กลางเดือนมีนาคม 1920...

คุณนายฮอฟมานน์ ในฐานะอดีตนายพลหญิงแห่งกองทัพเยอรมัน ได้เขียนจดหมายถึงเหล่านายทหารชั้นนายพลหลายคนในกองทัพซึ่งเคยเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของหล่อน แจ้งเตือนให้จับตามองสมาชิกพรรคกรรมกรแห่งชาติเยอรมัน อดีตสิบโท อดอลฟ์ ฮิตเลอร์ ผู้มีถิ่นกำเนิดที่ประเทศออสเตรีย แต่คลั่งไคล้เยอรมนีอย่างรุนแรง ว่าอาจเป็นผู้นำความหายนะมาให้แก่ประเทศชาติ และกำชับอย่างหนักแน่นในจดหมายว่า เป็นตายร้ายดีอย่างไร อย่าให้บุคคลผู้นี้ได้สัญชาติเยอรมันเป็นใบเบิกทางไปสู่อำนาจโดยเด็ดขาด

สองสามวันต่อมา คุณนายฮอฟมานน์ได้รับทั้งจดหมายตอบกลับ และโทรศัพท์ติดต่อจากนายทหารเหล่านั้น เป็นการขอบคุณ และยืนยันว่าทางกองทัพจะจับตามอง อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ และยังมีรถขนเสบียงจากกองทัพนำเสบียงอาหารต่างๆมาให้หล่อนถึงบ้านอีกด้วย

ช่วงเวลาเดียวกัน พรรคกรรมกรแห่งชาติก็กำลังจะเปิดประชุมใหญ่อีกครั้ง ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หลังจากคุณนายฮอฟมานน์ได้รับจดหมายตอบกลับจากเหล่านายพลและเสบียงอาหารจากกองทัพ

การที่ทางกองทัพ ยังมีความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับหญิงชรา ทำให้กัปตันวันชนะ มีทั้งความรู้สึกอุ่นใจ และความรู้สึกหวาดระแวงว่า หากวันใดวันหนึ่งคุณนายฮอฟมานน์ได้ฟังการปราศัยของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์แล้วมีใจคล้อยตาม เขากับลูกน้องทุกคนคงต้องพบกับความยุ่งยากมิใช่น้อย!

เย็นวันที่ 14 มีนาคม 1920...

แซมมาถึงที่ประชุมพรรคกรรมกรแห่งชาติ โดยได้เตรียม "เทเลพอเทเตอร์" ซึ่งซ่อนอยู่ในรูปปากกา 2 ด้ามตามที่กัปตันวันชนะได้บอกไว้ล่วงหน้า และหนุ่มลูกครึ่งต้องจำคำของกัปตันไว้ให้ดี....

"ทันทีที่คุณเห็นฮิตเลอร์ปรากฏตัว ไม่ต้องรอฟังเขาพูด ยิงแสงเทเลพอร์ตใส่เขาเลย ยิงโดนแล้วรีบหนีออกจากที่ประชุม ถ้าถูกไล่ตามจวนตัว ให้ใช้เทเลพอร์ตอันที่ 2 ยิงใส่ตัวเอง! เพื่อจะได้หนีรอด แล้วค่อยหาทางติดต่อกลับ ส่วนทางผมและคนที่เหลือก็จะหาทางตามล่าฮิตเลอร์ต่อไป"

การมาคราวนี้ แซมเลือกที่นั่งด้านหลังซึ่งใกล้ประตูทางออกมากที่สุด เพื่อการหลบหนีได้อย่างรวดเร็วที่สุด หากสถานการณ์บังคับ

หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นพาดหัวข่าวหน้าหนึ่ง ชักชวนสมาชิกพรรคกรรมกรแห่งชาติในเบอร์ลินให้เข้าร่วมประชุม

"พบกับ นักพูดฝีปากกล้า ความหวังใหม่ของพรรค ความหวังใหม่แห่งชาติ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์! เย็นนี้ 19:30 น."

และนั่นทำให้ผู้คนมากมายแน่นขนัดเต็มห้องประชุม

ถึงเวลาที่กำหนด แซมซึ่งอยู่ที่นั่งหลังสุดใกล้ประตูทางออก มองเห็น เดร็กซ์เลอร์ หัวหน้าพรรค ออกมายืนปราศัยเปิดประชุม ด้วยระยะห่างที่ค่อนข้างมาก แซมจึงไม่แน่ใจว่าถ้าฮิตเลอร์ปรากฏตัว เขาจะยิงแสงเทเลพอร์ตไปโดนตัวว่าที่ผู้นำนาซีได้หรือไม่

เขาอดไม่ได้ที่จะดึง "ปากกาวิเศษ" ออกมา ทำท่าเล็ง ส่องไปยังร่างของหัวหน้าพรรค...มันต้องกะระยะด้วยสายตาเท่านั้น และถ้าพลาดเขาต้องรีบหนีทันทีและอาจจำเป็นต้องใช้อีกด้ามหนึ่งยิงตัวเองเพื่อส่งตัวเองหนีไปให้ไกล

และแล้ว "นักพูดฝีปากกล้า" ตามที่หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นโฆษณาไว้ ก็ออกมายืนอยู่หน้าเวที...

ทันทีที่เขาเปิดปากพูด คนทั้งห้องก็เหมือนถูกสะกด!

"พวกเราชาวเยอรมัน ต้องหยิ่งและทรนง! ด้วยว่าความทรนงนั้นเป็นดั่งอาวุธ ซึ่งสามารถใช้ห้ำหั่นฟาดฟันศัตรูผู้รุกราน ศัตรูชาวต่างชาติ! อย่า...อย่าให้พวกมันหลอกลวงพวกเราได้...พวกมันเข้มแข็งกว่าพวกเรา และพวกมันที่ว่านี้ หาใช่ชาวฝรั่งเศส หรืออังกฤษไม่! ผมกำลังพูดถึง...เหล่าศัตรูของเรา ผู้ซึ่งกำลังอยู่ร่วมกับเรา!"

ทุกคนเงียบกริบเหมือนดังต้องมนต์...

"พวกสังคมนิยม....คอมมิวนิสต์...ผู้รุกรานต่างชาติซึ่งพากันเข้ามาในประเทศเรา! พวกมันจะทำลายเรา และบงการชีวิตของเรา!!"

เสียงอื้ออึงระคนด้วยเสียงปรบมือให้กับวาทะที่โดนใจ ดังเกรียวกราวไปทั้งห้องประชุม

แซมขนลุก! มือที่กำลังจับด้ามปากกาดึงออกมา กลับจับค้างไว้อย่างนั้น รอฟังคำพูดต่อไป

"พวกคนเลวเหล่านั้น ล้วนแต่เป็นผู้สกปรกโสมม อย่างที่สุด! พวกมันเป็นเนื้อร้ายที่สุด เหมือนมะเร็งซึ่งกำลังกัดกินร่างกายคือประเทศชาติของเรา! พวกมัน กำลังกัดกินสังคมของพวกเราอยู่ในขณะนี้ พวกคุณล้วนเข้าใจใช่ไหม ? ผมหมายถึงใคร ?"

สิ้นคำถามนั้น ชายคนหนึ่งก็ลุกขึ้นชูกำปั้นตะโกนตอบ

"พวกยิว!!"

"ใช่! พวกยิว !!" ฮิตเลอร์ทำท่าฟาดแขนชี้นิ้วตะโกนตอบกลับไป "พวกมันจะต้องถูกรังเกียจ ไม่ได้รับการต้อนรับ ต้องถูกผลักไสไล่ส่ง ในทุกหนทุกแห่งไม่ว่าเป็นที่ใดในเยอรมนี!!"

ทุกคนลุกขึ้นจากเก้าอี้ ใครก็นั่งไม่ติดแล้ว เสียงโห่ร้องอื้ออึงเขย่าห้องประชุมแทบถล่มทลาย

"พวกมันปะปนแทรกตัวเข้ามาในทุกวงการ กำลังปอกลอกพวกเราอยู่เรื่อยๆ ท้ายที่สุดพวกเราก็จะล่มจม ทรัพย์สินเงินทองที่พวกเราสะสมมาก็จะถูกพวกมันช่วงชิงเอาไป ทั้งทรัพย์ ครอบครัว และมรดกของเรา เพื่อนเอ๋ย จงฟังเถิด! นี่คือสงคราม! สงครามที่กำลังจะกลับมาเร็วๆนี้!! และสงครามครั้งนี้ ไอ้พวกผู้รุกรานต่างชาติ พวกยิวที่น่ารังเกียจ จะต้องกลายเป็นเหยื่อของเรา!!

และทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเเสียงเอ็ดอึงโห่ร้องอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนยืนชูมือปรบให้แก่โฆษกพรรรคซึ่งยืนนิ่งรับการปรบมือ

แซมได้สติ ชักปากกาออกมา กดปุ่มเทเลพอร์ตสแตนด์บาย และมองหาช่องทางที่จะยิง! แต่ข้างหน้าเขา เต็มไปด้วยผู้คนซึ่งกำลังคลั่งไคล้บดบังเขาเต็มไปหมดจนไม่รู้จะยิงผ่านตรงช่องไหนดี...

และแล้ว วินาทีหนึ่ง เขาได้ยินเสียงฮิตเลอร์ ตะโกนก้อง คำๆหนึ่ง ซึ่งต่อมากลายเป็น "คำขวัญ" ตลอดกาลของ "ท่านผู้นำ" และพรรคนาซี พร้อมกับการชูแขนเฉียยงขึ้นทำมุม 60 องศา

"Sieg Heil (ชัยชนะจงเจริญ) !!!"

ทุกคนในที่ประชุมตะโกนคำนั้นตาม และค่อยๆยกมือขึ้นทำตาม ทีละคนๆ บดบังจนแซมมองไม่เห็นตัวฮิตเลอร์แม้แต่น้อย !

จนกระทั่งเวลาผ่านพ้นไปราวห้านาที แซมจึงเห็นทุกคนลดมือลง และไกลออกไปที่ข้างหน้า ฮิตเลอร์กำลังเดินลงจากกเวที

แซมเล็งปลายปากกาไปยังร่างนั้น แล้วกดปุ่มที่หัวปากกา

"แว่บบ!"

ลำแสงสีขาว พุ่งออกไปจากปลายปากกา จับเข้าที่ไหล่ซ้ายของว่าที่ผู้นำนาซีอย่างถนัด!

ไม่กี่วินาที ร่างของฮิตเลอร์ก็หายวับไปต่อหน้าต่อตาสมาชิกพรรคหลายคนซึ่งกำลังยืนปรบมืออยู่!

ความโกลาหลเกิดขึ้นทันที ณ บัดนั้น!

แซมหันหลังกลับแล้วรีบวิ่งไปที่ประตูทางออก มันปิดอยู่และมีคนเฝ้า! แต่คนเฝ้านั้นกำลังตกตะลึงกับการหายตัวไปอย่างกระทันหันของฮิตเลอร์ จึงไม่ทันระวังประตู แซมจึงเปิดประตูออกได้อย่างง่ายดายแล้วรีบวิ่ง โกยอ้าวสุดฝีเท้า

"เฮ้ !!"

คนที่ประตูสองสามคนตะโกน และอีกคนหนึ่งร้องเรียกเพื่อนๆ

"จับชายคนนั้นไว้!!"

ชายสิบกว่าคนวิ่งออกมาจากประตูเพื่อไล่ตามแซมซึ่งวิ่งหนีห่างออกไป

"คงต้องยิงตัวเองแล้วสินะ!" แซมบอกกับตัวเองในขณะที่กำลังวิ่งพลางดึงปากก้าด้ามที่สองออกมา หันปลายปากกาเข้าหาตัวเองแล้วกดปุ่มที่หัวปากกา


"แว่บบ!"

ลำแสงสีขาว พุ่งออกจากปลายปากกาโดนตัวเองในระยะะเผาขน

เขาหายวับ สลายไปต่อหน้าต่อตาคนที่กำลังไล่ตามมา ทำให้พวกนั้นตกตะลึงไปตามๆกัน!



ช่วงเวลาเดียวกัน...

กัปตันวันชนะ กำลังดัดแปลงนาฬิกาจั๊มเปอร์ของลูกน้องแต่ละคน ให้มีคุณสมบัติเหมือนกับของตนซึ่งได้ทำมาแล้ว และทำเสร็จไป 2 เรือนแล้ว เป็นของสองสาว อีก 1 เรือนเป็นของเอก ซึ่งเขากำลังทำอยู่ ส่วนของแซมนั้นอยู่กับเจ้าตัว

ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับงาน ก็ได้ยินเสียงวิทยุเข้ามาในเครื่องรับสัญญาณที่ใส่ไว้ในหู

"นกแดง 2 เรียกนกแดง 1 เปลี่ยน!"

กัปตันหยุดมือชะงักจากการทำงานแล้วตอบ "ได่ยินแล้ว นกแดง 2 เปลี่ยน"

"เป้าหมาย ถูกส่งไปที่อื่นแล้วครับ ย้ำ เป้าหมาย ถูกส่งไปที่อื่นแล้ว! เปลี่ยน"

กัปตันดีดนิ้วมือเปาะ ก่อนจะถามต่อ

"แล้วนกแดง 2 เป็นยังไงบ้าง ? ปลอดภัยไหม ? เปลี่ยน"

"ปลอดภัยดีครับ แต่นกแดง 2 จำเป็นต้องส่งตัวเองไปที่อื่นเช่นกัน เพราะถูกไล่ตามโดยคนหลายคนครับ เปลี่ยน"

"ระยะทางที่ส่งเป้าหมายไป ไกลแค่ไหน ? เปลี่ยน"

"ตั้งไว้สูงสุดครับผม เปลี่ยน!"

"2 พันไมล์สินะ"

"ครับผม"

"แล้วนกแดง 2 ส่งตัวเองไปไกลแค่ไหน ? เปลี่ยน"

"100 ไมล์ครับผม"

"ถ้างั้น กลับมาที่ฐานก่อน โดยเร็วที่สุด แล้วจะทำยังไงต่อไป ค่อยว่ากัน"

"โอเคครับผม"

"งั้นแค่นี้ก่อน เลิกกัน"

"ครับผม เลิกกัน"

เสียงวิทยุขาดหายไป กัปตันหันมาพูดกับลูกน้องอีกสามคน

"แซมส่งฮิตเลอร์ไปที่อื่นแล้ว ห่างจากที่ทำการพรรคไป 2 พันไมล์"

"2 พันไมล์ !!" เอกร้องทวนคำนั้น "จากเบอร์ลินไป 2 พันไมล์ จะไปตกที่ไหนกันครับนี่ ?"

"ไม่แน่นอน บอกไม่ได้หรอกครับเอก ขึ้นอยู่กับว่าไปทางทิศไหน แต่ที่แน่ๆ กระเด็นออกไปนอกเบอร์ลินแน่ๆ"

"งั้นเราก็ต้องรอฟังข่าวก่อน ว่าฮิตเลอร์ไปปรากฏตัวที่ไหน หรือว่าจะเสี่ยงติดตามไปดีคะ กัปตัน ?" สาวจอยถาม

"ถ้าตาม ก็ต้องแยกย้ายกันติดตาม เพราะไม่รู้ว่าเขาไปทางทิศไหน ดีไม่ดี อาจจะเลยออกไปนอกเยอรมนีเลยก็ได้ และผมไม่อยากให้พวกเราแยกกัน"

"งั้นก็รอฟังข่าวก่อนน่ะสิคะ ?"

"คงต้องเป็นอย่างนั้นครับ"

"บางที ถ้าแซมกลับมา เขาอาจจะได้ข่าวบ้างก็ได้" เล็กคาดคะเน

สองชั่วโมงต่อมา ทุกคนก็โล่งอก เมื่อเห็นแซมกลับมาถึง

"เป็นไงบ้างแซม ? ได้ข่าวฮิตเลอร์บ้างไหม ?" กัปตันเอ่ยถามทันทีที่เห็นเขากลับเข้ามาในบ้าน

"ครับผม" หนุ่มลูกครึ่งตอบ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา "ผมได้ยินข่าวจากสมาชิกพรรคบางคนที่พูดคุยกันบนรถไฟว่า ฮิตเลอร์ไปปรากฏตัวที่เบรเมนครับ"

"ถ้างั้น ตอนนี้เขาคงจะกำลังเดินทางกลับมา"

"เราควรจะไปดักเขาที่ไหนดีครับ ?" เอกถาม

"ผมว่า ไม่สถานีรถไฟ ก็สนามบินเบอร์ลินนี่แหละ"

"งั้น...พวกเรา แยกกันไป 2 ที่ ดีไหมครับ ?" แซมออกความเห็นและถาม

"อืม..." กัปตันครุ่นคิดนิดหนี่ง แล้วพยักหน้า "ตกลง! แซมกับเอก ไปที่สถานีรถไฟ ส่วนผม จอย และเล็ก จะไปที่สนามบิน เตรียมปืนเลเซอร์พกไปด้วยและซ่อนให้มิดชิด ฝ่ายไหนเจอก่อน จัดการให้เด็ดขาด! และถ้าถูกติดตาม ให้หนีด้วยเทเลพอเทเตอร์ เหมือนที่แซมทำ แล้วค่อยกลับมาที่นี่"

"ครับ/ค่ะกัปตัน"

"ไปกันเดี๋ยวนี้เลย!!"



ที่สนามบิน...

กัปตันวันชนะ จอย และเล็ก มารอสังเกตการณ์เป็นเวลาหลายชั่วโมง ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าจะได้พบตัว อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ขณะเดียวกัน กลับได้พบป้ายประกาศขับไล่แซมออกจากการเป็นสมาชิกพรรคกรรมกรแห่งชาติในหลายๆที่ และแจ้งว่าเป็นบุคคลอันตรายต่อพรรค หากสมาชิกพรรคได้พบเห็นให้จับตัวไว้ให้ได้แล้วส่งตัวไปเพื่อการสอบสวน ณ ที่ทำการพรรค!

กัปตันจิ้มนิ้วชี้เข้าไปในหู กดวิทยุถึงแซมทันทีหลังจากเห็นป้ายประกาศและจอยแปลให้ฟัง

"นกแดง 1 เรียกนกแดง 2 และ 3 เปลี่ยน!"

สักครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงแซมและเอกตอบกลับมา

"นกแดง 2 ได้ยินแล้วครับผม เปลี่ยน"

"นกแดง 3 ก็ได้ยินแล้วครับ เปลี่ยน"

"ฟังให้ดี...ตอนนี้ มีป้ายประกาศไล่แซมออกจากสมาชิกพรรคกรรมกรแห่งชาติ และให้จับตัวแซมให้ได้ด้วย ดังนั้นให้ระวังตัว สังเกตดูท่าทีผู้คนรอบข้างให้ดี ถ้าเห็นท่าทีไม่น่าไว้วางใจให้รีบหนี"

"รับทราบครับผม ทางนี้ก็เห็นป้ายประกาศเหมือนกันครับ" แซมตอบ "แล้วก็...เราสองคนยังไม่เห็นการเคลื่ีอนไหวของฮิตเลอร์เลยครับ ไม่แน่ใจว่าเขาได้มาถึงเบอร์ลินแล้วหรือยัง"

"ทางนี้ก็เหมือนกัน"

"แล้วเอาไงต่อดีครับ ?"

"รอดูสถานการณ์ต่อไปก่อน ถ้ามีเหตุการณ์อะไร รีบรายงานมาทันที"

"โอเคครับผม"

"เอาละ แค่นี้ก่อน เลิกกัน"

"ครับผม เลิกกัน"

"แซมว่าไงบ้างคะ กัปตัน ?" สาวจอยถาม

"เขาบอกว่า ทางเขาก็ยังไม่เห็นฮิตเลอร์เหมือนกับพวกเรา และเห็นมีป้ายประกาศจับตัวเขาเหมือนกัน"

(มีต่อครับ)