เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ ว่าทำไมต้องทำกิริยา หรือท่าทาง หรือแม้กระทั่งการพูดจากระโชกโฮกฮาก ทำเหมือนว่าเรากำลังไปขอเงินเค้า หรือไปฆ่าครอบครัวเค้า.....พอๆๆๆๆๆๆ นางเอกไป ไม่รู้ควรตั้งกระทู้นี้ไหม แต่มันอึดอัดใจมากมายแบบบอกไม่ถูก ล่าสุดจ้าาาาาาาา ไปติดต่อกระทรวงการคลัง เราแค่เอาเอกสารไปยื่นแทนเจ้านาย สาบานได้เลยว่าแค่เอาเอกสารไปยื่น ต่อจากนี้จะเป็นเหตุการ์ที่จะเล่าเป็นฉากๆ
เมื่เราไปถึงกระทรวงการคลัง เจ้านายก็ให้เอาเอกสารไปให้คนที่อยู่ในนั้น โดยระบุชื่ชัดเจน
ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็แจ้ง รปภ ว่าเราจะมาทำอะไร รปภ แจ้งว่า ชั้น 4 แต่ที่ให้ไปหาคนที่รู้จัก คือ ชั้น 3 เราก็ไป
พอไปชั้น 3 แจ้งว่ามาพบคุณ... มีพี่คนนึงออกมารับเอกสารและเอาไปดู ถามว่า ไป พ.ร. มาหรือยัง
เราเข้าใจว่าเป็น กพร. เราเลยบอกว่าไปมาแล้วค่ะ คุยไปคุยมา ยืดยาว ยาวนาน ก็งงทั้งสองฝ่าย
สรุปได้ว่า พี่แกถามว่า ไปชั้น 4 มาหรือยัง อ่าว คุยตั้งนาน คือให้ไปชั้น 4 และพี่ที่คุยด้วยไม่ใช่คุณ...
พอเดินไปหาคุณ...พี่ท่านก็บอกว่า อ่อ ดูละ ให้ไปชั้น 4 เลย อ่าว ดูตอนไหน แล้วทำไมให้พูดอยู่ตั้งนาน นั่งนิ่งอยู่ได้ คือ เรา งง
ไม่พอค่ะ ไปชั้น 4 มันต้องเข้าด้วยคีย์การ์ด อ่าว ตายละ ให้ขึ้นมา ไม่บอกไรเลย จะเข้าไปยังไง กำลังจะลงไปชั้น 3 เลยตัดสินใจโทรหาคนที่ดำเนินการ ขณะคุยโทรศัพท์มีพี่คนนึงเดินผ่านมา เลเดินมาเปิดประตูให้เรา แล้วไอ้คีย์การ์ดที่ว่า คือ ห้อยอยู่คอเพื่อนเรา โดยไม่มีใครบอกอะไรเลย พวกเราเข้าใจว่าเป็นแค่บัตร Visit ธรรมดา พอเจอพี่เค้าก็เลยแจ้งว่าจะมาส่งเอกสารถึง.....
เค้าก็บอกให้ไปช่องนั้นเลย จะมีพนักงานรับเอกสารอยู่
....เหตุการณ์ต่อจากนี้คือ พีคมากค่ะคุณผู้โชมมมมมมมมมมมมมมมมมมม....

พี่คนที่เปิดประตูให้แกก็เข้าห้องไป แล้วแจ้งคนที่รับเอกสารว่าพวกเรามาทำอะไร
(เราจะเรียก พี่คนรับเอกสาร ว่า พี่ดำนะคะ แกเป็นผู้หญิงแหละค่ะ แต่ชื่อนี้เขียนง่ายและเหมาะดี)

อยู่ๆ พี่ดำแกก็ตะโกนขึ้นมาว่า.... รู้แล้ว!!! ไม่ต้องพูดเสียงดัง!
เราก็อมยิ้มแก้เขิน เพราะเราชอบแล่นแบบนี้กับเพื่อนที่ทำงานบ่อยๆ (แต่ไม่เคยทำต่อหน้าลูกค้านะ) แต่เพื่อเสดงให้เค้ารู้ว่าเราไม่ถือสา เราเลยยิ้มมมมมมมมม

ไม่พอจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

พี่แกตะโกนออกมาอีก .... หน้าคลังป่ะล่ะ!!!!!!
ด้วยความที่เราก็ยังใจดีสู้เสือ เราก็ยังยิ้มอยู่ ยิ้มกว้างเสียด้วย ขำนิดๆ

แต่นางไม่ขำจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

นางมองหน้าเราตาถลึง อย่างจะจะกินเลือดกินเนื้อ และคงอยากจะตบเราอีกคน มันน่ากลัว
แต่!!!!! เราก็ยังยิ้ม จนเพื่อนเราสกิด ประมาณว่า  ไม่ใช่ละ เรายิ่งอดขำตัวเองไม่ได้ และกลั้นขำแบบเต็มที่มาก
เราสาบานว่าเราทำเต็มที่แล้ว ถ้าเราไม่ใช่คนอารมณ์ดี เราคงเป็นคนบ้า ที่ไปขำต่อหน้าคนที่กำลังอยากจะฆ่าเรา 555555

อ่ะ ไม่เป็นไร หยุดขำละ แล้วก็ยื่นเอกสารไปให้ เค้าก็รับไป เปิดๆ แล้ว ก็เอาเอกสารมาวางไว้หน้าเรา ไม่พูดอะไร เราก็เฉยๆ สักพัก เค้าก็บอกว่า เซ็นต์ให้แล้วค่ะ *******800 ดอก เซ็นต์ไรคะ งงค่ะ ใครให้เซ็นต์ เอามาให้ค่ะ งงค่ะ

นางก็บอกว่า เซ็นต์รับให้แล้ว เราเลยบอก ว่าอันนี้เอกสารตัวจริงนะคะ ไม่ใช่ใบเซ็นต์รับ

พี่ดำแกก็บอก ว่า....... อ่าว แล้วทำไมพี่ไม่บอกหนูอ่ะ  
หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา.......

บอก? บอกอะไร? ถามแล้วยัง? อยู่ๆก็เอาเอกสารมาวางตรงหน้า คืออะไร?

ไม่พอ นางก็เอาลิปขวิดมาลบ แล้วก็ถอนหายใจเป็นระรอกๆ  เราก็แบบ นี่ ชั้นทำไรผิดหรอ?

นางก็เลยเอกตัวจริงไปถ่ายเอกสาร และเซ็นต์รับมาให้ อย่าพูดคำว่าให้ค่ะ

นางก็เอามาวาง และไม่พูดอะไร สักพัก เราเลยถามว่า เรียบร้อยแล้วหรอคะ เค้าเลยบอก เรียบร้อยค่ะ

******** เราสาบานว่า ครั้งนี้คือครั้งที่พีคที่สุดเท่าที่เคยเจอมา ส่วนใหญ่เจอแต่คนกวนๆ หน้าหงิกๆ บูดๆ เราก็ไม่ถือสามากมายขนาดนี้เลย

ปล. เราแค่ข้องใจนะคะ ข้าราชการ พนักงานราชการ ที่ดีๆก็มีเยอะ ที่แย่ๆ ก็มีให้เห็นบ่อยค่ะ ไม่ได้เหมารวมทุกคนนะคะ