ปัจจุบันอายุ 22 แล้วครับ คุณพ่อเสียแล้ว อยู่กับแม่สองคน
คุณแม่ห่วงผมมากครับ จนเกินเหตุ ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลยครับ เหมือนไม่ได้มีชีวิตของตัวเอง ตอนนี้ก็โตแล้ว อยากแยกห้องก็ไม่ให้ ต้องนอนกับคุณแม่ ทั้งๆที่บ้านออกจะใหญ่และมีห้องมากมาย ออกไปข้างนอกก็ต้องจับมือเดินไปเที่ยว ไม่จับก็บอกว่าจะทิ้งแม่ รู้สึกแตะเนื้อต้องตัวเยอะไปมากๆ ตอนนี้ออกไปข้างนอกคือต้องใส่เสื้อเหมือนกันด้วย ไม่รู้จะบอกยังไง… ออกจากบ้านคือยากมาก เหมือนเป็นผู้ต้องขัง ต้องตามไปด้วยตลอด ถ้าได้ออก 3-4 โมงเย็นคือโทรตามจิกให้กลับบ้าน แล้วบอกว่าทิ้งแม่อยู่บ้านคนเดียวได้ไงทั้งวัน… ตอนนี้อยู่ปีสี่เหลือเทอมเดียว รู้สึกชีวิตมหาลัยพังทลายมากครับ อยากเข้าสังคมเหมือนคนปกติ แต่ไม่ได้ไปไหนเพราะแม่ไม่ให้
(ขอแทนตัวเองว่า A นะครับ)
ตอนนี้มีแฟนแล้วครับ พอทะเลาะกับแม่ที่ไร แม่โทษแฟนตลอด ส่งข้อความไปบอกแฟนว่า พอAมีแฟน Aก็ก้าวร้าวขึ้น เถียงกับแม่ แล้วก็พูดวนๆว่าAเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่บริสุทธิ์ ไม่เถียง… ก่อนที่จะมีแฟนคือโทษโรงเรียนครับ ว่าพอไปโรงเรียนแล้วนิสัยก้าวร้าว เปลี่ยนตามเพื่อน…
ล่าสุดคือทะเลาะเรื่องเล่นเกมครับ พอผมเล่นเกมเยอะหน่อยก็จะวนเวียนเข้ามาบ่นๆผมก็ไม่ได้ถึงกับเล่นทั้งวันทั้งคืนนะครับ คิดว่าตอนนี้เล่นอยู่ในเวลาที่พอเหมาะ การเรียนดีตลอดครับ 3.92 ช่วงนี้ปิดเทอมเล่นเยอะหน่อย แม่ก็เข้ามาจี้ๆ เหมือนมาหาเรื่องอะครับ ผมก็อารมณ์เสียครับ พอตอบโต้ก็บอกผมก้าวร้าวเพราะเล่นเกม แล้วก็ส่งข้อความไปหาแฟนว่าผมติดเกมเพราะแฟน ซึ่งไม่ใช่เลยครับ ผมกับแฟนไม่ได้เล่นเกมเดียวกันด้วยซ้ำ
เป็นห่วงเรื่องความสัมพันธ์กับแฟนมากครับ กลัวเขารับไม่ได้แล้วจากไป
พอเถียง ก็โดนขู่ว่าเถียงแม่จะตกนรกครับ ประสาท-มากครับ เมื่อก่อนคือโดนขู่ว่าจะไม่ส่งเรียนครับ เป็นคนชอบเรียนครับ ฟังแบบนี้แล้วจะเป็นบ้า… ตอนเด็กๆพอไม่เชื่อฟังคือปาของเล่นที่ชอบทิ้งครับ หักแผ่นซีดีการ์ตูนที่ชอบ ปัจจุบันอึดอัดมากจนบางทีคุมอารมณ์ไม่อยู่ก็มีปาข้าวของ แต่ตอนนี้พยายามไม่ปาแล้วครับ
อึดอัดมากๆ พยายามเข้าใจแม่มาตลอดว่าเขาก็มีแค่ผมคนเดียว แต่ผมก็อยากมีชีวิตของตัวเองครับ เคยคิดมาตลอดว่าสักวันคงดีขึ้น ไม่รู้จะทำไงต่อเลยครับ
อึดอัดกับคุณแม่มากครับ ไม่รู้จะทำยังไงต่อ รู้สึกไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองเลยครับ
คุณแม่ห่วงผมมากครับ จนเกินเหตุ ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลยครับ เหมือนไม่ได้มีชีวิตของตัวเอง ตอนนี้ก็โตแล้ว อยากแยกห้องก็ไม่ให้ ต้องนอนกับคุณแม่ ทั้งๆที่บ้านออกจะใหญ่และมีห้องมากมาย ออกไปข้างนอกก็ต้องจับมือเดินไปเที่ยว ไม่จับก็บอกว่าจะทิ้งแม่ รู้สึกแตะเนื้อต้องตัวเยอะไปมากๆ ตอนนี้ออกไปข้างนอกคือต้องใส่เสื้อเหมือนกันด้วย ไม่รู้จะบอกยังไง… ออกจากบ้านคือยากมาก เหมือนเป็นผู้ต้องขัง ต้องตามไปด้วยตลอด ถ้าได้ออก 3-4 โมงเย็นคือโทรตามจิกให้กลับบ้าน แล้วบอกว่าทิ้งแม่อยู่บ้านคนเดียวได้ไงทั้งวัน… ตอนนี้อยู่ปีสี่เหลือเทอมเดียว รู้สึกชีวิตมหาลัยพังทลายมากครับ อยากเข้าสังคมเหมือนคนปกติ แต่ไม่ได้ไปไหนเพราะแม่ไม่ให้
(ขอแทนตัวเองว่า A นะครับ)
ตอนนี้มีแฟนแล้วครับ พอทะเลาะกับแม่ที่ไร แม่โทษแฟนตลอด ส่งข้อความไปบอกแฟนว่า พอAมีแฟน Aก็ก้าวร้าวขึ้น เถียงกับแม่ แล้วก็พูดวนๆว่าAเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่บริสุทธิ์ ไม่เถียง… ก่อนที่จะมีแฟนคือโทษโรงเรียนครับ ว่าพอไปโรงเรียนแล้วนิสัยก้าวร้าว เปลี่ยนตามเพื่อน…
ล่าสุดคือทะเลาะเรื่องเล่นเกมครับ พอผมเล่นเกมเยอะหน่อยก็จะวนเวียนเข้ามาบ่นๆผมก็ไม่ได้ถึงกับเล่นทั้งวันทั้งคืนนะครับ คิดว่าตอนนี้เล่นอยู่ในเวลาที่พอเหมาะ การเรียนดีตลอดครับ 3.92 ช่วงนี้ปิดเทอมเล่นเยอะหน่อย แม่ก็เข้ามาจี้ๆ เหมือนมาหาเรื่องอะครับ ผมก็อารมณ์เสียครับ พอตอบโต้ก็บอกผมก้าวร้าวเพราะเล่นเกม แล้วก็ส่งข้อความไปหาแฟนว่าผมติดเกมเพราะแฟน ซึ่งไม่ใช่เลยครับ ผมกับแฟนไม่ได้เล่นเกมเดียวกันด้วยซ้ำ
เป็นห่วงเรื่องความสัมพันธ์กับแฟนมากครับ กลัวเขารับไม่ได้แล้วจากไป
พอเถียง ก็โดนขู่ว่าเถียงแม่จะตกนรกครับ ประสาท-มากครับ เมื่อก่อนคือโดนขู่ว่าจะไม่ส่งเรียนครับ เป็นคนชอบเรียนครับ ฟังแบบนี้แล้วจะเป็นบ้า… ตอนเด็กๆพอไม่เชื่อฟังคือปาของเล่นที่ชอบทิ้งครับ หักแผ่นซีดีการ์ตูนที่ชอบ ปัจจุบันอึดอัดมากจนบางทีคุมอารมณ์ไม่อยู่ก็มีปาข้าวของ แต่ตอนนี้พยายามไม่ปาแล้วครับ
อึดอัดมากๆ พยายามเข้าใจแม่มาตลอดว่าเขาก็มีแค่ผมคนเดียว แต่ผมก็อยากมีชีวิตของตัวเองครับ เคยคิดมาตลอดว่าสักวันคงดีขึ้น ไม่รู้จะทำไงต่อเลยครับ