เราคบกับแฟนมา จะสามปีแล้วค่ะ รู้ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ว่ามันไม่ใช่

นิสัยเรากับเข้ามันคนละแนวกันเลย มีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆมากมาย เป็นร้อยเรื่อง

ที่เราทนมาตลอด ทีแรกที่คบกัน ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราตัดสินใจผิด เพราะเราเหงา แค่อยากมีใครสักคน

เราจึงเลือกคนที่คิดว่าไม่ใช่ และพยายามให้มันใช่

สองปีกว่าที่เราเรียนรู้ นิสัยเค้า คือมันแตกต่างจากเรามากจริงๆ

เราทะเลาะกันหลายต่อหลายครั้ง ทั้งเล็กทั้งใหญ่ เสียใจมาเพราะเค้าก็มาก

แต่เราก็เข้มแข็ง ยิ่งนานไป ความรู้สึกดีมันก็ลดลงไปเรื่อยๆ ลดลงจนบางครั้งเราคิดกับตัวเองว่า หรือความรักมันหมดลงไปแล้วจริงๆ

เราโกหกเพื่อที่จะเจอให้น้อยลง โกหกเพื่อที่จะคุยให้น้อยลง

สบายใจเวลาที่ห่างกัน ตอนที่เราทำแบบนั้น เขาก็เหมือนจะงี่เง่า ต้องการเวลา แต่เราก็ทำมาเรื่อยๆ

จนถึงวันนี้ ที่เรากับเค้า เจอกันน้อยมาก คุยกันน้อยมาก แต่เค้าก็ปรับตัวได้ และรับสภาพแบบนี้ได้

มาคิดทบทวนอีกที เราทะเลาะกันเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา และจนถึงตอนนี้ต่างกันก็ต่างเงียบ

เราก็อยู่ได้นะคะ มีเรื่องอื่นให้คิดตลอด จนคืนนี้มันรู้สึกเหงาๆ

อยากจะโทรไป แต่อีกใจมันก็สับสน อยู่แบบนี้ ไม่ตัองคอยโกหกว่าไม่ว่างมันก็ดี แต่มันก็เหงา

หรือมันยังเหลือความผูกพัน หรือว่าอย่างไร มันอึดอัดจังเลยค่ะ

รบกวนขอคำปรึกษาทีค่ะ