เราเป็นคนที่ชีวิตของเราจะดีหรือแย่ ขึ้นอยู่กับความรักในตอนนั้นอะค่ะ คือถ้าแฮปปี้ ก็จะมีความสุขไปหมด  ทำอะไรก็เต็มที่ แต่พออกหัก เศร้า มันไม่มีจิตใจจะทำอะไรเลย โดยเฉพาะเวลากำลังสับสน หรืออยู่ในช่วงจีบๆ เหมือนคิดถึงคนคนนั้นตลอกเวลา อยากจะคุยกับเขาตลอด อยากไปหาไปอยู่ใกล้เขาตลอดเวลา อยากแต่จะพูดถึงเขาให้เพื่อนๆฟังทั้งวัน คิดวนไปวนมาว่าเขาจะคิดยังไงอยู่ กลัวไปเองนู่นนี่ทุกอย่าง คิดเยอะมากกกก โดยเฉพาะคำพูดของเขา เราเป็นคนที่แปลกไหมคะ แล้วถ้าอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง อยากโฟกัสกับเรื่องอื่นๆในชีวิต อยากรู้สึกต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง เขาทำยังไงกันคะ มันเป็นไปเองใช่มั้ย ควรจะบังคับตัวเองให้ได้ใช่ไหมคะ แล้วผู้ชายมองว่าพฤติกรรมแบบนี้น่ารำคาญหรือเปล่าคะ