สวัสดีค่ะ นี่ก็คงเป็นปัญหาเดิมๆที่เห็นได้ทั่วไปเนาะ 555 ถามว่าทำไมไม่ไปอ่านคำตอบของคนอื่นๆที่เขาเคยตั้งกระทู้มาแล้ว
ขอตอบเลยค่ะว่าเพราะตอนนี้มีความรู้สึกที่อยากระบาย และถ่ายทอดประสบการณ์ตัวเองมากๆเลย 55555 ยังไงก็ขอความกรุณาด้วยนะคะ
เพิ่งเคยตั้งกระทู้เป็นครั้งที่สอง ปกติไม่ค่อยได้เล่นได้เขียนอะไรแบบนี้น่ะค่ะ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ต้องขออภัยจริงๆนะคะ
อ่า ก่อนเริ่มเข้าเรื่องเนี่ย เราอยากย้อนภูมิหลังนิดนึงนะคะ คือเรามีแฟนคนแรกตอนประมาณ ม.ปลาย จากนั้นแฟนคนนี้เนี้ยทำให้เกรดเราตกค่ะเขาสนใจแต่เรื่องอย่างว่า ขอเรามีอะไรด้วยทุกวัน วลีเด็ดเขาก็คือ ถ้าเป็นแฟนกันแล้วไม่มีอะไรกันจะให้เป็นทำไม?? เราเลยรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มันไม่ใช่ละเราเป็นเด็กเรียนค่ะ เรียนดีมาตลอด ที่เราคบกับเขาก็เพราะเขามีความสามารถด้านกีฬา แต่เขาไม่เอาการเรียนเลย พอรู้จักกันจริงๆแล้ว เขาเกเรมาก ชอบโดดเรียน เราพยายามส่งเสริมให้เขาเรียน ช่วยดันเขา แต่เขาก็ไม่เอา แถมไม่คิดเรียนต่ออีกด้วย เราเลยหยุดค่ะ หยุดทันที อ้อ เราไม่ได้ให้พรหมจรรย์กับเขาไปนะคะ 5555 ไม่มีทางค่ะ คนแบบนี้ ให้ไปนี่เป็นตราอัปยศไปตลอดชีวิตแน่ๆ
แล้วเราก็ไม่มีแฟนอีกเลย มุ่งการเรียนเต็มที่ ตอนนั้นไม่คิดเรื่องรักๆเลยค่ะ เพราะคิดว่ากลัวมีไปแล้วจะฉุดให้ตัวเองแย่ ถ้าจะให้ชอบจริงๆก็จะดูให้ดีกว่านี้ถัดมาเราขึ้นปี 1 ค่ะ ก็ไม่ได้จะสนใจความรักอะไรหรอก แต่เราดันแอบชอบเพื่อนตัวเองค่ะ เป็นฟีลที่แย่มากๆ คือเขาเป็นคนที่ดีทุกอย่างเลย เราชอบความเอาใจใส่ในการเรียนของเขา เป็นคนตั้งใจ แล้วก็เป็นผู้ชายที่ไม่พูดมากโอ้อวดน่ารำคาญเหมือนที่เจอมา เราชอบเขามาก็ปีนึงแล้วค่ะ แต่เขาก็เพิ่งมีแฟนไป ทำให้เราเจ็บปวดมากๆ เจ็บจนสมองคิดงานไม่ได้ หัวไม่ไป 555555 จนตอนนี้ก็ยังทำใจไม่ค่อยได้นะคะ เรากลัวความรักไปเลย
การที่จิตใจย่ำแย่จนคิดงานไม่ออกเป็นสิ่งที่มีผลกับเรามากค่ะ เพื่อนเราเลยแนะนำให้เราไปหาคนคุยเล่นๆ ให้ใจมันสงบๆ จะได้พอลืมคนที่เราแอบชอบไปได้บ้าง ตอนแรกเราก็ไม่อยากทำหรอก เพราะเรารู้ว่าการคุยกับคนในโลกโซเชี่ยลมันไม่มีความจริงใจต่อกันเลย มีแต่หลอก หาคนใหม่ไปเรื่อยๆแล้วอยู่ไกลกันอีกด้วย แต่เราจำเป็นต้องทำจริงๆค่ะ เรามีคนคุยจากที่ไม่เคยมีมาก่อนเพราะเราไม่ชอบอะไรแบบนี้ คนที่เราคุยด้วยเขากำลังจะเรียนจบแล้วค่ะ ก็คุยเข้าขากันดี แต่เรารู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยจริงจังกับชีวิต แถมเราอยากให้เค้ามาฮีลใจเรานะ แต่เขาไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเราเลย แล้วจะให้เราหายคิดถึงคนที่เราแอบชอบได้ยังไงอ่ะจริงมั้ย? 55555 พอห่างหายกันไปนานๆเข้า ก็มีคนที่สองค่ะ คนนี้ค่อนข้างมั่นคง บุคลิกคล้ายกับคนที่เราแอบชอบเลย นั่นทำให้เรารู้สึกดีมากๆค่ะ แต่เขาก็ดูเจ้าชู้ไม่เบา การเอาใจใส่ก็แทบไม่มีให้เลยค่ะ เรียกได้ว่าเราไม่ได้รับการสนใดๆเลย เราต้องคอยโทรหาเค้าเอง บางทีแชทก็อ่านไม่ตอบ นานๆจะได้คุยกัน เราก็ยิ่งรู้สึกอีดอัด เหมือนตัวเองพยายามอยู่คนเดียวค่ะ งานเราเยอะนะคะ เยอะมากๆด้วย แต่ถ้าเค้าทักมา เราจะรีบตอบตลอด ให้เค้ารู้ว่าเราคุยกับเค้าคนเดียวนะ แต่เค้าก็ไม่สนใจอะไรหรอกค่ะ 55555
ตอนนี้เลยเป็นท้อๆกับชีวิตค่ะ ไม่มีอะไรมาเติมเต็มใจให้มันหวานชื่นพร้อมจะคิดงานเลย มีแต่ความเจ็บปวด อึดอัด น่าเบื่อวนลูปอยู่แบบนี้
เราควรทนต่อไป หรือตัดเขาไปทั้งหมดเลยคะ? ทำยังไงใจเราจะกลับมาปกติเสียที งานกองเป็นภูเขาเลากาแล้ว 55555555 อยากปลดปล่อยตัวเองจากฟีลความทุกข์ต่างๆเหล่านี้ค่ะ
เพื่อนๆเล่าเรื่องตัวเองมาก็ได้นะคะ เราจะได้รู้สึกเหมือนมีเพื่อนแลกเปลี่ยนกัน สนุกดีค่ะ ฮีลกันและกันเนอะ
รู้สึกอึดอัดกับความรักค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ? จริงๆอยากฟังประสบการณ์จากเพื่อนๆด้วยค่ะ
ขอตอบเลยค่ะว่าเพราะตอนนี้มีความรู้สึกที่อยากระบาย และถ่ายทอดประสบการณ์ตัวเองมากๆเลย 55555 ยังไงก็ขอความกรุณาด้วยนะคะ
เพิ่งเคยตั้งกระทู้เป็นครั้งที่สอง ปกติไม่ค่อยได้เล่นได้เขียนอะไรแบบนี้น่ะค่ะ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ต้องขออภัยจริงๆนะคะ
อ่า ก่อนเริ่มเข้าเรื่องเนี่ย เราอยากย้อนภูมิหลังนิดนึงนะคะ คือเรามีแฟนคนแรกตอนประมาณ ม.ปลาย จากนั้นแฟนคนนี้เนี้ยทำให้เกรดเราตกค่ะเขาสนใจแต่เรื่องอย่างว่า ขอเรามีอะไรด้วยทุกวัน วลีเด็ดเขาก็คือ ถ้าเป็นแฟนกันแล้วไม่มีอะไรกันจะให้เป็นทำไม?? เราเลยรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มันไม่ใช่ละเราเป็นเด็กเรียนค่ะ เรียนดีมาตลอด ที่เราคบกับเขาก็เพราะเขามีความสามารถด้านกีฬา แต่เขาไม่เอาการเรียนเลย พอรู้จักกันจริงๆแล้ว เขาเกเรมาก ชอบโดดเรียน เราพยายามส่งเสริมให้เขาเรียน ช่วยดันเขา แต่เขาก็ไม่เอา แถมไม่คิดเรียนต่ออีกด้วย เราเลยหยุดค่ะ หยุดทันที อ้อ เราไม่ได้ให้พรหมจรรย์กับเขาไปนะคะ 5555 ไม่มีทางค่ะ คนแบบนี้ ให้ไปนี่เป็นตราอัปยศไปตลอดชีวิตแน่ๆ
แล้วเราก็ไม่มีแฟนอีกเลย มุ่งการเรียนเต็มที่ ตอนนั้นไม่คิดเรื่องรักๆเลยค่ะ เพราะคิดว่ากลัวมีไปแล้วจะฉุดให้ตัวเองแย่ ถ้าจะให้ชอบจริงๆก็จะดูให้ดีกว่านี้ถัดมาเราขึ้นปี 1 ค่ะ ก็ไม่ได้จะสนใจความรักอะไรหรอก แต่เราดันแอบชอบเพื่อนตัวเองค่ะ เป็นฟีลที่แย่มากๆ คือเขาเป็นคนที่ดีทุกอย่างเลย เราชอบความเอาใจใส่ในการเรียนของเขา เป็นคนตั้งใจ แล้วก็เป็นผู้ชายที่ไม่พูดมากโอ้อวดน่ารำคาญเหมือนที่เจอมา เราชอบเขามาก็ปีนึงแล้วค่ะ แต่เขาก็เพิ่งมีแฟนไป ทำให้เราเจ็บปวดมากๆ เจ็บจนสมองคิดงานไม่ได้ หัวไม่ไป 555555 จนตอนนี้ก็ยังทำใจไม่ค่อยได้นะคะ เรากลัวความรักไปเลย
การที่จิตใจย่ำแย่จนคิดงานไม่ออกเป็นสิ่งที่มีผลกับเรามากค่ะ เพื่อนเราเลยแนะนำให้เราไปหาคนคุยเล่นๆ ให้ใจมันสงบๆ จะได้พอลืมคนที่เราแอบชอบไปได้บ้าง ตอนแรกเราก็ไม่อยากทำหรอก เพราะเรารู้ว่าการคุยกับคนในโลกโซเชี่ยลมันไม่มีความจริงใจต่อกันเลย มีแต่หลอก หาคนใหม่ไปเรื่อยๆแล้วอยู่ไกลกันอีกด้วย แต่เราจำเป็นต้องทำจริงๆค่ะ เรามีคนคุยจากที่ไม่เคยมีมาก่อนเพราะเราไม่ชอบอะไรแบบนี้ คนที่เราคุยด้วยเขากำลังจะเรียนจบแล้วค่ะ ก็คุยเข้าขากันดี แต่เรารู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยจริงจังกับชีวิต แถมเราอยากให้เค้ามาฮีลใจเรานะ แต่เขาไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเราเลย แล้วจะให้เราหายคิดถึงคนที่เราแอบชอบได้ยังไงอ่ะจริงมั้ย? 55555 พอห่างหายกันไปนานๆเข้า ก็มีคนที่สองค่ะ คนนี้ค่อนข้างมั่นคง บุคลิกคล้ายกับคนที่เราแอบชอบเลย นั่นทำให้เรารู้สึกดีมากๆค่ะ แต่เขาก็ดูเจ้าชู้ไม่เบา การเอาใจใส่ก็แทบไม่มีให้เลยค่ะ เรียกได้ว่าเราไม่ได้รับการสนใดๆเลย เราต้องคอยโทรหาเค้าเอง บางทีแชทก็อ่านไม่ตอบ นานๆจะได้คุยกัน เราก็ยิ่งรู้สึกอีดอัด เหมือนตัวเองพยายามอยู่คนเดียวค่ะ งานเราเยอะนะคะ เยอะมากๆด้วย แต่ถ้าเค้าทักมา เราจะรีบตอบตลอด ให้เค้ารู้ว่าเราคุยกับเค้าคนเดียวนะ แต่เค้าก็ไม่สนใจอะไรหรอกค่ะ 55555
ตอนนี้เลยเป็นท้อๆกับชีวิตค่ะ ไม่มีอะไรมาเติมเต็มใจให้มันหวานชื่นพร้อมจะคิดงานเลย มีแต่ความเจ็บปวด อึดอัด น่าเบื่อวนลูปอยู่แบบนี้
เราควรทนต่อไป หรือตัดเขาไปทั้งหมดเลยคะ? ทำยังไงใจเราจะกลับมาปกติเสียที งานกองเป็นภูเขาเลากาแล้ว 55555555 อยากปลดปล่อยตัวเองจากฟีลความทุกข์ต่างๆเหล่านี้ค่ะ
เพื่อนๆเล่าเรื่องตัวเองมาก็ได้นะคะ เราจะได้รู้สึกเหมือนมีเพื่อนแลกเปลี่ยนกัน สนุกดีค่ะ ฮีลกันและกันเนอะ