เช้าวันที่ 3 :

หมายเหตุ: วันนี้ รูปจากกล้องอาม่า จะใหญ่เป็นพิเศษ (นี่ย่อลง 50% ละนะ)

อาม่า อยู่ ในเรือใหญ่ ไม่ยอมลง
และยังคง อยู่ต่อไป ใจสู้สู้
แม้ไม่มี อะไร จะให้ดู
อาม่า ผู้ แสนตะกละ จะ กิน & นอน

เรือก็แล่น ปุเลง ไป ไม่ได้หยุด
มีหลายจุด กินเหนื่อยนัก นอนพักก่อน
เราไม่มี งานอะไร ไม่รีบร้อน
มาพักผ่อน แค่นั้น ห้าวันนี้

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇



เรือขงเบ้ง (ในหมอก)

อาม่า ตื่นมาเจอเรืออีกลำ ไล่ตามท้ายเรือเรามาติดๆ จึงถ่ายรูป เรือข้าศึกในสายหมอกไว้
อารมณ์ ขงเบ้ง ใช้อุบาย เรือฟาง หลอกเอาลูกธนู จากโจโฉ (ตามคำสั่งทัพของ จิวยี่)
มิน่า โจโฉ โดนต้มเอาง่ายๆ เพราะแม่น้ำในหมอก มันมองไม่เห็นอะไรเลย จริงจริง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อาม่ายังได้พบว่า รูปที่ถ่ายไว้เมื่อวาน มีแต่ หน้าตัวเอง เพราะเผลอตั้งเป็น portrait
ไม่เป็นไร หน้าตัวเองในรูป ก็ดูน่ารักดี ดูได้เพลินๆ และ อาม่าน้อง ถ่าย (อย่างอื่น) ไว้มากมายอยู่

เมือเรือ เข้าจอดที่ท่า ได้พบ เรือของ ครอบครัวญาติมิตรจากฮ่องกง (วันก่อน) จอดรออยู่แล้ว

เรือของ เรา จึงเข้าแปะติดกันเสียด้วยความชำนาญ
ทั้ง 2 ห้อง (คนละลำ) ดีใจมาก ที่หากันเจออีก หลังจากพรากกันไป 1 คืน
ออกมา ซาหวัดดีค่า แลกเปลี่ยน การไหว้ ตามประเพณีไทยอันงดงามกันไปมา

วันนี้ เรือแปะกันราว 4 ชั้น เท่าที่ดูคร่าวๆจากชั้นดาดฟ้า


รายการทัวร์ช่วงเช้า ต้องไปดูเจดีย์โบราณที่รอดน้ำท่วมจากการสร้างเขื่อนมาได้
จากอยู่บนยอดเขา กลายเป็นเกาะ ยืนโชว์โฉมอยู่หน้าเรือเรานี่ เอง

แต่...เขามิได้วางแผนให้ นทท ว่ายน้ำข้ามไป (ราว 500 เมตร)
ต้องเดินลอดเรือยักษ์ทั้งมวล ไปขึ้นฝั่ง (ไกล) แล้วเดินเลียบฝั่งอ้อมกลับมาที่เจดีย์
ระยะทางราว 2 ก.ม. จีงจะปีนขึ้นไปดูเจดีย์มหัศจรรย์ เกือบพันปี 11 ชั้นนั้นได้


เมื่อไกด์รับรองว่า ไม่มีรถ ไม่มีทางเลื่อน บันไดเลื่อน ลิฟท์....ในเกาะโบราณนั้น

อามาพี่ : ไปเลยน้อง เที่ยวให้สนุก เดี๋ยวเจี่ยเจีย นั่งดู นั่งลุ้น เป็นกำลังใจให้ที่หัวเรือนี่

อาม่าน้อง เชื่อฟังคำสั่งแบบทหารที่ดี วิ่งแจ้นหายไป ไม่เหลียวหลังมาห่วงพี่สักนิดเดียว
(คงกลัวถูกถอดยศปลดตำแหน่ง ผู้ช่วยไกด์ ที่แลกได้มาด้วยหยาดเหงื่อหลายลิตร)

อาม่าน้อง กลับมาจากทริปแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เล่าว่า 'คนที่ไปกันนั้น ไม่มีใครขึ้นบนเจดีย์เลยสักคน ไปถึงที่หัวสะพานแล้ว หยุด เดินกลับหมด
ไกด์ที่คุมไป ทำลูกทัวร์ทั้งกลุ่มหายเกลี้ยง เหลือแต่ น้อง ผู้แสดง (ธน) บัตรพิเศษ 50 หยวน
ไกด์จึงมาแปะติด น้อง พาไปถ่ายรูป ชอปปิ้ง เดินตัดทางลัดกลับมา ไม่ต้องไปเดินอ้อมรอบไกล'
อาม่าน้อง หัวร่อเอิ้กอ้าก ชอบใจ เป็น 50 หยวนที่ well spent แท้ๆ วันนี้


อาม่าน้อง หน้าเจดีย์ (ฝีมือ personal guide)

เมื่อคืน ในอาหารเย็น มีซุปที่ตั้งป้ายไว้ว่า Tomyam Kung ที่อาม่าหัวร่อก้ากเมื่อมองเห็น
(นทท จีน ข้างๆ มองอย่างระแวงว่า ท่ามันจะบ้าป่าว หม้อซุปมันตะหลกตรงไหนวะ ?)

ความอยากรู้อยากเห็นจนต้องตักมาชิม ทำให้ท้องไส้อาม่า มีพลังลมปราณพลุ่งพล่าน นอนไม่ได้ทั้งคืน
พอรุ่งเช้า กระอักโลหิตเอา Tomyam (พิษ ปลิดวิญญาน) (ไม่มี) กุ้ง ออกมาแล้ว จึงพูดภาษามนุษย์ได้อีกครั้ง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สำหรับ ผู้ที่อยากรู้อยากเห็นแบบอาม่า ขอแจ้งให้ทราบว่า
'เหมือนน้ำอุ่นละลายน้ำพริกเผา ใส่หอมใหญ่ มะเขือเทศ พริกเสฉวน เผ็ดทะๆ
มีวิญญานกุ้ง หลอกหลอนอยู่เต็มหม้อซุป รสชาติสุดจะบรรยายออกเป็นภาษาใดๆ'
ได้ รับคำสรรเสริญ ระงม จาก นทท โต๊ะข้างๆ ที่เคยไปไท้กั๋วกันมาแล้ว หลายยก อุบาทว์แท้

อาม่าเขียนใบคอมเมนท์ห้องอาหารไปว่า
'อะไรๆ ก็ good /excellent แต่กุ๊กอย่าริอ่านทำ Tomyam Kung อีกนะ อาม่าขอร้อง'


พระอาทิตย๋ตกเขา (ที่หัวเรือ)

คืนนี้ มี Farewell dinner ซึ่งมี หัวกั่ว (หม้อไฟ) ฉงชิ่ง อร่อยเลิศ ให้กิน เสร็จๆไปอีกภารกิจหนึ่ง
ไม่ต้องดิ้นรนไปกิน หม้อขนาดยักษ์ใน ฉงชิ่ง ให้จุกแอ้ก (และเปลืองเงินเพิ่ม)
อาม่าทั้ง 2 ซัดซะคนละชาม ก่อนที่อาม่าน้อง จะยกชามไปหากุ๊ก 'Please sir, I want some more.'

หลังดินเนอร์ แกล้มคุยกับ ลูกทีมทัวร์ของอาม่าน้อง หัวร่อกันงอกลิ้งไปมา
(มีคนโดน อาซิ่ม เจ้าผู้พิทักษ์ แห่งไม้กั้น 5 หยวนด้วย)
อาม่าก็ไปชำระบิลคงค้าง ซึ่งคือค่าทิปรวม คนละ 150 หยวน อย่างว่องไว
ก่อนที่มหาชน นทท จะมารุมกะเย้อกะแหย่ง หน้าเคานเต้อร์เล็กๆนั้น จนถูกเหยียบตายฟรี

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อาม่าหันไปเห็น หมวกแก๊ป อะดิดาส ที่พรากจากกันไป 2 วัน โดยไร้รองรอย วางอยู่บนเค้านเตอร์
คิดว่ามี พลเมือง(ดี) เก็บได้ เอามาวางไว้ให้ จึงพาหมวกเน่านี้กลับบ้านมาด้วยจนได้ ฮ่า ฮ่า

จนท เรือ ใจดี เขียน แอดเดรสของอพาร์ทเมนต์ เป็นภาษาจีน ให้ใช้ไปยื่นแก่แท้กซี่เมื่อขึ้นฝั่ง
แก้ปัญหา การเจรจา 2 ภาษาได้เด็ดขาด