คือ เราชอบเพื่อนคนหนึ่ง ตอนแรกเราสนิทกันมากแต่พอเพื่อนคนนี้รู้ว่าเราแอบชอบเรากับเค้าก็ห่างกันไปแต่ก็ยังคุยกันไดิแต่ไม่ทุกเรื่องแต่เพื่อนคนนี้ทักจะเงียบใส่เราแต่เราก็พยายามจะพูดด้วยขนไม่ได้เลยให้เพื่อนไปถามว่า"เป็นอะไรทำไมไม่พูดกับ.....วะ"มันก็บอกว่า"เปล่า"เราก็เลยทำตัวปกติ  เราคอยซื้อพวกเครื่องเขียนให้มันทุกวัน...คอยทำทุกอย่าง คอยถามตอนมันไม่สบายใจ  ตอนมันดูเศร้าๆหงอยๆ คอยเป็นห่วงตลอดเวลาทุกวันผ่านไปอย่างปกติ....จนมาถึงวันพฤหัสที่ผ่านมา....เราสองคนทะเลาะกัน จนเราทั้งคู้ร้องไห้  แต่พอเราทั้งคู่ใจเย็นก็มาคุยกันว่า"ทำไมถึงทะเลาะกัน แล้วเป็นอะไรถึงร้องไห้"แล้วเราก็คุยกันปกติ.....จนมาถึงเมื่อวานเราทำรายงานวิชาสุขศึกษาไปให้มัน แล้วมันบอกเราว่า"ไม่เอา เค้าทำมาแล้ว" เราเสียใจและโมโหมาก เลยพาลโกรธเพื่อนอีกคนไปว่า"....(ชื่อเพื่อน)จะเอามั้ย  ถ้าไม่เอาก็ทิ้งไป"แล้วฟาดรายงานลงกับโต๊ะ(มันดังมาก) จนคนที่เราชอบหันมาทำหน้าตกใจเพราะมันไม่คิดว่าเราจะโกรธขนาดนี้ และตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยโกรธขนาดนี้ ตอนพูดเราเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้เราเลยเดินหนีลงมาแล้วมันไม่ได้ถามว่าโกรธอะไร ทั้งวันเราพูดกับมันบ้างแต่ไม่บ่อย......วันนี้มันก็ไม่พูดกับเรา เงียบใส่เรา แต่เราสองคนสบตากันบ่อยมาก ตอนมันอยู่กับเพื่อนคนอื่นมันยิ้มแต่พอเราเดินมามันหุบยิ้มแล้วทำหน้านิ่ง แต่วันนี้มันใช้ของที่เราซื้อให้ทุกอย่างเลย

อาการแบบนี้มันคืออะไร??  มันอยากให้เราตัดใจเหรอ....แต่บางทีมันเหมือนให้ความหวัง

แล้วควรจะทำยังไงต่อดี หรือ ควรทำตัวยังไงดี