ขอเล่าหน่อยนะคะ เราเก็บกดมาก มันอดคิดไม่ได้ มันเป็นสิ่งที่ฝังใจตั้งแต่เด็ก แต่ขอเล่าแค่ตอนปัจจุบันนะคะ
.........
แม่เรามีลูก 3 คน เราเป็นลูกคนกลาง
สมัยที่พี่เราเรียนมหาลัย เราอยู่ม.ปลาย น้องเราม.ต้น
แม่เราก็ส่งเงินให้พี่ตลอดทุกครั้งที่พี่ขอ (เราเป็นคนไปโอนเรารู้ดี)
แต่พอพี่เรียนจบ เราก็เข้ามหาลัย ก็จะเหลือภาระแค่ 2 คน คือเรากับน้องเรา
ภาระหมดไป 1 แม่ต้องสบายขึ้นการเงินต้องไม่มีปัญหา
แต่ตรงกันข้ามเลย 🙃 เราโทรขอเงินแม่ ได้รับเสียงบ่นกลับมาทุกครั้ง บางทีก็ไม่ได้เลย ถัดไป2-3วันจะได้
มันท้อค่ะ มันเหนื่อย เพราะเราก็หาเงินช่วยแม่ เราขายของออนไลน์ นานทีเราจะขอแม่ ครั้งละ 1000 ประมาณนี้ แต่พอโทรไปขอก็โดนบ่นค่ะ ว่าขายของยังไงทำไมไม่มีเงิน ?? (พี่เราตอนเรียนขอแต่ละทีได้มากกว่าเรา2-3เท่าค่ะ)

คือเราท้อมาก เงินขายของที่เรามีเราก็เอามาใช้เพื่อแบ่งเบาแล้ว เมื่อมันไม่พอก็ต้องขอส่วนที่ขาด
ถ้าเรามีเงินแล้วเอามาใช้หมด จะเอาที่ไหนไปลงทุนขาย

** แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมทำขนาดนี้มันถึงยังไม่ดียังโดนบ่นคะ ทั้งๆที่เราก็ช่วงแบ่งเบาภาระไปในบางส่วน
เรียนไปขายของไปเหนื่อยนะคะ บางทีก็ท้อ แต่มันไม่มีกำลังใจ ปรึกษาอะไรก็ไม่ได้
แต่พี่เราไม่ทำอะไรเลย ทำไมเขาได้ชีวิตที่ดีกว่าเรา 😿

#ออกความเห็นได้นะคะ
จากสถาณการณ์แล้วมันเรื่องปกติมั้ยคะ เราคิดมากเองมั้ย ?