หญิงชราตาบอดความจำเสื่อมใช้มือลูบคลำไปตามพื้นซีเมนต์สากๆ และเอาร่างที่ผอมคล้ายซากผีของตัวเอง ไปติดแหง็กกับเหล็กที่กั้นขวางประตู แกคิดจะร้องเรียกลูกสาวที่คอยดูแลให้มาช่วยเหลือ แต่ยังไม่ทันที่เสียงแกจะเล็ดลอดออกจากไรฟัน เสียงหนึ่งจากฝ่ามืออันหยาบกร้านจากฝ่ามือของลูกสาวที่ดูแล ก็ดังขึ้นกลางหลังของแก "ป้าบ!!!" ต่อมาก็เป็นเสียงเอ็ดตะโร่ด่าแกด้วยความห่วงใยกลัวว่าแม่จะได้รับอันตราย ปะปนกับเสียงแกร้องไห้ เมื่อร่างเหี่ยวย่นถูกลากไปยังที่นอนอันปลอดภัย ทุกอย่างคล้ายกับตาลปัตร แม่กลายเป็นลูก ลูกกลายเป็นแม่ เพียงแต่มันเคว้ง ๆ เท่านั้นเอง(จบ)
ย้อนสู่แต่แรกเริ่มบนความเคว้ง