ในยามบ่าย ทอดสายตา ฟ้าสีหม่น
เห็นเงาคน ไม่พ้นตา พาให้เหลียว
หญิงชรา เดินผ่านมา เพียงผู้เดียว
พร้อมกับร่ม สีเขียว ประจำกาย
เธอย่างกรายหมายมั่น ไม่หวั่นไหว
ใช้ร่มยันพาร่างไป ในที่หมาย
ทุกย่างก้าวดูเหมือนยาก ลำบากกาย
แต่สุดท้ายก็ไปถึง ซึ่งต้องการ
เธอหยุดยืนหน้าร้าน พาลชวนมอง
ไม่แคล่วคล่องต้องระวัง ยังสังขาร
แล้วเจ้าร่ม ก็ได้คราวเข้าช่วยงาน
ยันร่างเธอ เข้าในร้านอาหารไป
นอกจากใช้บังแดด และบังฝน
ร่มยังทนใช้ค้ำยันกันยังได้
หากคบคนที่ไร้ซึ่งน้ำใจ
เลิกคบไปซื้อร่มไว้ดีกว่าเอย...
Credit Youtube
ไม่เกี่ยวกับกลอน แต่ให้ฟังกับบรรยากาศเกี่ยวกับฝนๆ ร่มๆ ครับ
*** ร่มของหญิงชรา***
เห็นเงาคน ไม่พ้นตา พาให้เหลียว
หญิงชรา เดินผ่านมา เพียงผู้เดียว
พร้อมกับร่ม สีเขียว ประจำกาย
เธอย่างกรายหมายมั่น ไม่หวั่นไหว
ใช้ร่มยันพาร่างไป ในที่หมาย
ทุกย่างก้าวดูเหมือนยาก ลำบากกาย
แต่สุดท้ายก็ไปถึง ซึ่งต้องการ
เธอหยุดยืนหน้าร้าน พาลชวนมอง
ไม่แคล่วคล่องต้องระวัง ยังสังขาร
แล้วเจ้าร่ม ก็ได้คราวเข้าช่วยงาน
ยันร่างเธอ เข้าในร้านอาหารไป
นอกจากใช้บังแดด และบังฝน
ร่มยังทนใช้ค้ำยันกันยังได้
หากคบคนที่ไร้ซึ่งน้ำใจ
เลิกคบไปซื้อร่มไว้ดีกว่าเอย...