หลายครั้งหลายหน เราเจอเหตุการณ์คนฆ่าตัวตาย ตอนเเรกเราไม่เข้าใจเหตุผลของพวกเขาเหล่านั้น เราไม่เข้าใจคนเป็นโรคซึมเศร้า เเละเราคิดว่าหลายๆคนคงอาจจะคิดเช่นเดียวกับเราเขาฆ่าตัวตายเพราะประชดชีวิต หรือหนีปัญหาเท่านั้น ก็เหมือนกับคำพูดหนึ่ง "ไม่มีพื้นที่สำหรับคนอ่อนแอ" ใช่คะ คนเป็นโรคนี้เขาคือคนป่วยเท่ากับเขาจะต้องมีสภาวะอ่อนแอภายในร่างกายของเขา เมื่อคุณอ่านมาถึงบรรทัดนี้ เราขอบอกเลยแล้วกันเราคือหนึ่งในผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้ ถ้าถามว่าอะไรคือสาเหตุคงจะตอบยากเพราะทุกคนที่เป็นเจอปัญหามาไม่เหมือนกัน แต่ปัญหาที่เขาเจอรับรองว่าร้ายแรงพอตัวที่จะทำให้เขาเหล่านั้นฆ่าตัวเองหรือคนอื่นได้ ผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้ไม่ได้บ้า ไม่ได้ยอมแพ้ แต่แค่เป็นคนที่ทนกับปัญหามานาน จนทำให้เริ่มไม่มีความสุข เเรกๆเรารู้ตัวว่าเราเริ่มอยากออกจากสังคมเราชอบเก็บตัว และมีอาการที่ควบคุมยาก ไม่อารมณ์ดีผิดปกติก็หงุดหงิดง่ายผิดปกติ เราเป็นมา 10 กว่าปีโดยที่ไม่รู้ตัวเองเลย แอบทำร้ายตัวเองบ่อยมาก ตอนแรกเราแค่คิดว่าเราอาจขาดความอบอุ่นเลยทำแบบนั้นแต่ความจริงมันคืออาการเริ่มต้นของโรคนี้ และเป็นหนักขึ้นเมื่อ3ปีที่ผ่านมาเราทำร้ายตัวเองหนักขึ้นเรื่อยๆจนเราพยายามฆ่าตัวตายทั้งหมด 4 ครั้ง และเราเลือกวิธีตายพร้อมวางแผนการตาย ถ้ารอดคือรอดยาก แต่ก็เสือกรอด 55555 นี่ละความบ้าที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้นทุกครั้งที่เรารู้ตัวว่ารอดได้เราร้องไห้ที่ทำไมเราไม่ตายเรารู้สึกผิดและหลายๆอย่างมันสะสมในช่วงเวลานั้นเราเครียดมาก เครียดจัดจนยานอนหลับเอาไม่อยู่ จนล่าสุดการฆ่าตัวตายครั้งที่ 4 เราถึงได้พบกับจิตแพทย์ เพราะอาการเราไม่ปกติแล้ว ตอนนั้นมีสตินะแต่เรารู้สึกกลัว เราไม่พูดกับใครเอาแต่ร้องไห้ จ้องจะทำร้ายแต่ตัวเอง เราโกรธตัวเองที่ยังหายใจอยู่ทั้งๆที่ตื่นมาในห้องไอซียู จิตแพทย์กล่อมเราอยู่นานจนเราเปิดเผยเรื่องทั้งหมด คุยไปคุยมาจนรู้ว่าเราเป็นซึมเศร้าเป็นนานแล้วไม่ยอมรักษาจนมันถึงขีดสุดที่ก็เกือบจะบ้า 555 ตอนนั้นเหมือนคนบ้า เพียงแต่ยังมีสติอันเล็กน้อยที่ควบคุมตัวเองได้อยู่หลังจากวันนั้นเราถูกส่งตัวบำบัดอย่างเร่งด่วน อัพปริมาณยาเร็วมาก ผลของมันมี2ทาง ถ้าไม่ดีขึ้นคือหนักกว่าเก่า แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างที่ตัวเราตอบสนองต่อยา อาการดีขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มจะปกติทุกอย่างเพียงแต่อารมณ์ที่ยังไม่ค่อยคงที่เท่าไร ความลับของคนเป็นโรคนี้เขาไม่ได้อยากตายเพราะอยากตายเขาแค่อยากหลับและไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลยเท่านั้น ไม่ได้ประชดหรืออะไรทั้งนั้น แต่แค่ไม่อยากทนอะไรอีกต่อไป เหือนจะหนีปัญหาแต่ก็ไม่ใช่เพราะหลายๆคนมีพร้อมทุกอย่างก็เลือกที่จะตาย เขาเหล่านั้นเก็บมันไว้จนมันไม่ไหวแล้วจริงๆถึงตัดสินใจทำอย่างนั้น ไม่อยากตายเเล้วเป็นภาระ ไม่มีการคิดถึงใครเลย ณ จุดๆนั้น มีเพียงเสียงที่บอกในหัวว่า " ไร้ค่าตายไปดีแล้ว ต้นเหตุของปัญหาคือ ก็เเค่ขยะบนโลกตายช้าตายเร็วก็ตายอยู่ดี ฆ่าตัวเองหรือทำร้ายตัวเองสะ และอีกหลายๆอย่างที่มันก้องอยู่ในหัว" ที่เล่าไปทั้งหมดก็แค่ความลับเพียง 5-10% ของคนที่เป็นโรคนี้ เราไม่รู้จะอธิบายมันออกมาให้ทุกคนรู้สึกหรือเข้าใจได้อย่างไรเพราะคุณจะไม่มีวันรับรู้ถึงความเจ็บปวดของคนที่เป็นโรคนี้ถเาคุณไม่ได้เป็นเอง ในหลายๆคนไม่เข้าใจก็ต่อว่าและใช้คำพูดที่คิดว่าตัวเองนั้นพูดคือพลังผลัดดันให้คนเป็นโรคนี้สู้ บอกเลยคุณคิดผิด ผิดร้ายแรงมาก ยิ่งกดดัน ยิ่งกระตุ้น ยิ่งเร่งให้เขาตายเร็วขึ้น และการแนะนำฟังธรรม เข้าวัด ไม่ช่วยอะไรคะแต่ละคนมีวิธีรักษาที่ต่างกัน เราไม่เถียงว่าหลายคนหายได้เพราะฟังธรรม แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่หายได้เพราะวิธีอื่น เพราะมนุษย์คือสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีความคิด ซึ่งแต่ละคนคิดต่างกัน มองต่างกัน บุคคลิคต่างกัน คนที่เป็นโรคนี้จำเป็นต้องใช้เวลาให้ผู้ป่วยค้นพบตัวเองให้เจอ อย่างกรณีเพื่อนเราเล่นดนตรีแล้วดีขึ้น กรณีเราต้องตะลุยโหดๆท้าทายความตาย ทำอะไรเสี่ยงๆ ไม่ใช้สมอง เพื่อปลดปล่อยความเครียดที่เข้ามาในแต่ละช่วงคะ ที่เราตั้งกระทู้นี้ก็เพื่อกระจายข่าวให้หลายๆคนเข้าใจถึงจะเพียงเล็กน้อยก็ตาม เพราะโรคนี้มันน่ากลัวไม่ต่างอะไรกับมะเร็ง เรารับรู้ได้ด้วยที่สภาพเราเป็นเด็กอ่อนแอไม่เเข็งเเรงแต่เด็ก ถ้าให้เลือกขอเป็นมะเร็งดีกว่าเป็นโรคนี้
ความลับของคนที่เป็นโรคซึมเศร้า