เรากำลังจะจบ ปวส เราอยากต่อป.ตรี เพราะที่วิลัย ป.ตรีเราเรียนแค่เสาร์-อาทิตย์ ครอบครัวเราสนับสนุนให้เรียนต่อ แต่ครอบครัวแฟน บอกว่าควรพอได้แล้ว ออกมาทำงานเหมือนแฟนดีกว่า เราคบกับแฟนมาหลายปีแล้ว ฐานะทางบ้านแฟนดีกว่าเรา บ้านเราฐานะปานกลาง แฟนมีน้องชาย เรียนมหาลัย เขาทำงานเสริมหลังเลิกเรียนครอบครัวแฟนจะมาบอกเราว่าเห็นไหมเขาได้เงินตั้งหลายพัน ทั้งที่สาขาที่เราเรียน เน้นปฎิบัติ เราพึ่งฝึกงานจบ รอเรียนให้จบเทอม เราไม่สามารถทำงานแบบเขาได้ เพราะภาระที่บ้าน แฟนเลี้ยงไก่ขาย บ้านเรามีหมู กับวัว เราต้องกลับบ้านไวทุกครั้ง ต่อให้เลิกเรียนค่ำหรือไวแค่ไหน ก็ต้องตรงกลับบ้านเพราะต้องให้อาหารไก่3คอก แยกพันธุ์ไก่อีก ไหนจะให้อาหารหมู3คอก วัวของตาเราอีก ที่ต้องช่วยตาเอาเข้าคอก และทั้งหมดนั้นคือเงิน เงินขายหมูได้หลายพันให้แฟนหมดเราได้ไม่กี่ร้อย วัวที่เลี้ยงก็รอขายใช้หนี้ของตาไป เราต้องไปเอาหญ้า ขนหญ้า ให้อาหารสัตว์พวกนี้ทุกวัน แต่เราโดนเปรียบเทียบ ว่าไม่ไปทำงานเหมือนน้องแฟน เราตั้งใจเรียนของเราเพราะเรามีที่ทำงานที่อยากทำ วุฒิที่เราต้องการมันจำเป็นมากเราไปฝึกงานในที่ที่เราเล็งไว้ เราเก็บข้อมูลหามาทุกอย่าง ตั้งใจเรียนหาทุกอย่างให้ไปถึงฝัน ครอบครัวเราช่วยทุกอย่าง แต่ครอบครัวแฟนมองว่ามันเสียเวลา กว่าจะเรียนจบ กว่าจะไได้งานทั้งๆที่เวลาหลังเลิกเรียนของเรา หมดไปกับภาระของแฟนส่วนใหญ่เลย เราทำงานช่วยตา แม่เราก็ให้ค่าขนมตลอด เราสนิทกับพี่ที่ฝึกงานเป็นหมอ เขาก็ชวนเราออกเคสรักษาสัตว์ด้วย ได้ค่าขนมมานิดๆหน่อยๆ เรายังไม่ตั้งใจตรงไหนอีก เขามองว่าเราขี้เกียจ เพราะเอาแต่เรียน เราแค่พยามตั้งใจทำทุกอย่างให้ถึงฝัน ทำให้ดีเพื่ออนาคตเราแค่นั้นเอง ทำไมการที่เราเรียนมันดูแปลกสำหรับเขาจัง