สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 28
เรามีแฟนค่ะ คบกันได้ไม่ถึงปี อายุรุ่นราวคราวเดียวกันค่ะ แฟนอยู่กรุงเทพ ส่วนเราอยู่ต่างจังหวัด เรามีเวลาเจอกันไม่มาก ด้วยภาระหน้าที่การงานต่างฝ่ายก็ยุ่งทั้งคู่ ช่วงเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาเราขับรถไปหาแฟน แต่ตอนขากลับเราเกิดอุบัติเหตุ อาการหนักหนาสาหัสมากค่ะ นอนรักษาตัวอยู่ icu เกือบเดือน แล้วก็รักษาผ่าตัดนู้นนี้อยู่อีกเดือนกว่า จนตอนนี้เราก็ยังไม่สามารถเดินได้ ยังต้องทำกายภาพกันต่อไป อีกประมานเดือน สองเดือนถึงจะกลับมาเดินได้ค่ะ แต่แฟนเราเค้าก็ยังสู้อยู่กับเรานะคะ เค้าไม่เคยคิดจะทิ้งเราเลย แต่แม่ของเราเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอะค่ะ ค่อนข้างจะหวงและเป็นห่วงมาก เค้าโทษแฟนเราตลอดว่าที่เราเป็นแบบนี้ก็เพราะแฟน แต่สำหรับเราจริงๆเรื่องนี้เราไม่เคยคิดจะโทษแฟนเลย ถ้ามันจะผิดก็ผิดที่เราเอง ทุกวันนี้เวลาแฟนมาเยี่ยมมาหาที่บ้านทั้งๆที่เค้าขับรถมาไกลมากเพื่อจะมาหาเรา แม่ก็จะตึงๆกับแฟนตลอดเลยค่ะ จนแฟนรู้สึกได้ เราก็รับรู้ได้ว่าเค้าอึดอัด เราก็อึดอัดไม่น้อยไปกว่าเค้าหรอกค่ะ
อีกคนก็แฟน อีกคนก็แม่ เราก็รักเค้าทั้งคู่  

สำหรับเราแฟนเราเค้าเป็นคนดีนะคะ เค้าตั้งใจขยันทำงาน ไม่เที่ยว ไม่นอกลู่นอกทางเลยค่ะ แค่เค้าอาจจะติดตรงที่เค้าไม่ค่อยมีเวลาแต่เราไม่เคยมองว่าเป็นอุปสรรคเลย แต่สำหรับแม่การที่เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เรา แม่ก็เหมารวมว่าเค้าไม่จริงใจกับเราแล้วค่ะ ความรู้สึกเราเหมือนแม่พยายามกีดกันไม่ให้คบกัน เข้าใจในความหวังดีของแม่นะคะ แต่เราก็เห็นใจในมุมของแฟนเราเหมือนกันค่ะ เค้าคงรู้สึกแย่มากๆ กับสิ่งที่เจอจากแม่เรา  เรากับแฟนถึงจะคบกันได้ไม่นาน แต่เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมากค่ะ อยากให้เค้ามีกำลังใจ อยากให้เค้าสู้อยู่ข้างๆเรา อยากให้สถาณการณ์แบบนี้มันดีขึ้นค่ะ ไม่รู้จะใช้คำพูดไหน ควรทำอะไรให้ ให้ทุกอย่างมันดีขึ้นค่ะ