***ให้เรารอแล้วไฉนจึงไม่มา***

กระทู้สนทนา


สายฝนเอยหล่นโปรยลมโชยแผ่ว
ยินเสียงแว่วดั่งเพลงบรรเลงขาน
หวังกล่อมให้คนเหงาที่ร้าวราน
คลายทุกข์ทรมานวันรักเลือน

พิรุณหลั่งพร่างพรูหารู้ไม่
คนนอนฟังร่ำไห้ใครจะเหมือน
ความระทมถมทับย้อนกลับเตือน
คราวรักเลือนเหมือนมีดคอยกรีดใจ

ก่อนเคยมีเขาเคียงส่งเสียงอ้อน
กระซิบแผ่วแว่ววอนจนอ่อนไหว
มิอาจแสร้งแกล้งขัดสะบัดไกล
ห้วงหทัยซึ้งซ่านรสหวานคลอ..

เมื่อเขาห่างร้างลาน้ำตาหล่น
ยิ่งยินฝนโปรยสายกระไรหนอ
ยิ่งเจ็บลึกเกินพร่ำจะย้ำพอ
ให้เรารอแล้วไฉนจึงไม่มา........


"สุนันท์ยา"

คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่