เราป่วยเป็นซึมเศร้ามา2ปี แรกๆแค่มีอาการซึมเศร้ากับแพนิค รักษาไปรักษามาตอนนี้เป็นโรคซึมเศร้าที่มีอาการทางจิต เก็บตัวเงียบไม่ออกไปไหนเลย อารมณ์คือสวิงมาก ไม่อยากพูดกับใครก็จะไม่พูดเลย อยู่เงียบๆ พอเครียดก็ร้องไห้แบบใครจะตาย เวลาโมโหก็สติหลุดเกือบทำร้ายคนในครอบครัว ยาที่กินก็แทบจะไม่มีผลอะไรแล้วเช่นยานอนหลับ กินแต่ก็ไม่หลับ มีแค่ผลข้างเคียง คือปวดหัว มึนหัว อารมย์ร้าย อยากฆ่าตัวตาย จมดิ่งอยู่กับเรื่องแย่ๆในอดีต หูแว่ว เห็นภาพหลอน สมองมันคิดให้หมดเลยว่าจะฆ่าตัวตายแบบไหนจะทำอะไรที่ไหน นอนก็ฝันร้ายถึงภาพในอดีต จากคนที่มีเป้าหมายกลายเป็นคนที่เคว้งคว้าง เคยฆ่าตัวตายมาครั้งนึงแล้วด้วยการกินยารักษาซึมเศร้าทั้งหมด แต่ก็รอดมาได้ แล้วก็พยายามฆ่าตัวตายอีกตนับไม่ถ้วน ทุกวันนี้ต้องต่อสู้กับโรคบ้าบอนี่กับเสียงในหัวที่คอยบอกว่าตายไปเหอะคนอื่นจะไม่ต้องลำบาก จะไม่ต้องมานั่งเป็นห่วง คนไม่เป็นเค้าไม่มีทางเข้าใจ โดนคนในครอบครัวบอกว่ามันก็แค่โรคเอาแต่ใจ ฟังแล้วรู้สึกโคตรจะเสียใจ จนไม่อยากจะเจอหน้าเค้าเพราะถ้าเจอเราคงร้องไห้ไม่หยุดแน่ ทุกวันนี้ต้องมานั่งทรมานจากผลข้างเคียงของยา งานเคยที่ทำก็ทำไม่ได้ ใครจะรู้เราต่อสู้กับโรคนี้มันทรมานขนาดไหน สำหรับเราความตายคือการพักผ่อน ไม่ต้องทนกับอะไรแบบนี้อีกต่อไปแล้ว เราอยู่โดนส่งตัวไปสราญรมย์เพื่อทำECT แต่เราไม่มีเงินเลย ไม่อยากให้ใครลำบากเพราะเราอีกแล้ว คิดว่าหลังปีใหม่นี้คงจะได้ไปรักษาตัวถ้าเป็นไปตามคาด เพราะเราอยากไปโดยไม่รบกวนเงินของใคร เราจะทนไหวถึงตอนนั้นมั้ย แต่ถ้าผิดคาดเราคงได้แต่นั่งโง่ๆกินยาที่ทำให้ความจำเราเสื่อมเรื่อยๆ ชีวิตเรามันชอบเล่นตลกกับเราตลอดแหละ โชคชะตาก็ด้วย ตอนนี้เหนื่อยมาก อยากพักผ่อนจริงๆ เราสู้มาเยอะแล้ว วันนี้เรายอมแพ้กับชีวิตแล้ว พักผ่อนคือทางออกเดียวของเรา  เราแค่อยากจะระบายให้ หรืออาจจะมีสักกำลังใจในที่นี้ที่ต่อชีวิตเราไปอีกสักวันสองวัน