⚡️⚡️⚡️ <<< คนขายวิญญาณ - ตอนที่ 6 >>> ⚡️⚡️⚡️

กระทู้สนทนา
ตอนที่ 1 = https://ppantip.com/topic/36826773

ตอนที่ 2 = https://ppantip.com/topic/36840648

ตอนที่ 3 = https://ppantip.com/topic/36854431

ตอนที่ 4 = https://ppantip.com/topic/36870573

ตอนที่ 5 = https://ppantip.com/topic/36887882/


แอ๊ดดี้ นอนแช่อ่างน้ำอุ่นอยู่เนิ่นนาน ราวครึ่งชั่วโมงจึงลุกขึ้นมาจากอ่าง ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดขยี้ผมแล้วโยนไปที่อ่างล้างหน้า หยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่มาเช็ดเนื้อเช็ดตัวแล้วก็โยนไปอีก คว้าผ้ามาอีกผืนนุ่งท่อนล่างเดินออกมาจากห้องน้ำ มองไปที่เตียงด้วยใจระทึก...

สาวติ๊ก นอนตะแคงหันหลังให้ ดูเหมือนเธอกำลังหลับ...

มือกีตาร์โซโล่ผู้ไร้ประสบการณ์กับเพศตรงกันข้ามลอบถอนใจ...ค่อยยังชั่วหน่อย เธอหลับไปแล้ว ดูเหมือนกำลังหลับอย่างสบายทีเดียว โดยเว้นที่ไว้ให้เขานอนครึ่งหนึ่งทางด้านนี้แล้ว

เหนื่อยมาทั้งวัน ก็สมควรแล้วที่เธอจะหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย อย่างนั้นปล่อยเธอนอนหลับให้สบายต่อไปดีกว่า ดีเหมือนกันที่เป็นแบบนี้ เพราะถ้าเธอยังตื่นอยู่ เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นทำอะไรก่อนเหมือนกัน !

คิดแล้ว แอ๊ดดี้ก็ค่อยๆ เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดนอนมาใส่แล้วเดินมาที่เตียงอย่างเงียบที่สุด นั่งลงด้านขวามือของเตียงซึ่งสาวติ๊กเว้นที่ว่างไว้ให้แล้ว มองดูเธอซึ่งกำลังนอนตะแคงหันหลังให้อยู่เหมือนเดิม ได้ยินเสียงเธอหายใจเข้าออกเบาๆ และฆานประสาทรับกลิ่นน้ำหอมกุหลาบอันแสนเร้าอารมณ์...

แอ๊ดดี้ชะโงกหน้าไปดูใบหน้าเธอซึ่งหันไปทางซ้าย เห็นเธอหลับตาพริ้ม และเมื่ออยู่ในระยะใกล้เช่นนี้ กลิ่นน้ำหอมกุหลาบก็ยิ่งหอมเย้ายวนใจมากยิ่งขึ้น จนทนไม่ไหว ก้มลงไปหอมแก้มเธอเบาๆ และกระซิบบอกเธอด้วยการกระซิบที่คิดว่าเบาที่สุดแล้ว !

"หลับฝันดีนะติ๊ก..."

จากนั้นจึงผละจากเธอ ลุกขึ้นไปปิดสวิทช์ไฟ เหลือแต่ไฟในห้องน้ำซึ่งเปิดประตูแง้มไว้นิดหนึ่งให้แสงไฟลอดออกมาสลัวๆ แล้วจึงกลับไปที่เตียง ค่อยๆวางองคาพยบของตนเองนอนหงายเหยียดยาว ดึงผ้าห่มผืนใหญ่ห่มให้ทั้งตัวเองและสาวติ๊กซึ่งนอนอยู่ข้างๆ หลับตา และนึกสั่งตัวเอง "หลับซะ!"

แล้วแอ๊ดดี้ก็หลับไปภายในชั่วระยะเวลาไม่นาน...

หลับไปนานเท่าไรไม่รู้ แล้วก็รู้สึกตัวเคลิ้มๆ และสัมผัสถึงความเย็นของอากาศ เหมือนไม่ได้ห่มผ้า...กับสัมผัสได้ว่าร่างกายขณะนี้ถูกอีกร่างหนึ่งทับอยู่ตั้งแต่หน้าอกลงไป สัมผัสเส้นผมยาวนุ่มนวลกำลังคลอเคลียไปทั่วอกของเขาพร้อมกับริมฝีปากเจ้าของร่างนั้น อีกทั้งลมหายใจอุ่น ๆ รดกระทบผิวบริเวณหน้าอกเป็นระยะ ๆ มีเสียงกระเส่าเบาๆ และสองมือนิ่มนวลประคองตัวเขาอยู่ และยังมีความรู้สึกเย็นๆ จากบางอย่างซึ่งอ่อนนิ่มแต่เปียก ลากเลื้อยกระทบราวนมทั้งสองข้างของเขาสลับไปมา บางทีก็หยุดแล้วตามมาด้วยสัมผัสแห่งริมฝีปากประกบเข้าที่ราวนม รู้สึกถูกดูดเบาๆ อย่างนิ่มนวลแช่มช้า...ซ้ายที..ขวาที...สลับกันไปอยู่อย่างนั้น...

แล้วก็รู้ว่าชุดนอนที่ใส่ก่อนนอน ถูกถอดออกไปแล้ว จากกายทั้งท่อนบนและท่อนล่าง รวมทั้งกางเกงใน !!!

กลิ่นน้ำหอมกุหลาบหอมหวลเย้ายวนใจ...แอ๊ดดี้รู้แล้ว เขาถูกปลุกให้ตื่น! และตอนนี้ ร่างกายก็เกร็งไปหมดทั้งตัว อะไรก็ไม่สำคัญเท่า สิ่งที่พ่อแม่ให้มาอันหมายให้รู้ว่าคือชายเบื้องล่างนั้น ตื่นตัว !! และรู้สึกเครียดเกร็งขยายคล้ายจะระเบิด เหมือนลูกโป่งซึ่งถูกเป่าลมเข้าไปเต็มที่ พร้อมกับความรู้สึกวาบหวิวเป็นที่สุด...

"อ๊ะ!..." เขาเผลอร้องออกมานิดหนึ่ง แล้วกัดฟัน สองมือไขว่คว้าสะเปะสะปะ แล้วกระทบกายนิ่มๆ ของผู้ซึ่งกำลังปฏิบัติการเล้าโลม ท่ามกลางความมืด ด้วยความตกใจที่ได้สัมผัสเช่นนั้น ผสมกับความรู้สึกเสียวซ่านหนักหน่วงขึ้น สองมือของเขาจึงแยกผละจากร่างนั้นลงมาขยุ้มผ้าปูเตียง

แล้วเขาก็ได้ยินเสียงผู้เล้าโลมพูดขึ้นมาเบาๆ...

"พี่แอ๊ดดี้....ปล่อยตัวตามสบายนะคะ..."

"อืมม..."

เขาได้แต่ครางตอบรับ แล้วก็ยิ่งกระสันรัญจวนมากขึ้นไปอีก เมื่อเธอค่อยๆ เคลื่อนศีรษะพร้อมกับลากชิวหาและริมฝีปาก เลื่อนต่ำลงไป แล้วค่อยๆ ดูดกลืนน้องชายของเขา ซึ่งหากมันระเบิดเป็นเสี่ยงๆได้ มันคงระเบิดไปแล้ว...เธอทำกับมัน ราวกับเด็กน้อยกำลังเอร็ดอร่อยกับไอศกรีม !!

ถึงจุดนี้ ความพยายามอดกลั้นของแอ๊ดดี้ก็ต้องพบกับความพ่ายแพ้ ! สายธารซึ่งคัดแน่นในน้องชายจึงเป็นดุจทะลักจากท่อประปาแตก !! ยังผลให้ผู้เป็นเจ้าของร้องลั่นห้อง สองมือซึ่งขยุ้มผ้าปูเตียงจิกทั้งผ้าทั้งที่นอนแทบขาด ! และเขารู้สึกว่าผู้กระทำก็เร่งความเร็วถี่ขึ้นเหมือนไม่สนใจ แม้ว่าผู้ถูกกระทำอาจจะช๊อกตายไปก็ตาม!!

" อ๊าาาาาาา......."

แอ๊ดดี้แอ่นกายขึ้น เกร็งอย่างถึงที่สุด แล้วทิ้งตัวลงนอนไร้เรี่ยวแรง หอบหายใจ

ผู้กระทำลุกจากเขาไปเข้าห้องน้ำ ครู่เดียวก็กลับมาหา โอบกอดเขาด้วยความรักใคร่

"พี่แอ๊ดดี้...ไม่เคย มีอะไรกับใครเลยเหรอคะเนี่ย ?"

เธอถามยิ้มๆ ในความมืดสลัว มองเห็นตัวได้แต่เป็นเงาตะคุ่มๆ

แอ๊ดดี้สั่นศีรษะและส่งเสียงตอบ "อึ๊ !!!"

เธอเบียดกายเข้ามาแนบชิด

"ถ้างั้น ติ๊กจะค่อยๆสอนพี่แอ๊ดดี้นะคะ อีกสักครู่ พี่แอ๊ดดี้ก็จะ 'ตื่นตัว' ได้อีก หลังจากนั้น พี่แอ๊ดดี้ก็ทำตามที่ติ๊กบอกนะคะ ค่อยๆทำ ไม่ต้องรีบร้อน..."

เขาพยักหน้า แล้วเอ่ยปาก "เปิดไฟเถอะจ้ะ...พี่อยากเห็นน้องติ๊กชัดๆ"

"ได้ค่ะ!" เธอตอบตกลง แล้วลุกขึ้นไปเปิดสวิทช์

ครั้นทั้งห้องสว่างไสว...แอ๊ดดี้ก็ต้องตกตะลึงกับสรีระร่างกายของเธอซึ่งเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้า ดูสมส่วน สุดเซ็กซี่ ทำให้ไฟเสน่หากระพือโหมทั่วกายตัวเองอีกครั้ง!!

หลังจากนั้น จึงเป็นเรื่องของ "ครูสาว" ถ่ายทอดวิชาการเสพสมให้แก่ "ศิษย์หนุ่ม" ซึ่งเรียนรู้ด้วยความตื่นเต้น บทเรียนผ่านไปสองสามบทเรียน ศิษย์หนุ่มจึงเริ่มรู้จังหวะจะโคน ครั้นผ่านไปถึงบทที่ห้าที่หก คราวนี้ก็ถึงคราวที่ "ครูสาว" ต้องสำลักความสุขบ้าง!!

และรวมทั้งหมดตั้งแต่บทเรียนแรก ทั้งครูทั้งลูกศิษย์ สำเร็จวิชากันสิบรอบ ตลอดทั้งวันนั้น !! ก่อนจะกอดก่ายกันหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย แต่อิ่มเอม...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



หนึ่งปี ผ่านพ้นไป...เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งปีที่สอง...

แอ๊ดดี้และติ๊ก ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน แต่ไม่เปิดเผยต่อสาธารณชน เพื่อป้องกันความเสื่อมความนิยมจากเหล่าแฟนเพลงสาวๆ ขณะเดียวกัน วง ดาร์ค ร็อกเกอร์ ก็ได้กลายเป็นวงร็อกที่มีชื่อเสียงโด่งดัง อัลบั้มเพลงชุดที่สอง ประสบความสำเร็จมากยิ่งกว่าชุดแรก และมีเพลงซึ่งแอ๊ดดี้แต่งเป็นภาษาอังกฤษ PLEASE GOD HELP ME  ดังข้ามฟ้าข้ามมหาสมุทรไปจนถึงต่างประเทศ ทำให้ ดาร์ค ร็อกเกอร์ ได้รับการติดต่อให้ไปเล่นในต่างประเทศ ทั้งในเอเชีย ยุโรป และอเมริกา ที่สำคัญคือโอกาสแสดงในงานเทศกาลดนตรีร็อกซึ่งเป็นการชุมนุมวงร็อกดังๆแทบทั้งสิ้น

หลังจากนั้น ดาร์ค ร็อกเกอร์ ได้ก้าวหน้าไปจนกระทั่งไปอยู่ในสังกัดบริษัทใหญ่ในสหรัฐอเมริกาซึ่งได้เทคโอเวอร์ ซีจีเอ็ม เอนเตอร์เทนเม้นท์ แอ๊ดดี้และวง ดาร์ค ร็อกเกอร์ มีงานทัวร์คอนเสิร์ตถี่ยิบ...

ชื่อเสียงและความสำเร็จของเขา ขึ้นสูงถึงจุดพีคแล้ว !!!

ความหอมหวลแห่งเกียรติยศชื่อเสียง รวมทั้งความสนุกเพลิดเพลินบันเทิงใจในทุกครั้งที่ได้เล่นดนตรีอยู่บนเวทีทุกแห่งหน ทำให้แอ๊ดดี้ ลืมไปเสียสิ้นว่า ที่ตนได้เป็นอย่างทุกวันนี้ มีผลมาจากการกระทำสิ่งใด !!!

แอ๊ดดี้จึงได้แต่เพลิดเพลินไปกับการดำเนินชีวิตไปวันๆ และวางแผนการชีวิตในอนาคตว่าจะสร้างครอบครัวแสนสุขกับติ๊ก สาวคนรัก ซึ่งถึงตอนนี้ เธอตั้งครรภ์ได้ 3 เดือนแล้ว !!

กลางดึกคืนหนึ่ง ของต้นเดือนตุลาคม พ.ศ. 2532

แอ๊ดดี้กับติ๊ก กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง และเฉพาะตัวของแอ๊ดดี้ กำลังอยู่ในห้วงแห่งความฝัน...เป็นความฝันซึ่งเหมือนเหตุการณ์จริง !

เขากำลังเดินอยู่คนเดียว ในตอนกลางคืน บนถนนสายหนึ่งซึ่งดูคุ้นเคย เมื่อพิจารณามองดูดีๆ ก็จำได้ว่า เป็นถนนซึ่งนำไปสู่ทาง 4 แยกใกล้ตลาด อันเป็นสถานที่ลงนามทำสัญญาขายวิญญาณเมื่อเดือนสิงหาคมปีก่อนโน้นนั่นเอง !

เขาเกือบจะลืมเรื่องราวนี้ไปหมดแล้ว แต่ก็ต้องมาหวนระลึกถึง เพราะความฝันที่ตนเองกำลังฝัน ซึ่งมันกระจ่างชัดเหมือนเรื่องจริง ในขณะนี้ !!!

เขาก้าวเดินต่อไป...ต่อไป...จนใกล้จะถึงตรง 4 แยก ฉับพลันทันใดนั้น ก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนเกาะเบาะรถจักรยานซึ่งจอดอยู่ริมถนนใกล้เสาไฟฟ้า เขามองซ้ายมองขวา เหมือนกับว่ากำลังมองหาใครซักคนหนึ่งอยู่ ขณะที่เขากำลังหันรีหันขวางอยู่นั้น แอ๊ดดี้ก็เห็นรถโฟล์คเต่าสีดำวิ่งเข้าไปจอดใกล้ๆรถจักรยานของชายหนุ่มคนนั้น และเห็นคนขับรถไขกระจก

แอ๊ดดี้ขนลุกเกรียว ณ บัดนั้น !!!

เขากำลังมองเห็นภาพของตัวเอง ภาพเหตุการณ์ในคืนขายวิญญาณคืนนั้น ราวกับว่าตัวเองได้เดินทางย้อนเวลากลับสู่อดีต !!!

เขาค่อยๆ ย่างเท้าก้าวไปข้างหน้า  แล้วหลบอยู่หลังเสาไฟฟ้าต้นนั้น ฟังการสนทนาของตัวเขาเองกับซาตานในร่างของบุรุษในรถคันนั้น เมื่อเดือนสิงหาคมสองปีที่แล้ว

""น้าครับ...ผมไม่รู้ว่าน้าเป็นใคร แต่ผมอยากกลับบ้านแล้ว น้าให้ผมกลับบ้านเถอะครับ!!!"

"ไอ้ขี้แพ้ !!! ถ้าเอ็งอยากจะกลับบ้านไป....ก็ได้ !!! ข้าจะให้เอ็งกลับไป...กลับไปจมปลักกับชีวิตห่วยแตกต่ำต้อยของเอ็งต่อไป เอ็งไม่มีวันพัฒนาฝีมือดนตรีไปได้มากกว่าเท่าที่มีอยู่ในตอนนี้หรอก และอย่าฝันที่จะไปแข่งขันประชันฝีมือกับใครๆเลย เพราะมีแต่จะแพ้ อับอายขายขี้หน้าเขาอยู่ร่ำไป!!!"

แล้วแอ๊ดดี้ก็เห็นรถโฟล์คเต่าคันนั้นถอยออก เปิดทางให้ "เขา" อีกคนซึ่งอยู่ตรงนั้น ตามมาด้วยคำขับไล่ไสส่งซึ่งที่แท้เป็นการยุให้เขากล้าบ้าบิ่นยอมขายวิญญาณ !!

"ไปเลยสิ !! ไปเลย !!! ไปอยู่กับชีวิตสวะๆของเอ็งเถอะ !!! " ยิ่งเขาพูดออกมามากเท่าไร ก็ยิ่งเสียดแทงใจแอ๊ดดี้มากขึ้นทุกที "คนขี้แพ้ คนปอดแหก ขี้ขลาดอย่างเอ็ง ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับข้าหรอก ไสหัวไป !!!"

แอ๊ดดี้รีบออกมาจากหลังเสาไฟฟ้า เพื่อเผชิญหน้ากับตัวเองและจอมปีศาจ แล้วตะโกนออกไปสุดเสียงพร้อมกับโบกไม้โบกมือ

"ไปเลย !!! กลับบ้านไป แอ๊ดดี้ !!! อย่าหันกลับมา ไปเลยเร็วๆ ไป !!!"

แต่ทว่า "แอ๊ดดี้" อีกคน กลับไม่ได้ยิน ดูเหมือนว่าเขาไม่เห็น "แอ๊ดดี้" ซึ่งออกมาร้องโวยวายโบกมือไล่ให้กลับบ้านอยู่ในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย เขาผลักจักรยานคู่ชีพล้มลงบนพื้นถนน แล้วหันไปเผชิญหน้ากับซาตาน กล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว

" ก็ได้ !!! ผมจะไม่ขี้ขลาด !! ผมจะไม่ยอมแพ้ !!! เป็นไงเป็นกัน !!! น้าจะให้ผมทำไง ว่ามาเลย !!!"

"โธ่...ไอ้บ้าเอ๊ยย !!!" แอ๊ดดี้คนปัจจุบันตะโกนด่า " อย่านะโว้ยย ไอ้โง่ !!! เมิงจะตายภายในสองปีเท่านั้นนะ อย่า !!!"

แอ๊ดดี้ตัดสินใจพุ่งพรวดเข้าไปหา "แอ๊ดดี้" ซึ่งกำลังจะทำสัญญาขายวิญญาณ แต่แล้วก็ต้องผงะเพราะเจอเข้ากับพลังลึกลับบางอย่างพุ่งเข้ามาอัดตัวเขาเต็มๆ จนเขาหงายหลังล้มลงกับพื้น ขณะที่สองหูยังได้ยินคำพูดจอมปีศาจกล่าวกับ "แอ๊ดดี้" คนนั้น

"ฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ... เออ !!! มันต้องยังงี้สิวะ !!! ลูกผู้ชาย...มัวแต่ปอดแหกขี้ขลาด มันจะหาความสำเร็จอะไรได้ ? เอ้า !! รับไป !!! แล้วเปิดอ่านให้ดีๆนะ อ่านให้ละเอียดทุกคำทุกตัวอักษร ก่อนจะเลือกสิ่งที่เอ็งต้องการ แล้วเซ็นต์ชื่อของเอ็งลงข้างท้าย !!! นี่คือใบสัญญา !!! "

"อย่ารับนะ แอ๊ดดี้ !!!" แอ๊ดดี้คนปัจจุบันตะเกียกตะกายลุกขึ้น แล้วพุ่งเข้าไปหาแอ๊ดดี้คนที่กำลังอ่านใบสัญญาของซาตาน หวังจะแย่งใบสัญญานั้นมาฉีกทิ้ง แต่ก็ต้องผงะหงายหลังล้มกลิ้งไปอีกครั้ง เพราะคราวนี้เจอพลังลึกลับอัดมารุนแรงกว่าเมื่อตะกี้นี้เสียอีก !!!

แอ๊ดดี้แขนขาถลอกปอกเปิกเลือดไหลซิบๆ รู้สึกเจ็บปวดร้าวระบมไปทั้งตัว แต่ก็ยังพยายามฝืนลุกขึ้นยืน มองดู "แอ๊ดดี้" คนนั้นคุยกับซาตานในขณะที่เขากำลังจะตัดสินใจเซ็นต์ชื่อในใบสัญญาด้วยปากกา

"อ๊ะๆ อย่าเพิ่ง !!!"
"ทำไมเหรอน้า ?"
"ห้ามใช้ปากกาเซ็นต์ชื่อ !!"


(มีต่อครับ)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่