจารย์พูดจบก็มีเด็กผู้ชายคนนึงที่ตอนแรกยืนอยู่ข้างนอกเดินเข้ามายืนข้างๆ
"สวัสดีครับ คณิณครับหรือเรียกคิณก็ได้ครับ"
เด็กผู้ชายคนนั้น คนเมื่อเช้าที่เอาศอกมากระแทกเรานี่หว่า เรานั่งคิดอยู่ในใจ
"ยังไงครูฝากด้วยนะ ดูแลกันอย่าแกล้งเพื่อนหละ"
"ค่ะ/ครับ" พวกเราขานรับอย่างว่าง่ายเพราะรู้ว่าอาจารย์มีสอนต่อจะได้เป็นคาบว่างของพวกเรา

"อีจี่เด็กใหม่เนี่ยแหละแกที่เอาศอกมากระแทกชั้นเมื่อชะ.."
พูดยังไม่ทันจบลิ้นจี่ก็ส่งสายตาให้รู้ว่ามีใครอยู่ข้างหลัง
เราเลยหันหลังไปดูตามสายตาของลิ้นจี่ก็พบว่าเป็นคิณที่มายืนอยู่ข้างหลัง
เราสองคนมองหน้ากันได้พักนึงจนเรารำคาญจึงเอ่ยปากเปิดประเด็น
"มีอะไรป่าวคิณยืนมองอยู่นั่น"
"เธอทายายังอะ"
"ยังดิ จะเอาที่ไหนมาทา" เราถามพร้อมทำหน้ามู่ขมวดคิ้ว ดีนะที่ยังจำได้ว่าทำอะไรใครไว้อีตาคิณ
"อ่ะ" คิณพูดพร้อมหยิบหลอดยาออกจากกระเป๋ากางเกงนักเรียน วางไว้บนโต๊ะให้เราแล้วก็เดินกลับไปทำความรู้จักกับเพื่อนผู้ชายที่มีโต๊ะนั่งใกล้ๆกันกับเค้า

"โคตรเท่อะแก ไม่เอ่ยขอโทษแต่ซื้อยามาให้" ลิ้นจี่ผู้มีความจิ้นหันไปพูดกับฟาง
"อะไรของพวกแก ไม่ต้องมาแซวชั้นเดี๋ยวจะโดนทั้งคู่"
"555 อีฟางดูอีพลัมเขิน"
"แกก็ไปแซวมันองค์ลงชั้นไม่ช่วยนะ"
"เขินกับผีแกดิจี่หอยยยยย"
"เกลียดชื่อนี้"
"55555555" เรากับฟางพากันหัวเราะกับหน้าเบ้ปากตอนได้ยินชื่อนี้ของลินจี่



พักกลางวันพวกเราเดินมาที่โต๊ะประจำในโรงอาหาร

โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนประจำอำเภอนักเรียนจึงเยอะเป็นพิเศษ โรงเรียนจึงแบ่งรอบการพักกินอาหารกลางวันเป็นสองรอบน้องม.ต้นก็จะได้มากินตอน11.30 ส่วนม.ปลายก็จะได้มากินตอน12.30 โต๊ะที่เรานั่งประจำก็จะเป็นโต๊ะที่น้องม.ต้นนั่งกินข้าวด้วยเหมือนกัน

"พลัมแกดูนี่"
ฟางพูดพร้อมเอานิ้วชี้ลงไปที่โต๊ะที่มีโพสอิทแปะอยู่
ข้อความในโพสอิทคือ Peek u Plum
เราดึงโพสอิทขึ้นมาอ่านด้วยความงง แล้วก็พับใส่กระเป๋ากระโปรงนักเรียน
"ใครวะ"
พวกเราทำหน้างงใส่กัน
"ไปซื้อข้าวกันใครเขียนก็ชั่งมันเถอะหิวละ"
ถังเอ่ยขึ้นเพื่อเรียกพวกเราให้ออกจากความสงสัย
รถถังแฟนของฟางที่คบกันมาตั้งแต่ม.ต้น อยู่คนละห้องกันแต่จะเจอกันตอนเช้าเพราะไปรับฟางจากบ้านมาโรงเรียนและจะเจออีกทีก็ตอนกลางวันเพราะจะแวะมากินข้าวกับฟางก่อนไปเตะบอลเล่นในตอนพักกลางวัน

"ไงพลัม" เสียงผู้ชายเรียกจากด้านหลังพร้อมกับนิ้วมือที่มาสะกิดไหล่เบาๆ ให้หันไปดู
"อ่าวพี่คิวสวัสดีค่ะ" เราพูดพร้อมยกมือขึ้นไหว้
"เอ้ย ไหว้ทำไมพี่อายุสั้นตายเลยงี้"
"ไม่หรอกพี่หนูไหว้พี่ที่เคารพนะหรือจะไม่ให้เคารพดี 555"
"เคารพสิคร๊าบบบบ"
"แล้วพี่มาทำอะไรอะ เรียนจบไปแล้วนี่"
"มาดูน้องแม่ให้มาดูมันอะ"
"อ่าวพี่มีน้องด้วยหรอเพิ่งรู้"
"มีดิแต่ไม่ค่อยได้คุยตอนแรกอยู่คนละจังหวัด"
"อ๋อ งั้นเดี๋ยวพลัมไปซื้อข้าวก่อนนะเพื่อนรอแล้ว"
"ได้ๆไว้เจอกันพี่กลับมาอยู่บ้านพักนึง"
"ได้พี่ไว้ไปทำอะไรกินกันที่บ้าน" เรายิ้มให้กันเหมือนพี่ชายยิ้มให้น้องสาว

พี่คิวลูกของป้ามะลิเพื่อนของแม่ที่บ้านอยู่ไม่ไกลจากบ้านเรามากนักตอนย้ายมาใหม่ๆเคยไปนั่งกินข้าวที่บ้านโน้นบ่อยๆเพราะแม่ยังไม่คุ้นชินกับเส้นทาง การใช้ชีวิตที่นี่เลยมีป้ามะลิคอยให้คำแนะนำเลยสนิทกัน

กริ๊งงงกริ๊งง~
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเราดั้งขึ้นพร้อมโชว์รายชื่อว่าเป็นพี่พลับโทรมา ตึ๊ด!
"ว่าไงพี่พลับ"
"อยู่ไหนค๊าพึมพำคนสวยยยย"
"อะไรของพี่เนี่ย ดูนาฬิกาบ้างนะว่ากี่โมงกินข้าวอยู่ไอ้เบื๊อก"
"โหดูพูด พี่อยู่หน้าโรงเรียนเนี่ย"
"มาโรงเรียนน้องถูกด้วยหรอบ้านไม่ค่อยกลับนึกว่าอัลไซเมอร์กินสมอง"
"แหม๋ไอ้ตัวแสบนั่งอยู่ตรงไหนเดี๋ยวไปหา"
"โต๊ะเดิมไงจำไม่ได้สินะแก่แล้วก็งี้"
"เออ แก่ไม่แก่เดี๋ยวรู้"
วางสายไม่ถึงนาทีหน้าผากของเราก็โดนมะเหงกของพี่ชายสุดหล่อไปหนึ่งที ป๊อก!
"โหพี่พลับ เจ็บนะเมื่อเช้าเพิ่งโดนศอกกระแทกมา"
"อ่าวหรอ พี่ไม่รู้อะอีกทีได้ปะ"
"จะฟ้องแม่" เราพูดไปมองค้อนไป พี่พลับกับลิ้นจี่ที่นั่งมองเราสนทนากับพี่ชายมาตลอดก็เอาแต่หัวเราชอบใจกับใบหน้าบึ้งๆของเรา

"พี่พลับสวัสดีค่ะ" ลิ้นจี่เอ่ยทักพี่พลับ
"สวัสดีครับลิ้นจี่คนสวยยยยย"
"สยองอะพี่เรียกชื่อก็พอแล้วนะขนลุก"
"หรือจะให้พี่เรียกจี่หอยเหมือนพลัมมันอะ 5555"
"เอาเข้าไปทั้งพี่ทั้งน้องคอยดูเถอะะะะ"
"55555" เรากับพี่พลับพากันหัวเราะ
"เออพลัมเดี๋ยวชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อน ฟางมันบอกว่าให้ขึ้นห้องก่อนก็ได้มันจะไปนั่งดูไอ้ถังเล่นบอล เออแล้วก็ไม่ต้องรอชั้นนะจะแวะไปหาไอ้หนุนแปปนึง" ลิ้นจี่มีน้องชายชื่อขนุนช่วงกลางวันจะแวะไปหาบ่อยๆ
"เออได้เจอกันบนห้องนะ"
ตกลงกันเสร็จลิ้นจี่ก็หยิบกระเป๋าเดินออกจากโต๊ะไป
บนโต๊ะจึงเหลือแค่เรากับพี่พลับที่นั่งคุยกัน
"มาทำไรเนี่ย"
"มาส่งไอ้เดย์"
"เดย์?"
"เดย์นั้นแหละ ลูกอาจารย์พิมล"
"รู้จักกันด้วยหรอ"
"เออได้มันเป็นน้องรหัสเฉย"
"กลมไปปะ"
"นั่นสิ"
"เอาจานไปเก็บแปปเอาอะไรปะ"
"เอาน้ำมะพร้าวปั่น"
"อย่างเดียวหรอ แล้วพี่กินข้าวมายัง"
"กินมาแล้ว อยากกินอะไรให้มันเย็นๆหน่อย"
"กินน้องไอซ์ไงจะได้เย็นชื่นจายยยยย" น้องไอซ์เป็นชื่อแฟนเก่าพี่พลับตอนเรียนอยู่ที่นี่พี่พลับรักมากแต่ก็ทำพี่พลับเจ็บมากเช่นกัน
"เดี๋ยวจะโดนนะพึมพามมมม" พี่พลับทำเสียงขู่พร้อมทำท่าบีบมือจะไล่ฆ่าเรา
เราเลยรีบวิ่งหนีจนไปชนกับคนคนนึง ..