ตอนนี้เราก็อายุ 20แล้ว เกิดมาในครอบครัวที่มีกินมีใช้ระดับนึง
ตั้งแต่จำความได้ ตั้งแต่เด็ก พ่อ-แม่เป็นคนประหยัดมาก ท่านเกิดในครอบครัวที่ฐานะยากจน ไม่เคยซื้อของอะไรพิเศษให้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ว่าจะวันเกิด สอบได้ที่1 หรือ สอบเข้ามหาลัยได้ อะไรก็แล้วแต่ ท่านสนับสนุนเพียงแค่ ค่าข้าว เครื่องใช้ที่จำเป็นจริงๆ ย้ำว่าจริงๆเท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น โทรศัพท์เราเสีย ท่านให้เราซื้อรุ่นที่ถูกแบบมากๆ ท่านมองว่าไม่จำเป็น ซึ่งเราต้องใช้ทำงาน(ไม่ได้ต้องการขนาดไอโฟนตัวท็อป) ประมานนี้ มีแต่คุณยายที่คอยสนับสนุนเราตลอด ส่งเราเรียนต่างประเทศ ซื้อของขวัญให้ในโอกาสพิเศษ ทำให้รู้สึกเท่าเทียมเพื่อนๆคนอื่น
บางทีเราเข้าใจว่าท่านเคยจนมาก่อนเลยเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้ยุคสมัยก็เปลี่ยนไป เงินก็มีมากขึ้น อยากให้ท่านให้ของพิเศษบ้าง อย่างน้อยก็รู้สึกว่าเป็นของขวัญจากคนเป็นพ่อ-แม่บ้าง TT
พ่อแม่ เป็นคนประหยัดมาก จนรู้สึกน้อยใจ
ตั้งแต่จำความได้ ตั้งแต่เด็ก พ่อ-แม่เป็นคนประหยัดมาก ท่านเกิดในครอบครัวที่ฐานะยากจน ไม่เคยซื้อของอะไรพิเศษให้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ว่าจะวันเกิด สอบได้ที่1 หรือ สอบเข้ามหาลัยได้ อะไรก็แล้วแต่ ท่านสนับสนุนเพียงแค่ ค่าข้าว เครื่องใช้ที่จำเป็นจริงๆ ย้ำว่าจริงๆเท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น โทรศัพท์เราเสีย ท่านให้เราซื้อรุ่นที่ถูกแบบมากๆ ท่านมองว่าไม่จำเป็น ซึ่งเราต้องใช้ทำงาน(ไม่ได้ต้องการขนาดไอโฟนตัวท็อป) ประมานนี้ มีแต่คุณยายที่คอยสนับสนุนเราตลอด ส่งเราเรียนต่างประเทศ ซื้อของขวัญให้ในโอกาสพิเศษ ทำให้รู้สึกเท่าเทียมเพื่อนๆคนอื่น
บางทีเราเข้าใจว่าท่านเคยจนมาก่อนเลยเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้ยุคสมัยก็เปลี่ยนไป เงินก็มีมากขึ้น อยากให้ท่านให้ของพิเศษบ้าง อย่างน้อยก็รู้สึกว่าเป็นของขวัญจากคนเป็นพ่อ-แม่บ้าง TT