เราอยากอธิษฐานว่า ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน ขออย่าให้มีจิตคิดรักใครในเชิงชู้สาว ขอให้มีจิตเข้มแข็ง อย่าได้หลงในรูปเพศตรงข้าม และมีเมตตาต่อทุกคนเสมอกัน

มานั่งคิดดูถ้าอธิษฐานว่าขออย่าให้มีคู่ แต่ไม่ตัดที่ตัวต้นเหตุคือจิตก็เหมือนเอาจิตที่ยังไม่ได้ขัดเกลาไปขังกรง ซึ่งจิตนั้นยังมีความอยากอยู่ มันยิ่งจะทำให้ทุกข์มากขึ้นเปล่าๆ  การอธิษฐานควรอธิษฐานตัดที่ตัวเหตุคือจิต


ขอเสียงโหวตหน่อยค่ะ ถ้าเห็นว่าดี พรุ่งนี้เราจะไปวัดพระแก้ว  


ปล. ที่เราคิดว่าการอธิษฐานแบบใหม่นี้มันดีกว่า เพราะในอดีต เราเคยอธิษฐานแบบกระทู้ข้างล่างมาก่อน แต่เรากลับมีความรู้สึกว่าจิตมันย้อนแย้ง  เพราะเราคิดเสมอว่าการถือพรหมจรรย์เป็นสิ่งที่ดี และมีความภูมิใจที่ตัวเองยังรักษาพรหมจรรย์มาได้จนวัยใกล้ 40  แต่...จิตเรายังหลงรูปเพศตรงข้ามอยู่ค่ะ และยังมีความรู้สึกอยากมีคู่อยู่เป็นบางครั้ง มีคนบอกให้ไปถอน แต่เราไม่ทำเพราะเราเห็นว่ามันดีอยู่แล้ว  เราเลยคิดว่าปัญหามันน่าจะอยู่ตรงจิตที่มีความอยากอยู่ และถ้าเราจะใช้บุญทั้งหมดที่เรามีมาอธิษฐานให้จิตใจเข้มแข็งไม่หลงรูป มองมนุษย์ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมโลก มันอาจจะเป็นการแก้ปัญหาที่สมบูรณ์ขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า   ช่วยออกความเห็นทีค่ะ