คือเราเกิดการน้อยใจพ่อเเม่ในหลายๆเรื่องมากๆ​มันอีดอัดคือเราเป็นคนชอบเถียงชอบอธิบายพ่อเเม่ยิ่งไม่ชอบตรงที่เราชอบเถียงคือเราเถียงเพื่อให้พวกเค้ารู้ถึงความคิดของเราบ้าง​ เราอึดอัด​ พ่อเเม่เราเครียดจากงานก็เอาอารมณ์มาลง​ บางทีเค้าทะเลาะกันเองก็มาบ่นกับเรา​ เราก็ไม่ได้ว่าไรเก็บไว้​ พอถึงเราเล่าไรให้พ่อเเม่ฟังบ้าง​ เค้าไม่เคยฟังเรื่องของเราเท่าไหร่​ ไม่เคยถามนั่นนี่ของเรา​ วันๆเราคุยกับพ่อเเม่น้อยมาก
บางทีอยากเล่าเรื่องของเราให้ฟังบ้าง​เเต่เข้าใจพ่อเเม่เหนื่อยก็เลยปล่อยๆ​ ของอะไรต่างๆที่อยากได้เค้าก็จะให้เราใช้ต่อจากคนนั่นคนนี้ตลอด​ ทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้ไม้มีน่ะคะ​ พอมีพอกิน​ น้องชายเเท้ๆของเราเค้าสนับสนุนทุกอย่างเลย​ ให้น้องเรียนนั่นเรียนนี่​ ของที่น้องใช้เรียนรองเท้าเเพงๆทั้งนั้นพ่อเราทุ่มสุด​ ส่วนเราผ่ใบก็มือ2  หรือไม่ก็ได้มาจากพี่ที่เป็นญาติ​ อะไรก็ดูได้น้อยกว่าน้องไปหมด​ ทั้งๆที่เราไม่ได้ขอเยอะเลยกว่าจะได้รองเท้าคู่นึงคิดเเล้วคิดอีก​ พอเราเก็บเงินจ่ายค่างานเองหาว่าสอนให้เก็บเงิน​ เอะอะไรด่าเราตลอด​ บางทีเราอยากมีเหมือนเพื่อนๆตามประสาเด็กวัยรุ่นอะนะคะ​ก็ใช้ไม่ได้​