สวัสดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าขอแทนตัวเองว่า ฟ้า นะคะ คือตัวฟ้าปกติแล้วเป็นคนรองต่อจากพ่อที่ต้องคอยดูแลครอบครัว จะให้เข้าใจง่ายๆคือ เสารอง หน้าที่จะคล้ายพี่ชายคนโตของบ้านอะไรประมานนี้อ่คะ ดูแลพ่อแม่ ลูกหลาน คนในบ้าน ปีนี้ฟ้าอายุ 23 ปี จริงๆฟ้าก้อมีชีวิตปกติเหมือนคนทั่วไป จุดเปลี่ยนมันเกิดขึ้นที่
ฟ้าได้มีแฟนขึ้นมา แฟนฟ้าทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด ผู้ชายคนนี้ เค้าเหมือนคนที่ฟ้าต้องการ เค้ามีทุกอย่าง อนาคต ความรู้ ความคิดการใช้ชีวิตและอุดมคติที่ดี ฟ้าตัดสินใจเลือก และรักคนนี้ คือมันใช่ คนนี้แหละ คนนี้เลยพ่อของลูก จบแล้วชีวิตคู่เราต้องคนนี้เลือกแล้วพอ !!!
เข้าเรื่องเนื่องจาก ฟ้า เป็นคนรองของบ้านมีหน้าที่ที่ต้องดูแล ฟ้ารักพ่อรักแม่มาก รักทุกคนในบ้านมาก บ้านฟ้าไม่ได้มีฐานะอะไรมาก พออยู่พอกิน (แฟนฟ้าก้อไม่ได้มีนะแต่เค้าทำมาหากิน) ช่วงแรกฟ้าตัดสินใจออกมาจากบ้านมาอยู่กัยแฟนฟ้าได้สักระยะนึง มันไปได้ดี เรากำลังจะมีอนาคต เรามีฝันที่กำลังสร้างมันต้องสำเร็จ เราจะมีเงินและชีวิตที่ดีขึ้น ฟ้าบอกแม่ให้อดทน ฟ้าไม่อยู่ให้พ่อแม่อดทนรอฟ้า หน่อย ฟ้ารักทุกคนในบ้านมากรักมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว แต่ฟ้าอยู่ที่บ้านเรามันไม่มีก้าวหน้า คนนี้เค้าจะพาฟ้าสร้างอนาคต และเมื่อเรามีอนาคต ตั้งตัวได้ พ่อแม่เราก้อต้องสบาย ฟ้ามองจุดนี้ จุดพีคมันอยู่ที่ เราเคยอยู่เคยดูแล หากับข้าวเมื่อเราไม่อยู่ แม่ต้องเป็นคนทำเอง ซื้อกับข้าวเองแม่ฟ้าขับรถไม่แข็ง (เพื่อนโทรมาบอกเห็นแม่ออกไปซื้อกับข้าวแล้วเป็นห่วงขับรถมากับน้องชายคนเล็ก ทำไมไม่กลับมาหางานทำที่บ้านวะ ห่วงแก่วะ) ......
ฟ้าก้อกำลังทำอยู่นี้ไง ฟ้ากำลังหาเงินเยอะๆเพื่อให้พ่อแม่สบายที่ฟ้าเลือกมาอยู่นี้มันมีโอกาสประสบความสำเร็จในชีวิตมากถึงมาก รู้สึกเหมือนทิ้งพ่อทิ้งแม่ รู้สึกเลว แต่ฟ้ากับไปเต็มที่ก้อเป็นลูกจ้างวันละ 300 ไม่ได้ดูถูกเงิน 300 ในความคิดฟ้าถ้าวันนึงเรามีกิจการเป็นของตัวเอง นคงจะมั่นคงกว่าเป็นลูกจ้างเค้า แล้วมันเร็วกว่าที่เราจะมีเงินเก็บเยอะๆ โทรหาพ่อแม่แก่ก้อยิ้มหัวเราะ คุยดีปกติสบายใจไปเปราะนึง ล่าสุดได้คุยกับพี่สาว บอกว่าแม่อยากให้เรากับบ้านคิดถึง เป็นห่วง กับมาอยู่บ้านเราดีกว่าเนอะ แต่แม่ไม่พูดคำนี้กับฟ้า โครตทรุด น้ำตาไม่ต้องสืบ กระทั้งนั่งพิมกระทู้ ฟ้ายังกลั้นไม่อยู่ ฟ้ารักพ่อกับแม่มากแค่แม่ให้กับบ้านทำไมฟ้าจะทำไม่ได้ แต่ฟ้าทิ้งตรงนี้ไม่ได้ ฟ้ารักเค้า ยอมรับเรย แต่ฟ้ามีเหตุผลฟ้ารักจิงแต่มันเป็นเหตุผลข้อรอง ข้อหลักคืออนาคตในวันข้างหน้าที่กำลังจะถึง พ่อแม่กำลังจะสบาย ในหัวฟ้าคิดแค่จุดๆนี้ อึดอัดมากคะทุกวัน ตั้งแต่ได้คุยกับพี่ฟ้าฟ้า ไม่เป็นอันทำงาน ฟ้าซึม ฟ้าร้องไห้ คิดหนักมาก จะเอาไงดี จะกับไปหาพ่อแม่ทำงานพอถูๆไถ่ๆไปพอให้เราได้มีกินแต่เรามีกัน ได้เห็นเล่นกันเหมือนเดิม มันมีประโยคของพี่สาวที่ว่า บางทีเค้าก้อไม่ได้ต้องการเงินทองนะฟ้า เค้าอยากได้ฟ้าลูกของเค้า กับมาอยู่กับเค้า ตอนที่เค้ายังมีชีวิตอยู่รีทำสะ โครตเจ็บวะคำนี้เหมือนเลวทิ้งพ่อทิ้งแม่ ฟ้าไม่รู้จะเอายังไงกกับชีวิต จะทำยังไงต่อไป ฟ้าอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง อยากให้บ้านเราลืมตาอ้าปากบาง แฟนฟ้าเค้าก้อไม่ใช่คนมี คือตอนนี้เรากำลังทำกันอยู่ ในระยะมันก้อต้องมีอุปสรรคเป็นธรรมดามันต้องใช้เวลา แต่ฟ้าก้อเป็นห่วงพ่อแม่อยากกับไป อยากดูแลจริงๆนะ ใครจะไม่อยากดูแลพ่อแม่วะ ทรมานสุดๆ อึดอัด ทำไงดีวะ มีใครเข้าใจฟ้าไหม.....................
เป็นห่วงพ่อแม่แต่อยากอยู่กับแฟนผิดไหม
ฟ้าได้มีแฟนขึ้นมา แฟนฟ้าทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด ผู้ชายคนนี้ เค้าเหมือนคนที่ฟ้าต้องการ เค้ามีทุกอย่าง อนาคต ความรู้ ความคิดการใช้ชีวิตและอุดมคติที่ดี ฟ้าตัดสินใจเลือก และรักคนนี้ คือมันใช่ คนนี้แหละ คนนี้เลยพ่อของลูก จบแล้วชีวิตคู่เราต้องคนนี้เลือกแล้วพอ !!!
เข้าเรื่องเนื่องจาก ฟ้า เป็นคนรองของบ้านมีหน้าที่ที่ต้องดูแล ฟ้ารักพ่อรักแม่มาก รักทุกคนในบ้านมาก บ้านฟ้าไม่ได้มีฐานะอะไรมาก พออยู่พอกิน (แฟนฟ้าก้อไม่ได้มีนะแต่เค้าทำมาหากิน) ช่วงแรกฟ้าตัดสินใจออกมาจากบ้านมาอยู่กัยแฟนฟ้าได้สักระยะนึง มันไปได้ดี เรากำลังจะมีอนาคต เรามีฝันที่กำลังสร้างมันต้องสำเร็จ เราจะมีเงินและชีวิตที่ดีขึ้น ฟ้าบอกแม่ให้อดทน ฟ้าไม่อยู่ให้พ่อแม่อดทนรอฟ้า หน่อย ฟ้ารักทุกคนในบ้านมากรักมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว แต่ฟ้าอยู่ที่บ้านเรามันไม่มีก้าวหน้า คนนี้เค้าจะพาฟ้าสร้างอนาคต และเมื่อเรามีอนาคต ตั้งตัวได้ พ่อแม่เราก้อต้องสบาย ฟ้ามองจุดนี้ จุดพีคมันอยู่ที่ เราเคยอยู่เคยดูแล หากับข้าวเมื่อเราไม่อยู่ แม่ต้องเป็นคนทำเอง ซื้อกับข้าวเองแม่ฟ้าขับรถไม่แข็ง (เพื่อนโทรมาบอกเห็นแม่ออกไปซื้อกับข้าวแล้วเป็นห่วงขับรถมากับน้องชายคนเล็ก ทำไมไม่กลับมาหางานทำที่บ้านวะ ห่วงแก่วะ) ...... ฟ้าก้อกำลังทำอยู่นี้ไง ฟ้ากำลังหาเงินเยอะๆเพื่อให้พ่อแม่สบายที่ฟ้าเลือกมาอยู่นี้มันมีโอกาสประสบความสำเร็จในชีวิตมากถึงมาก รู้สึกเหมือนทิ้งพ่อทิ้งแม่ รู้สึกเลว แต่ฟ้ากับไปเต็มที่ก้อเป็นลูกจ้างวันละ 300 ไม่ได้ดูถูกเงิน 300 ในความคิดฟ้าถ้าวันนึงเรามีกิจการเป็นของตัวเอง นคงจะมั่นคงกว่าเป็นลูกจ้างเค้า แล้วมันเร็วกว่าที่เราจะมีเงินเก็บเยอะๆ โทรหาพ่อแม่แก่ก้อยิ้มหัวเราะ คุยดีปกติสบายใจไปเปราะนึง ล่าสุดได้คุยกับพี่สาว บอกว่าแม่อยากให้เรากับบ้านคิดถึง เป็นห่วง กับมาอยู่บ้านเราดีกว่าเนอะ แต่แม่ไม่พูดคำนี้กับฟ้า โครตทรุด น้ำตาไม่ต้องสืบ กระทั้งนั่งพิมกระทู้ ฟ้ายังกลั้นไม่อยู่ ฟ้ารักพ่อกับแม่มากแค่แม่ให้กับบ้านทำไมฟ้าจะทำไม่ได้ แต่ฟ้าทิ้งตรงนี้ไม่ได้ ฟ้ารักเค้า ยอมรับเรย แต่ฟ้ามีเหตุผลฟ้ารักจิงแต่มันเป็นเหตุผลข้อรอง ข้อหลักคืออนาคตในวันข้างหน้าที่กำลังจะถึง พ่อแม่กำลังจะสบาย ในหัวฟ้าคิดแค่จุดๆนี้ อึดอัดมากคะทุกวัน ตั้งแต่ได้คุยกับพี่ฟ้าฟ้า ไม่เป็นอันทำงาน ฟ้าซึม ฟ้าร้องไห้ คิดหนักมาก จะเอาไงดี จะกับไปหาพ่อแม่ทำงานพอถูๆไถ่ๆไปพอให้เราได้มีกินแต่เรามีกัน ได้เห็นเล่นกันเหมือนเดิม มันมีประโยคของพี่สาวที่ว่า บางทีเค้าก้อไม่ได้ต้องการเงินทองนะฟ้า เค้าอยากได้ฟ้าลูกของเค้า กับมาอยู่กับเค้า ตอนที่เค้ายังมีชีวิตอยู่รีทำสะ โครตเจ็บวะคำนี้เหมือนเลวทิ้งพ่อทิ้งแม่ ฟ้าไม่รู้จะเอายังไงกกับชีวิต จะทำยังไงต่อไป ฟ้าอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง อยากให้บ้านเราลืมตาอ้าปากบาง แฟนฟ้าเค้าก้อไม่ใช่คนมี คือตอนนี้เรากำลังทำกันอยู่ ในระยะมันก้อต้องมีอุปสรรคเป็นธรรมดามันต้องใช้เวลา แต่ฟ้าก้อเป็นห่วงพ่อแม่อยากกับไป อยากดูแลจริงๆนะ ใครจะไม่อยากดูแลพ่อแม่วะ ทรมานสุดๆ อึดอัด ทำไงดีวะ มีใครเข้าใจฟ้าไหม.....................