ช่วงปิดเทอมนี้เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก น่าเบื่อสุดขาดดิ้น คือบ้านเราอยู่ไกลจากเมืองมาก อยู่นอกเมือง เเต่สัญญานโทรศัพท์ดีนะ เเต่ว่าปิดเทอมไม่ได้ไปไหนเลย จะออกไปไหนทีก็ต้องเหมารถตุ๊กๆ เพื่อเข้าไปในเมือง เเละเสียค่ารถที่นึง 200-300 บาท สุดจะทน เเล้ววันๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่มีอะไรให้ทำ อยากออกไปไหน ถ้าไม่อยากนั่งตุ๊กๆ ก็ต้องออกจากบ้าน 3 กิโลเมตร ไปรอรถเมล์ วันนึงจะวิ่งผ่าน 2 คัน เเบบอนาถาสุด ตัดไปที่กรุงเทพ รถไฟฟ้ามาถึงทุก 2 นาที เห้ออออ เเล้วอยู่บ้านก็นั่งกดโทรศัพท์จนมือชา นอนจนเป็นตะคริว ทำอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ ชีวิตเเบบนี้ก็ไม่ต่างจากคนง่อย โดนปิดตัวเองมา 3 เดือนเเล้ว ที่บ้านมีเเต่คนเเก่คุยเล่นอะไรไม่ได้ไม่รู้จะคุยอะไร เเล้วบางครั้งได้ออกจากบ้าน ได้ออกไปเจอโลกภายนอก เช่นออกจากบ้านเที่ยง บ่ายสองโทรตามให้กลับบ้าน หลังจากไปเจอโลกภายนอกเเค่ 2-3 ชั่วโมงเท่านั้น ความรู้สึกตรงนี้ อยากให้ทุกคนสัมผัส ตอนที่อยู่มหาวิทยาลัยมันไปไหนก็ได้โล่นเเล่นได้ เเต่มานี้ เเล้วอยู่บ้านก็ไม่ได้รายได้อะไรด้วย (เคยไปทำงานห้างเลิกงาน 3 ทุ่มถึงบ้านก็สี่ทุ่ม ได้อาศัยไปทำงานกับเพื่อน เเต่ต้องให้คนไปรอรับตรงที่เคยขึ้นรถเมล์ ) ก็จะมีตลาดนัดในหมู่บ้านอาทิตย์ละ 2 วัน มีร้านตั้งอยู่ 3-4 ร้าน คิดไว้เเน่วเเน่วว่าถ้าทำงานจะย้ายไปอยู่ที่อื่นเเน่ๆ ชวนคนที่บ้านไปเขาก็ชินอยู่ที่นี่ เเต่เราไม่ชิน เขาจะว่าเราลืมกำพืดมั้ย เเล้วอีกอย่างจังหวัดเราก็ไม่มีงานนอกจากพนักงานห้างกับทำงานโรงงาน