ตามหัวข้อเลยค่ะ  ตอนนี้ทำกิจการส่วนตัวอยู่ต่างจังหวัด  มีพ่อกับแม่มาช่วยงานที่ร้าน

ทุกวันจะเจอปัญหานั่น นี่ โน่น ตามประสาการทำงานทั่วไป  

แต่ปัญหาใหญ่ คือ ความเครียดของทุกคนที่เกิดจากแม่
เพราะแม่เป็นคนอารมณ์ร้อน  เหวี่ยงและวีนได้กับทุกเรื่อง
เมื่อกี้อารมณ์ดี หัวเราะอยู่  แต่อีกพักนึงไปคุยด้วยกลับอารมณ์เสีย

ไม่ว่าจะคุยเรื่องอะไรมันกลายเป็นเรื่องทะเลาะกันได้ทั้งหมด
เราให้เหตุผล ก็ว่าเราเถียง

พอเราไม่เถียง  ปล่อยตามใจ แล้วถ้ามีปัญหาขึ้นมา ก็จะโดนว่า ทำไมไม่เถียง ไม่บอก ไม่ห้ามกันหล่ะ

่อ่ะ ให้เถียง ให้ห้ามได้  ก็เลยทำตามที่พูด  สรุปกลายเป็นคนไม่ฟังเหตุผลคนอื่น  เอาแต่ตัวเองเป็นใหญ่  เป็นคนน้ำเต็มแก้ว

กลับบ้านก็อยากจะอยู่แบบเงียบ ๆ สบาย ๆ ก็จะเงียบได้สักพัก  แล้วหลังจากนั้นก็จะได้ยินเสียงบ่น  บ่นได้ทุกอย่าง ตั้งแต่ดินฟ้าอากาศ
เสื้อผ้า หน้าผม หมาแมว  เราจะคอยเตือน ๆ ให้ใจเย็น ๆ ปล่อยวางอะไรบ้าง  โดนโกรธ โดนงอนซะงั้น

ส่วนพ่อนี่ไม่ต้องพูดถึง  แค่หายใจก็ผิดละ  ทำอะไรไม่เคยถูกใจ ไม่มีอะไรดีเลยในชีวิต ( ถ้าคนไม่รู้จักมาอยู่ด้วยคงคิดแบบนี้ )  
ก็จะโดนบ่น โดนว่าตลอด  ประมาณเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย

ตัวเองก็พยายามมากที่จะเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้   พยายามใจเย็น  พยายามไม่ขึ้นเสียง
ลำพังปัญหาชีวิตตัวเองก็เยอะอยู่แล้ว  แค่เปิดร้านแล้วมันไม่รุ่ง  ไม่มีเงินพาพ่อกับแม่ไปนั่นมานี่  ไม่มีเงินพาไปกินอะไรดี ๆ เหมือนคนอื่น
เห็นลูกของคนอื่นเค้ามีฐานะที่จะทำได้  แต่เราทำไม่ได้  เพราะคิดผิด  มันก็เครียดพออยู่แล้ว  

พอมาเจอแบบนี้ทุก ๆ วัน เกือบ 24 ชั่วโมงมาเกือบ 5 ปี  รู้สึกทุกวันนี้มันเหนื่อย  มันเบื่อ มันหมดแรง
ไม่อยากคิดอยากทำอะไรละ  เพราะคิดอะไรขึ้นมา  ไปปรึกษาก็จะเจอประมาณความคิดเห็นที่เป็นเชิงลบ

ถ้าถามว่าเมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้เหรอ  ไม่เป็นเพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเกือบ 24 ชั่วโมง
แม่เป็นพยาบาล ปกติก็ขึ้นเวร ตามประสา เช้า บ่าย ดึก อะไรของเค้าเลยเจอกันน้อย หรือแทบไม่เจอกันเลย

ทุกวันนี้ที่บ้านเลยกลายเป็นว่าไม่พูดกันจะดีกว่า  เพราะพูดไปก็รังแต่จะทะเลาะกัน
เวลาแม่พูดหรือบ่นอะไร  ทุกคนก็จะประมาณเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไปซะ  ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง

คำเดียวสั้น ๆ "เหนื่อยค่ะ"