ณ งานศพแห่งหนึ่ง ในเวลาเย็นๆ พ่อหนุ่มชื่อเคนได้ไปร่วมงานนั้น หลังจากร่วมงานได้สักพัก เคนถูกสะกิดจากชายหนุ่มวัยกลางคน อยากจะขอคุยธุระด้วย เคนงงว่าเขาเป็นใครและจะคุยอะไรกัน แต่เคนก็ยอมไปอย่างตะหงิดใจ ชายวัยกลางคนได้นำทางพาเขาขึ้นไปรถตู้ เคนก็นั่งรถตู้ไปอย่างงงๆ รถก็ขับไปอย่างช้า มองข้างทางก็มีแต่ตึกร้างรายล้อมไปหมด ระหว่างทางชายวัยกลางคนได้ขอถ่ายรูปเคน เคนก็ถามว่าจะถ่ายไปทำอะไร ชายผู้นั้นก็ไม่ยอมตอบ คะยั้นคะยอว่าจะถ่ายรูป เคนเห็นท่าว่าดูไม่ดีก็เกิดการปะทะกับชายผู้นั้นในรถตู้ พอหลุดจากเขาก็รีบลงจากรถตู้แล้ววิ่งหนีสุดชีวิต
เคนวิ่งไปแต่รถตู้นั้นก็ไม่ได้อยู่ในสายตา วิ่งไปเจอแต่ตึกอาคารที่เงียบๆไม่มีคนพลุกพล่าน มีรั้วลวดรายล้อมพร้อมการ์ดทหาร เคนก็วิ่งหนีจนเข้าไปในอาคารนึง อาคารที่เงียบไม่มีแม้แต่คน วิ่งหาที่หลบซ่อน เคนวิ่งไปแล้วได้เจอห้องแห่งนึงพอเปิดประตูเข้าไป เจอผู้คน 4-5 คนเหมือนนั่งคุยงานวิจัย คนเหล่านั้นใส่ชุดกราวน์สีขาว ใส่ชุดออฟฟิซสลับป่ะปนกันไปทั้งชายแหละหญิง วิทยากรพูดว่า "เข้ามาสิ เรากับรออยู่เลย" เคนเดินเข้าไปนั่งอย่างงงๆว่าทำไมต้องรอเรา ทำไมตัวเองต้องมาที่นี่ด้วย
ระหว่างนั้นวิทยากรก็ได้บรรยายโดยที่เคนไม่ได้สนใจอะไร เคนได้มองหน้าต่างหลังห้องดูว่ามีใครได้ตามเขามามั้ยเป็นระยะๆ แล้วเขาก็เห็นชายวัยกลางคนกำลังเดินเข้ามาจากอาคารด้านหลัง แล้วเดินมายังตึกนี้ เคนได้หันหน้ากลับเพราะกลัวชายกลางคนจะรู้ว่าเขาอยู่ไหน พ่อหนุ่มชุดกราวน์สีขาวทรงแพทย์ญี่ปุ่นที่นั่งข้างๆเคนเห็นเคนรู้สึกไม่ดี ได้ถามเขาว่าเป็นอะไรรึเปล่า เคนก็รีบตอบไปว่าไม่มีอะไร การบรรยายก็ดำเนินต่อไปจนมีเสียงเปิดประตูห้องวิจัยที่บรรยายอยู่ ปรากฏว่าชายวัยกลางคนได้เปิดประตูห้อง แล้วเจอเคนที่นั่งอยู่หลังห้อง เคนเริ่มมีท่าทีที่เริ่มกลัว แต่ชายชุดหมอที่นั่งข้างๆได้เข้ามาปกป้องแล้วพาเคนเดินออกจากห้องนี้
เคนและหมอได้เดินออกมาจากตรงนั้น แต่เคนรู้สึกว่ามีคนกำลังจะตามล่ามา ทันใดนั้นหมอได้พูดว่านั้นมาหลบตรงนี้ เคนงงว่าหลบที่ไหนกัน จากนั้นหมอได้ใช้มือแหวกกลางอกของเขา แล้วให้เคนมุดเข้าไปในตัว เคนตกใจแล้วงงว่าทำไมถึงเจออะไรแบบนี้ หมอเป็นตัวอะไร แต่ ณ ตอนนั้นไม่มีทางเลือก แล้วรู้สึกว่ามีคนกำลังกรุเข้ามาหา หมอบอกว่าเข้ามาเร็วๆ เคนไม่มีทางเลือกเลยตัดสินใจมุดเข้าไปในตัวเขา จากนั้นก็สลบไป แล้วหมอก็หาทางหนีออกจากอาคารนั้น
เคนได้ตื่นจากการสลบหลังจากที่มุดเข้าไปในตัวของหมอ ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าตัวเองอยู่ในห้องพักแห่งหนึ่งที่เป็นของหมอ ตอนนั้นเคนก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมีคนต้องตามล่าเขา และหมอที่ช่วยเหลือเป็นใคร ทำไมถึงแหวกร่างตัวเองแบบนั้นไว้ หมอก็ได้เข้ามาหา ได้พูดคุยกับเคนบอกว่าปลอดภัยดีและเขาอยู่ที่ห้องพัก ไม่ต้องห่วงอะไร เคยก็สบายใจคลายกังวล แต่ก็ยังเก็บข้อสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมๆๆ จากนั้นมีเสียงเคาะประตูแล้วหมอบอกให้เคนมาหลบที่ตัวเขาก่อน เพราะแฟนเขามา เคนก็ยอมรับฟังแต่โดยดี พอเคนได้มุดเข้าตัวหมอไป หมอได้เปิดประตูรับแฟนปกติ เคนอยู่ในร่างหมอยาวๆจนข้ามวัน ระหว่างที่อยู่ร่างหมอก็ได้รู้ว่าหมอทำอะไรยังไง รวมถึงตอนที่หมอและแฟนของเขาได้มีอะไรกัน เคนก็รู้สึกเหมือนเป็นตัวเขา เหมือนรู้สึกว่าหมอทำอะไรเขาก็ทำด้วย ไม่เว้นแม้แต่มีอะไรกัน เคนก็รู้สึกตามด้วยเหมือนกัน
วันต่อมา ณ สวนเด็กเล่นแถวๆหอพัก เคนและหมอได้คุยกันถึงเรื่องราวต่างๆว่าเป็นใครมาจากไหน แต่เคนก็ยังไม่ได้ถามว่าหมอเป็นตัวอะไรทำไมถึงแหวกอกได้ หรือคนที่ตามล่าตัวเองเช่นกัน พอคุยได้สักพัก เคนเหมือนมีความรู้สึกว่ามีคนกำลังจะตามล่าเขาอีกและน่าจะอยู่ใกล้ๆซึ่งหมอก็รู้สึกเหมือนกัน จากนั้นหมอก็ให้เคนเข้ามาหลบที่ร่างของเขาอีกครั้ง หลังจากที่เคนได้เข้าไปปุ๊บ ทันใดนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมก็ตื่นจากการนอนตั้งแต่ 10 โมง ถึง 11 โมง
การฝัน 1 ชม.ก็ทำให้ฝันเป็นเรื่องเป็นราวได้เหมือนกัน
ขอบคุณที่ติดตามเรื่องราวของผมนะครับ ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกได้นะครับ อิอิอิ
...เพชรน้ำหนึ่ง...
เรื่องเล่าปรสิต
เคนวิ่งไปแต่รถตู้นั้นก็ไม่ได้อยู่ในสายตา วิ่งไปเจอแต่ตึกอาคารที่เงียบๆไม่มีคนพลุกพล่าน มีรั้วลวดรายล้อมพร้อมการ์ดทหาร เคนก็วิ่งหนีจนเข้าไปในอาคารนึง อาคารที่เงียบไม่มีแม้แต่คน วิ่งหาที่หลบซ่อน เคนวิ่งไปแล้วได้เจอห้องแห่งนึงพอเปิดประตูเข้าไป เจอผู้คน 4-5 คนเหมือนนั่งคุยงานวิจัย คนเหล่านั้นใส่ชุดกราวน์สีขาว ใส่ชุดออฟฟิซสลับป่ะปนกันไปทั้งชายแหละหญิง วิทยากรพูดว่า "เข้ามาสิ เรากับรออยู่เลย" เคนเดินเข้าไปนั่งอย่างงงๆว่าทำไมต้องรอเรา ทำไมตัวเองต้องมาที่นี่ด้วย
ระหว่างนั้นวิทยากรก็ได้บรรยายโดยที่เคนไม่ได้สนใจอะไร เคนได้มองหน้าต่างหลังห้องดูว่ามีใครได้ตามเขามามั้ยเป็นระยะๆ แล้วเขาก็เห็นชายวัยกลางคนกำลังเดินเข้ามาจากอาคารด้านหลัง แล้วเดินมายังตึกนี้ เคนได้หันหน้ากลับเพราะกลัวชายกลางคนจะรู้ว่าเขาอยู่ไหน พ่อหนุ่มชุดกราวน์สีขาวทรงแพทย์ญี่ปุ่นที่นั่งข้างๆเคนเห็นเคนรู้สึกไม่ดี ได้ถามเขาว่าเป็นอะไรรึเปล่า เคนก็รีบตอบไปว่าไม่มีอะไร การบรรยายก็ดำเนินต่อไปจนมีเสียงเปิดประตูห้องวิจัยที่บรรยายอยู่ ปรากฏว่าชายวัยกลางคนได้เปิดประตูห้อง แล้วเจอเคนที่นั่งอยู่หลังห้อง เคนเริ่มมีท่าทีที่เริ่มกลัว แต่ชายชุดหมอที่นั่งข้างๆได้เข้ามาปกป้องแล้วพาเคนเดินออกจากห้องนี้
เคนและหมอได้เดินออกมาจากตรงนั้น แต่เคนรู้สึกว่ามีคนกำลังจะตามล่ามา ทันใดนั้นหมอได้พูดว่านั้นมาหลบตรงนี้ เคนงงว่าหลบที่ไหนกัน จากนั้นหมอได้ใช้มือแหวกกลางอกของเขา แล้วให้เคนมุดเข้าไปในตัว เคนตกใจแล้วงงว่าทำไมถึงเจออะไรแบบนี้ หมอเป็นตัวอะไร แต่ ณ ตอนนั้นไม่มีทางเลือก แล้วรู้สึกว่ามีคนกำลังกรุเข้ามาหา หมอบอกว่าเข้ามาเร็วๆ เคนไม่มีทางเลือกเลยตัดสินใจมุดเข้าไปในตัวเขา จากนั้นก็สลบไป แล้วหมอก็หาทางหนีออกจากอาคารนั้น
เคนได้ตื่นจากการสลบหลังจากที่มุดเข้าไปในตัวของหมอ ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าตัวเองอยู่ในห้องพักแห่งหนึ่งที่เป็นของหมอ ตอนนั้นเคนก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมีคนต้องตามล่าเขา และหมอที่ช่วยเหลือเป็นใคร ทำไมถึงแหวกร่างตัวเองแบบนั้นไว้ หมอก็ได้เข้ามาหา ได้พูดคุยกับเคนบอกว่าปลอดภัยดีและเขาอยู่ที่ห้องพัก ไม่ต้องห่วงอะไร เคยก็สบายใจคลายกังวล แต่ก็ยังเก็บข้อสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมๆๆ จากนั้นมีเสียงเคาะประตูแล้วหมอบอกให้เคนมาหลบที่ตัวเขาก่อน เพราะแฟนเขามา เคนก็ยอมรับฟังแต่โดยดี พอเคนได้มุดเข้าตัวหมอไป หมอได้เปิดประตูรับแฟนปกติ เคนอยู่ในร่างหมอยาวๆจนข้ามวัน ระหว่างที่อยู่ร่างหมอก็ได้รู้ว่าหมอทำอะไรยังไง รวมถึงตอนที่หมอและแฟนของเขาได้มีอะไรกัน เคนก็รู้สึกเหมือนเป็นตัวเขา เหมือนรู้สึกว่าหมอทำอะไรเขาก็ทำด้วย ไม่เว้นแม้แต่มีอะไรกัน เคนก็รู้สึกตามด้วยเหมือนกัน
วันต่อมา ณ สวนเด็กเล่นแถวๆหอพัก เคนและหมอได้คุยกันถึงเรื่องราวต่างๆว่าเป็นใครมาจากไหน แต่เคนก็ยังไม่ได้ถามว่าหมอเป็นตัวอะไรทำไมถึงแหวกอกได้ หรือคนที่ตามล่าตัวเองเช่นกัน พอคุยได้สักพัก เคนเหมือนมีความรู้สึกว่ามีคนกำลังจะตามล่าเขาอีกและน่าจะอยู่ใกล้ๆซึ่งหมอก็รู้สึกเหมือนกัน จากนั้นหมอก็ให้เคนเข้ามาหลบที่ร่างของเขาอีกครั้ง หลังจากที่เคนได้เข้าไปปุ๊บ ทันใดนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมก็ตื่นจากการนอนตั้งแต่ 10 โมง ถึง 11 โมง
การฝัน 1 ชม.ก็ทำให้ฝันเป็นเรื่องเป็นราวได้เหมือนกัน
ขอบคุณที่ติดตามเรื่องราวของผมนะครับ ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกได้นะครับ อิอิอิ
...เพชรน้ำหนึ่ง...