- ยืมบัญชีหลานมาใช้นะคะ -
สวัสดีค่ะ วันนี้ดิฉันขออนุญาตเล่าประสบการณ์ทำงานของดิฉันให้ทุกท่านฟังค่ะ ตามหัวข้อคือ "ลาออกถูกต้องตามกฏ แต่จบไม่ค่อยสวย" โดยมีใจความดังต่อไปนี้
ดิฉันได้ดำเนินการยื่นใบลาออกจากบริษัท ในวันที่ 20 มิถุนายน 2560 ตามกฎบริษัทแล้ว ต้องยื่นเรื่องลาออกล่วงหน้าอย่างน้อย 30 วัน ดิฉันจึงระบุวันที่มีผล คือ 21 กรกฎาคม 2560 แต่ดิฉันได้แจ้งขออนุมัติใช้วันลาพักร้อนที่ยังเหลืออยู่ 1 วัน ซึ่งท่านหัวหน้าได้รับทราบและอนุญาตให้ตามคำขอ ดังนั้น ดิฉันจึงทำงานวันสุดท้าย คือ 20 กรกฎาคม 2560
การแจ้งและเขียนใบลาออก ดิฉันได้แจ้งผู้บังคับบัญชาตรง เพื่อแจ้งให้ท่านรับทราบ เมื่อท่านรับทราบและเซ็นอนุมัติเรียบร้อยแล้ว ดิฉันจึงนำใบลาออกนี้ ส่งด้วยตนเองที่ฝ่ายทรัพยากรบุคคล ฝ่ายทรัพยากรบุคคลรับทราบและรับเรื่องการลาออก ตามลำดับ
เหตุการณ์ที่ 1 ได้เริ่มขึ้น
ผู้บังคับบัญชาตรง เรียกประชุมในวันนั้น เพื่อแจ้งให้บุคคลากรท่านอื่นในฝ่ายรับทราบถึงการลาออกครั้งนี้ หลังจากประชุมเสร็จ มีพี่ท่านหนึ่ง ดิฉันขอใช้นามสมมุติว่า พี่อ้อย ซึ่งสนิทกันในระดับหนึ่ง ได้ไลน์ส่วนตัวมาบอกดิฉันว่า " จะลาออกทำไมไม่บอกกันก่อน "
นาทีนี้ ดิฉันก็ได้แต่กล่าวขอโทษพี่อ้อย และชี้แจ้งไปว่า ดิฉันอยากแจ้งให้หัวหน้ารับทราบก่อน และจะบอกพร้อมกันในวันเดียวกัน แต่หัวหน้าท่านเรียกประชุมก่อน ซึ่งดิฉันก็ทำตัวไม่ถูกเรื่อยมา เนื่องจากพี่ท่านนี้ไม่คุยกับดิฉันเช่นเคย ดิฉันเลยทำตาคำแนะนำจากพี่อีกท่านนึง ที่รับทราบเหตุการณ์นี้ ว่า " ให้ทำเฉยๆไป ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด "
เหตุการณ์ที่ 2
หลังจากทำงานวันสุดท้าย คือ 20 ก.ค. ดิฉันได้กลับต่างจังหวัด ช่วยงานที่บ้าน จนกว่าจะเริ่มทำงานที่ใหม่ พี่อ้อยได้ไลน์ส่วนตัวมาว่าดิฉันโดยตรงว่า
"อะไรคือความรับผิดชอบ ทำไมไม่ช่วยกัน"
ดิฉันได้ชี้แจงไปว่า ตอนนี้ดิฉันกลับต่างจังหวัดมาช่วยที่บ้านทำงาน(บ้านดิฉันขายของชำ) เลยไม่มีเวลามาตอบคำถามลูกค้าบริษัทให้
"รับผิดชอบคืออะไร แล้วใครจะมาทำแทน"
คำถามนี้เอง ที่ทำให้ดิฉันงง เนื่องจากดิฉันได้ดำเนินการทุกอย่างตามกฎเรียบร้อย จึงได้อธิบายพี่อ้อยอีกครั้ง ดังนี้
- งานทุกชิ้นดำเนินเสร็จสิ้น และจัดทำเอกสาร/คู่มือเป็นรูปเล่มไว้ให้ทั้งหมด 5 ชุด (เอกสารคำแนะนำเหล่านี้ดิฉันเขียนขึ้นใหม่เองทั้งหมด เพื่อเป็นคู่มือให้ท่านใหม่ ซึ่งสมัยดิฉันเองไม่มีเอกสารเหล่านี้เลย มางมท่านเก่าๆงานเองทั้งหมด)
- ส่งอีเมลแจ้งผู้ที่ประสานงานกัน ให้รับรู้ว่าดิฉันลาออกล่วงหน้า เพื่อให้เตรียมประสานพนักงานท่านใหม่
- ดิฉันใช้สิทธิการลาที่เหลือ 1 วัน และดำเนินการลาออก โดยได้รับอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรเรียบร้อยแล้ว และบอกพี่อ้อยว่าดิฉันทำงานถึงวันใด นับ 30 วันจากวันที่ลาออก ไม่ใช่สิ้นเดือน อย่างที่เค้าเข้าใจ
- ที่ดิฉันไม่สามารถช่วยตอบลูกค้าได้ อย่างที่แจ้งไป คือ ดิฉันเห็นว่านี่คือการลาพักร้อน ไม่ใช่วันทำงาน และดิฉันกลับต่างจังหวัดมาช่วยครอบครัวขายของชำ ไม่สะดวกมาคอยตอบให้
หลังจากดิฉันอธิบายเช่นนี้ พี่อ้อยก็ได้ขอบคุณแกมประชด และเล่าเรื่องเมื่อครั้งเคยช่วยเหลือ และก็ไม่คุยกันอีกเลย
กลายเป็นว่า ดิฉันลาออกตามกฎ ดิฉันกลายเป็นคนผิดไป จากที่จะลาจากด้วยดี กลายเป็นไม่เผาผีกัน
จากเหตุการณ์นี้ ที่ดิฉันคิดว่าจะช่วยถึงสิ้นเดือน ดิฉันตัดสินใจออกจากกลุ่มไลน์ทุกกลุ่ม โดยไม่ลังเล และไม่กล่าวคำอำลา หรือคำขอโทษอะไรจากดิฉันอีกต่อไป
นี่คือสิ่งที่ดิฉันอยากเล่าสู่กันฟังค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่รับฟังค่ะ
ลาออกถูกต้องตามกฏ แต่จบไม่ค่อยสวย
สวัสดีค่ะ วันนี้ดิฉันขออนุญาตเล่าประสบการณ์ทำงานของดิฉันให้ทุกท่านฟังค่ะ ตามหัวข้อคือ "ลาออกถูกต้องตามกฏ แต่จบไม่ค่อยสวย" โดยมีใจความดังต่อไปนี้
ดิฉันได้ดำเนินการยื่นใบลาออกจากบริษัท ในวันที่ 20 มิถุนายน 2560 ตามกฎบริษัทแล้ว ต้องยื่นเรื่องลาออกล่วงหน้าอย่างน้อย 30 วัน ดิฉันจึงระบุวันที่มีผล คือ 21 กรกฎาคม 2560 แต่ดิฉันได้แจ้งขออนุมัติใช้วันลาพักร้อนที่ยังเหลืออยู่ 1 วัน ซึ่งท่านหัวหน้าได้รับทราบและอนุญาตให้ตามคำขอ ดังนั้น ดิฉันจึงทำงานวันสุดท้าย คือ 20 กรกฎาคม 2560
การแจ้งและเขียนใบลาออก ดิฉันได้แจ้งผู้บังคับบัญชาตรง เพื่อแจ้งให้ท่านรับทราบ เมื่อท่านรับทราบและเซ็นอนุมัติเรียบร้อยแล้ว ดิฉันจึงนำใบลาออกนี้ ส่งด้วยตนเองที่ฝ่ายทรัพยากรบุคคล ฝ่ายทรัพยากรบุคคลรับทราบและรับเรื่องการลาออก ตามลำดับ
เหตุการณ์ที่ 1 ได้เริ่มขึ้น
ผู้บังคับบัญชาตรง เรียกประชุมในวันนั้น เพื่อแจ้งให้บุคคลากรท่านอื่นในฝ่ายรับทราบถึงการลาออกครั้งนี้ หลังจากประชุมเสร็จ มีพี่ท่านหนึ่ง ดิฉันขอใช้นามสมมุติว่า พี่อ้อย ซึ่งสนิทกันในระดับหนึ่ง ได้ไลน์ส่วนตัวมาบอกดิฉันว่า " จะลาออกทำไมไม่บอกกันก่อน "
นาทีนี้ ดิฉันก็ได้แต่กล่าวขอโทษพี่อ้อย และชี้แจ้งไปว่า ดิฉันอยากแจ้งให้หัวหน้ารับทราบก่อน และจะบอกพร้อมกันในวันเดียวกัน แต่หัวหน้าท่านเรียกประชุมก่อน ซึ่งดิฉันก็ทำตัวไม่ถูกเรื่อยมา เนื่องจากพี่ท่านนี้ไม่คุยกับดิฉันเช่นเคย ดิฉันเลยทำตาคำแนะนำจากพี่อีกท่านนึง ที่รับทราบเหตุการณ์นี้ ว่า " ให้ทำเฉยๆไป ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด "
เหตุการณ์ที่ 2
หลังจากทำงานวันสุดท้าย คือ 20 ก.ค. ดิฉันได้กลับต่างจังหวัด ช่วยงานที่บ้าน จนกว่าจะเริ่มทำงานที่ใหม่ พี่อ้อยได้ไลน์ส่วนตัวมาว่าดิฉันโดยตรงว่า
"อะไรคือความรับผิดชอบ ทำไมไม่ช่วยกัน"
ดิฉันได้ชี้แจงไปว่า ตอนนี้ดิฉันกลับต่างจังหวัดมาช่วยที่บ้านทำงาน(บ้านดิฉันขายของชำ) เลยไม่มีเวลามาตอบคำถามลูกค้าบริษัทให้
"รับผิดชอบคืออะไร แล้วใครจะมาทำแทน"
คำถามนี้เอง ที่ทำให้ดิฉันงง เนื่องจากดิฉันได้ดำเนินการทุกอย่างตามกฎเรียบร้อย จึงได้อธิบายพี่อ้อยอีกครั้ง ดังนี้
- งานทุกชิ้นดำเนินเสร็จสิ้น และจัดทำเอกสาร/คู่มือเป็นรูปเล่มไว้ให้ทั้งหมด 5 ชุด (เอกสารคำแนะนำเหล่านี้ดิฉันเขียนขึ้นใหม่เองทั้งหมด เพื่อเป็นคู่มือให้ท่านใหม่ ซึ่งสมัยดิฉันเองไม่มีเอกสารเหล่านี้เลย มางมท่านเก่าๆงานเองทั้งหมด)
- ส่งอีเมลแจ้งผู้ที่ประสานงานกัน ให้รับรู้ว่าดิฉันลาออกล่วงหน้า เพื่อให้เตรียมประสานพนักงานท่านใหม่
- ดิฉันใช้สิทธิการลาที่เหลือ 1 วัน และดำเนินการลาออก โดยได้รับอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรเรียบร้อยแล้ว และบอกพี่อ้อยว่าดิฉันทำงานถึงวันใด นับ 30 วันจากวันที่ลาออก ไม่ใช่สิ้นเดือน อย่างที่เค้าเข้าใจ
- ที่ดิฉันไม่สามารถช่วยตอบลูกค้าได้ อย่างที่แจ้งไป คือ ดิฉันเห็นว่านี่คือการลาพักร้อน ไม่ใช่วันทำงาน และดิฉันกลับต่างจังหวัดมาช่วยครอบครัวขายของชำ ไม่สะดวกมาคอยตอบให้
หลังจากดิฉันอธิบายเช่นนี้ พี่อ้อยก็ได้ขอบคุณแกมประชด และเล่าเรื่องเมื่อครั้งเคยช่วยเหลือ และก็ไม่คุยกันอีกเลย
กลายเป็นว่า ดิฉันลาออกตามกฎ ดิฉันกลายเป็นคนผิดไป จากที่จะลาจากด้วยดี กลายเป็นไม่เผาผีกัน
จากเหตุการณ์นี้ ที่ดิฉันคิดว่าจะช่วยถึงสิ้นเดือน ดิฉันตัดสินใจออกจากกลุ่มไลน์ทุกกลุ่ม โดยไม่ลังเล และไม่กล่าวคำอำลา หรือคำขอโทษอะไรจากดิฉันอีกต่อไป
นี่คือสิ่งที่ดิฉันอยากเล่าสู่กันฟังค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่รับฟังค่ะ