คือคบกับแฟนคนนี้มาปีกว่าๆ คะ

เริ่มต้นจากคุยกันในไลน์ แล้วก้อเจอกัน คบกันเรื่อยมา ตอนแรกเค้าก้อทำงานเป็นลูกจ้างของท่าเรือ แต่หมดสัญญา ก้อเลยตกงาน แล้วก้อมาขับวิน แล้วหลังจากนั้น เกิดอุบัติเหตุ เลยหยุดขับ เราก้อช่วยเหลือบ้างตามที่ช่วยได้ เค้าพักฟื้นมาระยะนึง ก้อได้งานแมสเซนเจอร์

งานแมสฯ  ก้อลำบากมาก เหมือนรถส่งของมากกว่า ยิ่งทำก้อยิ่งเหมือนหนักเกินไป จนร่างกายไม่ไหว เราก้อเลยแนะนำให้ออก เค้าก้อเลยกลับมาขับวินอีก เราเองก้อไม่อยากให้เค้าขับ เพราะมันเป็นงานไม่มั่นคง อีกอย่างถ้าเจ็บป่วย ก้อไม่มีสวัสดิการ ไม่ทำก้อไม่ได้เกิดเจ็บก้อหยุดไม่มีรายได้

เค้าจบน้อยเราก้อเข้าใจนะ แต่หางานที่ไหนก้อไม่มีใครรับ ไม่ได้งานมาหลายเดือนมาก เราเองก้อเครียดและทะเลาะกันบ่อย จนเบื่อมาก แต่เค้าดีกะเรามาก รักเรา ยอมเราทุกอย่าง เราเคยเอ่ยปากไม่มีเงินเค้าก้อให้เราใช้ เก็บเงินพาไปเที่ยวมาเมื่อปีใหม่ เทศกาลเค้าก้อมีเซอร์ไพร์ตลอด ติดอย่างเดียวคือ ไม่ค่อยมีอนาคต เรานะให้โอกาสเค้าเสมอ แต่เราเอง ก้อเครียด ไม่อยากรับรู้ไม่อยากหวัง แล้วก้อผิดหวัง เราเลยบอกเค้าไป ว่ามีงานมั่นคงเมื่อไรแล้วค่อยกลับมา (( ก่อนหน้านี้เคยคุยไว้แล้ว ว่าจะหางานให้ได้ภายใน มกรา แต่ก้อไม่ได้))

เราก้อรู้สึกผิดนะเหมือนทิ้งเค้า แต่อีกอย่างคือเราอึดอัดและเครียด ลืมบอกไปว่าเราอายุมากกว่า การงานก้อมั่นคงกว่า และเป็น single mom เราเคยมีบทเรียน เราไม่อยากกลับไปลำบากอีกแล้ว