การที่พ่อแม่ไม่ได้มาบังคับเรา ว่าเราต้องเป็นแบบนั้นนะ แบบนี้นะ แต่ให้เราได้เลือกในสิ่งที่เราอยากจะเป็น แต่สิ่งที่เราเลือกนั้นมันกลับทำได้ไม่ดี จนบางทีมันก็คิดนะว่า พ่อแม่จะผิดหวังในตัวเรามั้ย หรือถ้าวันนึงเราทำมันไม่ได้เลย แล้วเราจะกลายเป็นถาระมั้ย

และอีกอย่าง ตอนม.ปลาย เราเคยทำงานพาร์ทไทม์ หลังเลิกเรียนได้เงิน แต่พอเข้ามหลาลับแล้วเรากลับไม่มีงานพาร์ทไทม์ทำ การที่เมื่อก่อนเราช่วยเหลือตัวเองได้ แต่พอมาวันนี้เราทำได้แค่แบมือขอเงิน พ่อก็เอาแต่พูดว่า “ไม่เป็นไรๆ เรื่องแค่นี้เอง อย่าคิดมาก ไม่เป็นไรไม่ต้องทำก็ได้” ทั้งๆที่ก็รู้แหละว่าทุกวันนี้ก็เหนื่อยมากกับการทำงานในแต่ละวัน เราก็แค่อยากแบ่งเบาอะไรได้บ้าง แต่คำว่า ไม่เป็นไร ของพ่อ มันทำให้เรากดดันมากเลยนะ จนบางทีเราอยากจะหนีออกไปให้ไกลๆ