งืมๆ งอยๆ นอยๆ คนที่ผมเชียร์ 2 คน คือ แบงค์ (เด้งไปแล้ว) ส่วนแซม... (แกจะพัฒนาร่างเป็นซูปเปอร์พริตตี้ แซมมี่ เอาชาติไหนฟะะะะ)

แล้วก็กลับไปดู Mv ของน้องนิดนึง แม้จะไม่ได้เชียร์น้องแต่แรก และย้ำว่าจนตอนนี้ ก็ยังหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์ใดๆ มา awaken แซมได้ (ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่า % สำเร็จมันน่าจะแค่ราวๆ 0.0000001 % = =) แต่ในเมื่อ น้อง มีแววตาเหมือนเด็กคนนึง ที่เคยชอบเคยเชียร์เมื่อราวๆ 10 ปีก่อน  และก็เหมือนแววตาของตัวละครเอกตัวหนึ่ง ในงานเขียน (และละคร) ของนักเขียนที่เป็นไอดอลในดวงใจ

จะขอเขียน Fic แบบย่อๆ ให้ น้อง หน่อยละกัน ใครรักร้อง ชอบน้อง ลองมาอ่าน แล้วตอบโพลหน่อยละกัน 555

   *** หมายเหตุ เรื่องนี้รับอิทธิพลและมีแรงบันดาลใจจาก กฤติยา ของ อจ ทมยันตี ตรงๆ  เพราะน้อง มีดวงตาที่มีพลังแบบ เจ้าหญิงเมอริตาเตน ในเรื่องกฤติยา  ดังนั้น เนื้อหาอาจจะสะท้อนถึงกัน แต่จะพยายามทำหน้าที่ Fan fic writer ที่ดีที่สุด ทั้งนี้เพื่อ น้อง และ อจ ทมยันตี และงานเขียนที่เป็นต้นแบบ นะค้าบบบ



    ในอดีตกาล ณ แผ่นดินอียิปต์ เคยมีเจ้าหญิงนางหนึ่ง ซึ่งมีดวงตาที่เปี่ยมเสน่ห์ จนได้รับการกล่าวขานด้วยบทกวีว่า " ตาของเจ้า ยามทอดแลออกไป จะมีชัยเหนือทุกสรรพสิ่ง แม้แต่ ผู้ที่จะเอาชีวิตเจ้า "

   บัดนี้...ในแผ่นดินยุกโดรัล (แผ่นดินสมมุติเน้อ) แม่มดโลลิก้า...ที่ปรึกษาใหญ่ของราชอาณาจักร กำลังเฝ้าปรารถนาถึงบุรุษเพียงผู้เดียว นั่นคือแม่ทัพฟิลลิป ผู้มีใบหน้าและดวงตาที่งดงาม ถึงแม้รูปกายจะแลดูเล็กไปสักหน่อย จนเมื่อแรกเข้ารับราชการ จะถูกพวกรุ่นพี่หลายๆคนติงว่า " รูปร่างแบบนั้น ใบหน้าแบบนั้น แทนที่จะมาจับดาบรบ ไปถือพิณบรรเลงเพลงให้พวกสนมนางในฟังดีกว่าไหม "  แต่แทนที่ฟิลลิปจะตอบโต้ เขากลับเข้าร่วมสมรภูมิรบกับข้าศึก ที่ใช้อสูรไลก้า เป็นสัตว์สงคราม และสามารถช่วยหัวหน้าทหารกุน รอกิน  และนายพล นิคคิ เหนียวไก่ ให้นำชัยชนะกลับสู่บ้านเมืองได้

  ณ เวลานั้น โลลิก้า วางแผนว่า จะต้องกราบทูลพระราชา ให้เลื่อนตำแหน่งฟิลลิปเป็น ผบ สูงสุด เพราะถ้าเป็นแบบนั้น เขาจะอยู่ ณ ตำแหน่งเดียวกับนาง (ในการทหาร) ขณะที่ตัวนางจะเป็นใหญ่ในการศาสนา และถ้าเขากับนางจะแต่งงานกัน ก็คงจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันอย่างที่สุด

แต่...!! หลังจากงานฉลองชัยชนะ หัวใจของโลลิก้าก็แทบแหลกสลาย เมื่อพบว่าฟิลลิปได้เผยความใน ให้แก่เจ้าหญิงเจสซี่ ธิดาองค์เล็กของพระราชา และทางผู้ใหญ่ก็เห็นดีด้วย!!! ทั้งๆที่เจสซี่ไม่มีอะไรเทียบกับโลลิก้าได้เลย ทั้งสติปัญญา หรือว่าพลัง ที่สำคัญ...นางแย่งหน้าที่สระผมรับขวัญฟิลลิปไป (ทั้งๆที่โลลิก้าหมายมั่นปั้นมือว่า นางจะต้องได้ทำหน้าที่นี้) แถมยังสระผมพลาด ทำแชมพูเข้าตาฟิลลิปไปหลายรอบ จนดวงตางามของแม่ทัพหนุ่มเกือบจะบอดไป ดวงตาคู่นั้น...ก็สำคัญมาก เพราะสาวๆทั้งยุกโดรัล เคยร่วมกันแต่งบทกวีพรรณนาความงามดวงตาแห่งสันติคู่นั้นว่า  " ตาของท่าน ยามเหลือบแลไปสบเนตรหญิงใด จะครอบครองใจนางเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย แม้กระทั่ง นางผู้นั้นจะกำลังมอบความตายให้กับท่าน ก็ตาม "

   " ถ้าดวงตาคู่นั้น เหลียวมองมาที่ข้า ข้าจะมีทุกอย่างที่ฝัน โลกที่วุ่นวายใบนี้ คงสวยงามขึ้นมาทันที " โลลิก้ารำพึงในใจ ทั้งๆที่ความเป็นจริง คือ ฟิลลิป ณ เวลานี้ เอาแต่ใช้ตาคู่นั้นมองดวงหน้าของเจสซี่ ทั้งๆที่นางเคยเกือบจะทำให้ตาสองข้างของเขานั้นบอดเพราะแชมพู!!

   " ฟิลลิป...เปลี่ยนใจเถิด คนเก่ง คนดีที่สัก 100 ปีจะมาเกิดแบบท่าน ไม่คู่ควรกับเจสซี่หรอก ไม่ลองมองคนอื่นดูบ้างเหรอ " โลลิก้าเอ่ยกับเขาในยามวิกาล หลังจากมาดักพบแม่ทัพหนุ่มสำเร็จ แต่คำตอบของฟิลลิปกลับทำร้ายนางยิ่งนัก

" เป็นไปไม่ได้หรอก โลลิก้า ชีวิตนี้ ข้ารักใครไม่ได้อีกแล้ว " และคำตอบนั้นเอง คือประกาศิตแห่งความตาย ที่ทำให้ยุกโดรัลทั้งแผ่นดินถูกกลืนหายไปจากความทรงจำของคนทั้งโลกในชั่วข้ามคืน

   ขณะที่ฟิลลิปกำลังหลับสบาย โลลิก้าได้ร่ายมนต์ต้องห้าม " แรงพิโรธแห่งองค์แม่ " ทำให้ประชาชนยุกโดรัลทั้งแผ่นดิน รวมถึงปราสาทและเมืองทั้งเมืองถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิงแห่งความเคียดแค้นและริษยา  เมื่อฟิลลิปตื่นมาก็สายเกินแก้เสียแล้ว ทุกอย่าง...ทั้งเมืองที่เขาเติบโตมา เพื่อนๆ ครอบครัว รวมถึงเจ้าหญิงเจสซี่จอมเปิ่นไฮเปอร์ของเขา ล้วนกลายเป็นเถ้าธุลี คงเหลือแค่ แม่มดโลลิก้าเท่านั้น ที่ยืนรอประจัญหน้ากับเขาอยู่

  " ข้าจะฆ่าเจ้า... " แม่ทัพหนุ่มกล่าวลอดไรฟันพร้อมกับกระชับดาบในมือ แม้สายตาคู่นั้นจะฉายประกายแห่งความแค้น แต่มันก็งดงามจนหัวใจของโลลิก้าถึงกับเต้นระส่ำ " ในที่สุดเจ้าก็ยอมมองข้า "
" ใช่...แต่ไม่ได้มองด้วยความรัก ข้ามองเจ้าด้วยความเกลียด และจะเกลียดตลอดไป ข้าจะฆ่าเจ้าเสีย แล้วก็จะตายตามผู้หญิงคนเดียวที่ข้ารัก "
คำพูดประโยคแรกๆ ไม่มีผลใดๆต่อจิตใจอันเข้มแข็งจนเกือบจะเลือดเย็นของโลลิก้าเลยแม้แต่น้อย แต่ประโยคสุดท้ายนั่นสิ... ตายตามผู้หญิงคนเดียวที่เจ้ารักยังงั้นรึ โลลิก้าทวนคำๆนั้นในใจ ก่อนจะเผลอตัวยกไม้เท้าขึ้นด้วยความโกรธจนขาดสติ  
  พรวดด พืชปีศาจโผล่เครือเถาขึ้นมาจากผืนดินใต้ฝ่าเท้าของนักรบหนุ่ม และพันธนาการเขาเอาไว้แน่น
" นังแม่มด!!! " ฟิลลิปตะโกนด้วยความแค้น ขณะที่โลลิก้าทอดถอนใจ พลางนึกในใจ " ทำไมนะ ทำไมข้าถึงเป็นคนเดียวที่ไม่เคยได้รักจากเจ้าเลย " คิดแล้วโลลิก้าก็ยื่นคำขาด
" ฟิลลิป ข้าจะบอกอะไรให้ ตอนนี้เจ้ามีทางเลือกแค่สองทาง คือยอมเป็นสามีข้า หรือไม่ก็ตายอย่างเดียวดาย...เพราะก่อนหน้าที่เจ้าจะมาที่นี่ ข้าได้สาปสรรวิญญาณของเจสซี่ไปแล้ว วิญญาณของนางถูกดูดหายไปในช่องว่างระหว่างมิติที่กั้นกลางระหว่างโลกของความเป็นและความตาย จะไม่มีใครเจอนางได้อีก และนางจะไม่มีทางกลับมาเกิด  เป็นใครได้อีกเช่นกัน "
" แก!!! นังปีศาจร้ายยย!! " เขาสวนมาด้วยความโกรธยิ่งกว่าเดิม ใบหน้าของเขาตอนนี้ มองโลลิก้าดุจมองข้าศึกในสนามรบ ไม่สิ...กระแสแห่งความเกลียดชังที่ฉายออกมาจากดวงตาคู่นั้น มันรุนแรงกว่า " แต่ไม่เป็นไร ถึงเขาจะเกลียดชังข้าแค่ไหน แค่มีเขาอยู่ใกล้ๆ แม้ข้าจะต้องใช้เถาวัลย์มัดเขาไปชั่วชีวิต ก็เพียงพอแล้ว " โลลิก้านึกเข้าข้างตัวเองในใจ แต่ ณ ชั่วพริบตานั้นเอง สิ่งที่แม่มดสาวคาดไม่ถึงก็บังเกิดขึ้น
" ถึงจะเป็นแบบนั้น ข้าก็ยินดีที่จะตาย " แม่ทัพหนุ่มรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้าย สะบัดดาบในมือจนหลุดจากพันธนาการของต้นไม้ปีศาจ และแม้การกระทำแบบนั้นจะทำให้แขนของเขาบาดเจ็บสาหัส แต่ชายหนุ่มก็ยังมีแรงมากพอจะตวัดคมดาบเข้าหาคอหอยตัวเอง เลือดสีแดงไหลนองลงบนอกกำยำและเถาวัลย์ของพืชนรก ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของโลลิก้า
" ม่ายยยยย!!! " นางแม่มดรีบถลาเข้าไปแก้ร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มออกจากเครือเถาของพืชปีศาจ พร้อมกับเขย่าตัวเขาไปมา " อย่าทำแบบนี้ๆ เจ้าจะตายแบบนี้ไม่ได้!!! " แต่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบกลับมา เขาจากไปแล้วจริงๆ โลลิก้าถึงกับกรีดลั่นราวกับคนบ้า ก่อนจะวางมือข้างหนึ่งลงบนหน้าผากของเขา และร่ายมนต์สุดท้าย " ขอให้วิญญาณของชายผู้นี้ หลีกหนีหายไปจากแผ่นดินแห่งนี้ หลายหมื่นปี หลายหมื่นลี้ ขอให้เขาลืมทุกๆอย่างเกี่ยวกับยุกโดรัลจนหมดสิ้น แม้ในเบื้องลึกแห่งจิตวิญญาณ ก็มิอาจจะระลึกชาติได้ และข้าจะขอผนึกความทรงจำทั้งหมดของตนเองไว้ ให้จำทุกอย่างในภพนี้ได้ ทุกชาติ ทุกชาติ และข้าจะขอตามไป ตามไป...เพื่อเกิดในแผ่นดินและห้วงเวลาเดียวกับเขา "

เปรี้ยงงง สายฟ้าฟาดลงมายังร่างทั้งสอง จนดับสลายไปพร้อมกัน

และแล้ว...

หลายพันปีต่อมา ที่แผ่นดินสยาม ชายหนุ่มคนหนึ่งจากสวีเดน กลับคิดถึงมาตุภูมิจนต้องหวนกลับมา และในจังหวะที่เขาเดินออกจากสนามบิน ชายหนุ่มก็พบกับสตรีผู้หนึ่ง ซึ่งเขาเห็นแววตาแล้วรู้สึกสะท้านใจอย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มจึงรีบโบกแท็กซี่แล้วขึ้นรถจากไปทันที  ขณะที่ฝ่ายหญิงก็ได้แต่เฝ้ามองทุกการกระทำของเขา ด้วยท่าทีขบขัน
" ฟิลลิป...ข้าหาเจ้าเจอแล้ว และในครั้งนี้แหละ เจ้าจะต้องเป็นของข้า... "

อะ ตอนจบจะเป็นเยี่ยงไร ให้เลือกกันเอาเองนะครับ 555555