สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากจะรบกวนขอคำแนะนำหน่อยค่ะ หลานสาวเราตอนนี้อายุ 13 ปีแล้ว เรียนชั้นม.2 ค่ะ เราจะขอแยกเป็นอย่างๆนะคะ จะได้อ่านกันง่ายๆ
-คือช่วงนี้ หลานสาวอารมณ์เสีย อารมณ์ร้อนบ่อยๆ เป็นบ่อยมาก บางทีก็หงุดหงิด ชอบพูดอยู่เสมอๆว่า ไม่อยากอยู่แล้ว เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอะไรก็ไม่รู้ ใจร้อนมากๆ ตาเลยพยายามพาเค้าไปวัดบ่อยๆ ให้สวดมนต์ทุกวัน จะได้ใจเย็นๆ
-ส่วนเรื่องเรียน ก็ต้องบอกบ่อยๆ ว่าอ่านหนังสือนะ อ่านได้แล้ว ใกล้สอบแล้ว อะไรประมาณนี้ค่ะ เราไม่รู้เลยว่าเป็นเพราะอะไร เราเคยได้ยินหลานพูดว่า..ตอนนี้ไม่มีใครรักเค้าเลย ทำไมยายไม่สนใจเค้าเหมือนเมื่อก่อน คือยอมรับค่ะว่าตอนเด็กๆ ยายอาจจะสนใจเค้ามากกว่านี้ ช่วงใกล้สอบพาเค้าไปอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนตลอด ถามคำถาม ทวนเนื้อหาบทเรียนตลอด แต่ด้วยตอนนี้มีปัญหาที่บ้านนิดหน่อย ยายเลยต้องลงมาทำงานเอง เพราะไม่มีคนช่วย แต่ก็พยายามให้ความสนใจเท่าที่จะทำได้
-ส่วนเรื่องเพื่อนที่โรงเรียน(ไม่รู้ว่าจะมีส่วนเกี่ยวรึเปล่า) หลานชอบมาเล่าให้ฟังตลอดว่า..วันนี้เป็นยังไงบ้าง เช่น เพื่อนทะเลาะกันอีกแล้ว คุณครูพูดยังไง เพื่อนว่า เพื่อนเอาเปรียบอีกแล้ว เพื่อนโกรธหนูแน่เลย เพราะหนูเล่นกับเพื่อนแรงๆ ( หลานเราเป็นคนตัวอ้วนค่ะ แรงเลยเยอะ แล้วเวลาเดินก็ชอบเกี่ยวแขนเพื่อน อาจจะแรงไปเพราะเราเคยโดนยอมรับว่าก็เจ็บอยู่ แต่เรื่องนี้ เราเตือนเค้าบ่อยมากว่าให้เล่นกับเพื่อนเบาๆหน่อย)
-เรื่องผลการเรียน ก็อยู่ในเกณฑ์ที่ค่อนข้างจะดี คือ สามกว่าๆ แต่เค้าตั้งใจ เค้าอยากให้ตากับยาย แล้วก็แม่ภูมิใจ แต่บางทีก็ขยัน บางทีก็ขี้เกียจบ้าง อันนี้เราเข้าใจนะ เพราะบางทีถ้าเค้าเครียดเค้าจะแสดงออกทางสีหน้า และพฤติกรรมค่อนข้างชัดเจน
-เวลาเค้าเครียดๆ เราจะบอกให้เค้าวาดรูปหรือว่ากลับมาเขียนลงในกระดาษ (อันนี้ไม่รู้ว่าจะช่วยได้รึเปล่า)
-ส่วนเรื่อง การสอนหรือตักเตือนของที่บ้าน..
   เราจะใช้วีธีการพูดเชิงสอน โดยการเอาเรื่องที่เค้าเจอมาพูดในแง่ที่เป็นเรื่องของตัวเอง แต่ยอมรับบางครั้งเราก็อาจจะพูดตรงจุดเกินไป (หลานบอก) ก็พยายามพูดอ้อมๆมากขึ้น
   ยาย แกจะเสียงดัง บางทีก็มีหลุดว่าไปบ้าง แต่สุดท้ายเค้าก็จะสอน แล้วก็ตักเตือน
   ตา (หลานจะเชื่อ และรักมากที่สุด) แกจะสอนอย่างเดียว คือไม่ใส่อารมณ์ แต่ก็จะมีบ้างถ้าเป็นเรื่องที่ต้องพูดบ่อยๆ แต่แกจะให้เหตุผลตลอด

คือ บางทีที่เราและครอบครัวสอนอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีเท่าไรแล้วก็ยอมรับเลยนะคะว่าเด็กวัยนี้ เราอาจจะต้องใส่ใจ และเข้าใจเค้ามากขึ้น แต่เราก็ไม่รู้เลยว่าจะเริ่มยังไง เราและทุกคนค่อยข้างที่จะเครียด เป็นห่วงเค้า และกังวลมากๆเลยนะคะ เลยอยากจะขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ว่าจะสอน จะเริ่มเข้าหาเค้ายังไงดี ถ้ามีอะไร หรือการสอนไหนที่ผิด บอกเราได้เลยนะคะ เราพร้อมรับฟังเสมอค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ

ปล.เรื่องที่หลานสาวชอบพูดเกี่ยวกับ ความตาย ยอมรับเลยค่ะว่าที่บ้านอาจจะมีส่วนเกี่ยวในเรื่องนี้ (อาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ที่บ้านเราพูดกันเป็นเรื่องปกติ แกอาจจะซึมซับความคิดแปลกๆแบบนี้มาก็ได้)..เพราะเราจะพูดค่อนข้างบ่อย คือไม่อยากให้ยึดติดกับอะไรทั้งนั้น แล้วอีกอย่าง..หลานสาวเค้าเคยประสบอุบัติเหตุรุนแรงด้วย สลบไปหลายวัน กว่าที่อะไรๆจะดีขึ้นก็หลายเดือน แกเลยไม่ค่อยกลัวมั้งคะ