คืองี้ค่ะเราสองคนรู้จักกันเพราะเพื่อนคนนึงตอนม.1
พวกเราคือคนหัวอกเดียวกันค่ะเจออะไรมาเหมือนๆกันเลยได้มาสนิทกัน  เค้าชอบอารมณ์หงุดหงิดใส่ บางทีจะเตือนหรือตำหนินางจะทำตัวแบบน่าสงสารทำให้เรารู้สึกผิดทั้งๆที่เราคิดว่าเรื่องนี้นางควรจะโดนเตือนบ้าง บางอย่างที่นางทำแล้วเราไม่ชอบเราก็จะไม่ค่อยบอกเพราะบอกไปนางจะเหมือนรับไม่ได้ทำตัวเศร้าเงียบๆไม่คุยด้วย ก็นั่นแหละค่ะ ทำตัวนอยไม่พูดไม่จาเหมือนโกรธ เราเลยเลือกที่จะไม่พูดและทนมา จนมันหนักขึ้นเลื่อยๆนางพูดอะไรที่มันทิ่มแทงหัวใจเรา เวลาเราไม่ได้ฟังนางพูดก็จะบ่นเราในลำคอ เราถามอะไรก็เลือกที่จะไม่พูดอีกรอบ เวลาที่เราแก้ปัญหาให้ไม่ได้ก็เหมือนจะโกรธเราอย่างเช่น เวลาเรียนนางทำอะไรไม่ได้หรือมันมีปัญหาเลยตั้งคำถามกับนางเพื่อให้ลงความคิดเห็น เพราะเราก็ทำให้ไม่ได้เราพูดออกมาทำนางว่า มันเป็นอะไร ทำยังไงต่อดี แล้วนางก็เหมือนขึ้นเสียงใส่ว่า ใครจะไปรู้ล่ะ ได้ยินแล้วอารมณ์โกรธพุ่งเลย แต่เราเลือกที่ตะไม่พูดแต่แสดงออกว่าไม่ชอบนะ แล้วนางก็ขอโทษเราแบบยกมือไหว้มันแปลกมากอ่ะ   แล้วนางก็เป็นคนที่ชอบพูดบั่นทอนจิตใจตัวเองว่าไม่สวย ดำก็ดำ ตาไม่เท่ากัน ผอมเกินไป ผิดเองที่เกิดมา เราได้ยินแล้วทำตัวไม่ถูกเลนเราบอกว่าอย่าคิดมากเลยแต่ก็หยุดความคิดนางไม่ได้ เราไม่รู้จะปรอบยังไงแต่เราโครตจะไม่ชอบคนคิดลบสุดๆ พอเราบอกไปแบบนี้นางก็บอกว่าจะไม่พูดอีกแล้วถ้าทำให้เทอเดือดร้อน คือเราไม่ได้ตั้งใจจะพูดทำร้ายจิตใจค่ะเราแค่อยากบอกให้นางเลิกคิดซักที แล้วก็อีกอย่างค่ะนางเป็นคนที่จะแสดงความอิจฉาออกมาตรงๆ อะไรที่นางได้ดีกว่าเรานางจะดีใจ แต่เวลาเราได้อะไรดีกว่านางจะเงียบแล้วพูดติดปากว่า"ไม่เห็นจะสนุกเลย" "หมดอารมว่ะ" เราเลยไม่เคยได้แสดงออกว่าดีใจเลยเพราะนางเหมือนจะไม่พร้อมยินดีกับเราตลอดเวลา บางครั้งที่นางถามแล้วเราต้องใช้เวลาคิดนางก็จะคิดไปเองแทนเราสะแล้วว่าไม่ได้ เช่น ตาเราเท่ากันมั้ย พอเราตอบช้านางก็พูดว่า มันคงไม่เท่ากันสินะละทำหน้าเศร้า ให้แม่เทอไปส่งได้มั้ย เราเลยพิมแชตหาแม่แต่นางก็ถามย้ำๆว่า ไม่ได้สินะ ทำเทอเดือดร้อนอีก โกรธเราอีกแล้วสินะ ไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อน เราเป็นคนแย่มากมั้ยคะความคิดเราเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ย จะแก้ปัญหาในใจนางยังไงดี