สวัสดีครับก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่ากระทู้นี้ผมตั้งขึ้นมาเปื่อหาที่ระบายอาจไม่ได้มีสาระอะไรมากนักนะครับ ทั้งหมดมันเป็นความอึดอัดในใจ

สมมุติว่าผมชื่อ ดิน นะครับ ผมเป็นคนที่ไม่ได้หล่อมากคือจัดอยู่ในหมวดขี้เหร่เลยแหละ ทั้งอ้วนหนัก78ทั้งเตี่ยสูงเเค่160กว่าดำอีกต่างหากดั้งก็ไม่มี ตลอดเวลาตั้งเเต่เรียนมาผมไม่เคยมีแฟนเลยสักคนจนผมขึ้น ม.6 ผมได้เจอกับน้องข้างบ้านของเพื่อนที่ขณะนั้นอยู่ ม.3 ผมทำอะไรบางอย่างให้เธอประทับใจจนเรา2คนคบกันในตอนเเรกๆนั้นช่วง2-3เดือนเป็นเวลาที่เรียกได้ว่าโอ้มีแฟนนี่เีจังรู้สึกสำคัญรู้สึกมีค่าไม่เหงาเหมือนก่อนแฟนของผมเขาเหมือนเป็นพวกเก็บกฏเข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ค่อยได้บ่นบ้างเข้ากลุ่มนั้นแรดกลุ่มโน่นชอบขัดใจกลุ่มนี้ไม่ค่อยสนใจเขาจนเขามีเพื่อนคนนึงชื่อ แจน ช่วงแรกก็ไม่เท่าไรครับผมยังรู้สึกเป็นคนสำคัญของเธอแต่วันนึงเขาติดเพื่อนคนนี้มากมากจนเขาไม่ใส่ใจไม่สนใจความรู้สึกผมเลยที่แน่ชัดคือตอนที่เขาคุยกับเพื่อนผมโทรไปเขาตัดสายผมบอกคุยกับเพื่อนเเต่ในเวลาที่ผมคุยกับเขาอยู่เพื่อนเขาโทรมาเขาตัดสายผมทิ้งไม่บอกกล่าวด้วยและที่คุยกันไม่ใช่เรื่องไร้ป็นเรื่องของแฟนเเจนเหมือนเม้าเรื่องเเฟนคุยปัญหาหัวใจกันผมเบื่อจนเรื่องนึงที่ผมทนไม่ไหวคือแฟนผมเป็นอิสลามเเต่แฟนผมไม่ได้เคร่งไรมากแจนชวนแฟนผมไปเที่ยวพับไปเเต่งตัวนุ่งสั้นโชว์สะดือซึ่งถ้าใครมีเพื่อนเป็นอิสลามจะรู้ว่ามันไม่ดีผมปีดมากไปพุดดีๆกับแจนแต่แฟนว่าผมกลับจนผมขอให้แฟนเลิกคบแต่ก็ไม่เป็นผลทุกอย่างเเย่ลงมากปกติผมจะคุยกับแฟน2-3-4ทุ่มไปเดินเล่นหลังเลิกเรียนวันหยุดเขามาหาผมเเต่ทั้งหมดแจนแย่งผมไปหมดเลยจนผมนอยไปคุยกับแฟนตรงๆว่าอย่างน้อยขอแค่ช่วงเลิกเรียนได้ไหมอยุ่กัน2คนโดยที่ให้แจนกลับบ้านเองแฟนปมบอกละเเต่ผมผมเลยไปคุยกะแจนในแชทแต่แจนบอกให้ผมเลิกยุ่งกีบแฟนผมแฟนผมเบื่อลำคาญผมเลยแชทไปถามแฟนแคปไปไห้ดูเขาก็เออเบื่อห่างกันเหอะเราจึงเลิกกันนีจบฉากแรก