อันนี้คือเรื่องจริงครับ ไม่ใช่มุกตลกอะไรเลยสักนิด เรื่องราวมีอยู่ว่า แฟนผม ณ ปัจจุบันอายุ 24 ปี เรียนจบแล้วแต่ยังไม่ได้ทำงาน ส่วนหนึ่งก็เพราะอยากมีช่วงชีวิตแบบสูญญากาศบ้าง อันนี้พอเข้าใจ เพราะผมก็เคยเป็นที่ช่วงหนึ่งไม่อยากทำงาน เราก็อยู่กัน 2 คนครับ เงินมีกินบ้าง ใช้กันประหยัดตามประสา แต่พักหลังๆ ด้วยความที่เธอเบื่อกับการที่อยู่เฉยๆ เธอจึงเริ่ม เข้าครัวครับ..

ที่บ้านมีแค่เตาไฟฟ้า และเครื่องปั่น ซึ่งผมเอง ก็มักจะใช่แค่ต้มมาม่ากิน บ้างก็ทอดไข่กินเต็มที่ จะพิศดารกว่านี้ ก็ต้องร้านค้าเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่า หลังจากที่เธอได้ทำ ผมโอเคมากๆ ในตอนแรกๆ เลิกงานกลับบ้าน ได้กินข้าวทันที และทุกวันนี้ เช้ามาก็มีข้าวไปกินด้วย

แต่สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นครับ คือ "น้ำหนัก" ที่ตอนนี้ ผมก็ 86 ส่วนแฟนผม ก็ 80-81 ไล่ตามกันมาติดๆ ทั้งๆ ที่เมื่อต้นปี ผมหนักถึง 90 แล้วตั้งใจจะลด จนลงมาถึง 80 แล้ว แต่พอแฟนผมได้ทำกับข้าว น้ำหนักผมก็เลยขึ้นๆ ลงๆ อยู่ในช่วง 85-88 ตลอด... ผมก็หาสาเหตุจนเจอ ว่าเธอ...ทำกับข้าวอร่อยเกินไป

มันไม่ตลกจนที่ผมเอาเรื่องนี้มาพูดกับเธอ ผมบอกว่า พอได้ไหม เรื่องทำกับข้าว หยุดเสียที ซึ่งทีแรกเธอคิดว่าเธอทำไม่อร่อย ผมก็บอกว่า มันอร่อยจริงๆ ไม่ได้แกล้งชม ... เพราะหุงข้าวไว้เต็มหม้อ น่าจะกินได้ 5-6 คน และกับข้าวอีก 2-3 อย่าง ที่พอจะกินได้ขนาดครอบครัวเล็กๆ 4-5 คนสบายๆ ผมกลับต้องซัดอยู่คนเดียว พอไม่กิน...ผมก็หิว พอจะกินแค่อิ่ม.. ก็มันอร่อยจริงๆ นี่หว่า จะทิ้งก็เสียดาย จนบางทีก็ต้องหยุด..แล้วบอกว่าเอาไว้กินค่ำๆ อีก แต่มือและปาก มันก็ซัดจนหมดทุกที กินจนผมท้องแน่นลุกแทบไม่ไหว หรือที่เราพูดกันบ่อยๆว่า "กินจนเหนื่อย" เป็นแบบนี้แทบทุกวันมาเกือบตลอดเดือนกรกฏาคม 2560 นี่แล้ว

หนักสุดคือเมื่อวาน วันที่ 24 กรกฏาคม เธอทักเฟสมาหาผม ถามผมว่า จะกินไข่เจียวไหม ผมก็บอกกับเธอไว้แล้วว่า "พอๆ หยุดกินหนักๆ สักวัน กินมาม่าก็พอ ไม่อยากกินอะไรเยอะ" เธอก็ถามย้ำอีกว่าจะกินข้าวใช่ไหม จะได้ไปซื้อ เพราะข้าวสารหมด ผมก็โอเคๆ (พอดีทำงานอยู่ เลยไม่ได้จับใจความว่าเธอถามเรื่องข้าว)

กลับบ้านไป...แมร่งเอ้ย...."ไข่เจียว, ยำมะม่วงหมูสับ, ไก่ทอดคาราเกะ" แบบจัดเต็ม พร้อมข้าวหอมที่พึ่งหุงเสร็จใหม่ๆ อีก 1 หม้อ (หม้อข้าวใบเล็ก) พอเปิดฝาหม้อข้าวมาเธอก็พูดพร้อมตกใจว่า "พอดีลืมกะ เลยหุงซะเต็มเลย..."  ถามจากใจกันเถอะครับ ผมทำงานมาตั้งแต่เช้า แบกร่างตื่นนอนไปเจอปัญหารถติด + งานที่ต้องนั่งทำนั่งออกแบบ (ผมทำงานกราฟิกคอมในบริษัทแห่งหนึ่ง) และยังต้องคอยติดต่องาน เสนองานเจ้านายแทบทั้งวัน พอกลับมาถึงบ้าน เจออาหารที่พึ่งทำสดๆ ใหม่ๆ และข้าวร้อนๆ พร้อมน้ำเย็นให้กิน ใครมันจะทนได้วะ!!

และอีกตามเคย..อาหารที่น่าจะกินได้ถึง 4-5 คน ผมก็ซัดคนเดียว เธอกินข้าวไป 1 จาน ส่วนผม ตักเติม ตักเติมข้าวรวมแล้ว 4 จานกับอาหารที่หายไปหมดเกลี้ยงทุกเมนู .. พอกินเสร็จ สติผมก็กลับมา ผมก็ว่าเธออีก ว่าทำไมทำแบบนี้ บอกว่าพอได้ไหม ไอ้เรื่องทำอาหารอร่อย ไม่ได้บอกให้ทำ กลับมาถ้าไม่มีอะไรกิน ก็จะทำมาม่ากินเอง ไม่ก็ไปซื้อข้าวกล่อง อุดหนุนแม่ค้าบ้าง ไม่ใช่ว่ากลับมาเจอแต่ของอร่อยๆ แบบนี้ ผมพูดจาขึงขังใส่เธอมาก ยอมรับเลยจริงๆ แทนที่เธอจะเข้าใจ...แทนที่มันจะดีขึ้น ผมพักท้องไม่ถึง 2 ชั่วโมง เธอก็บอกผมว่า "ไปซื้อแป้งข้าวโพดให้หน่อย ไม่มีก็แป้งข้าวเจ้า" ผมเลยตวาดเธอ ว่าให้พอ...ไม่ต้องทำอะไรแล้ว ไม่กินแล้ว !! เธอก็บอกว่า ถ้าไม่ไปซื้อ เธอจะเดินไปซื้อเอง.. ผมก็เลยต้องเดินไปซื้อ... ซื้อเสร็จ เธอก็คลุกอยู่ในครัว โดยที่ผมไม่อยากจะสนใจอะไรแล้ว เหนื่อย กรูอิ่มมาก ไม่อยากจะเดินแล้ว เลยมานั่งดูทีวีแบบไม่แยแส... แมร่งเอ้ย!!! ไม่ถึง 20 นาที เธอก็ทำขนมปัง กับสังขยาใบเตย มาเรียบร้อย -*- ขนมปังเธอเอาไปนิ่งซะนิ่มไอร้อนขึ้นผุดๆ.. กับสังขยาใบเตยที่เธอเคี้ยวเอง แม้จะไม่ข้นเหมือนร้านทั่วๆ ไป แต่มันกลับแปลกๆ แลเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร... ผมเลยต้องลุกมาซัดโฮกอีกตามเคย Y_Y

ผมกินไม่หมด แต่ก็ซัดไปเยอะเหมือนกัน สาเหตุที่ไม่หมด เพราะอยากเอาไปกินพรุ่งนี้ มันอร่อยดี... เธอจึงเอาไปใส่อับปิดฝาอย่างดี เพื่อเอาไว้เวฟให้กินตอนเช้า...

ผมเบื่อมาก ผมไม่ได้ตลกนะ..เพราะเช้าวันนี้ ผมชั่งน้ำหนัก ผมปาเข้าไป 87.7 แล้ว เบื่อมากที่อ้วนขนาดนี้ เสื้อผ้าก็ใส่ยาก เป้ากางเกงแตกหลายรอบแล้ว ที่ต้องมาเย็บแล้วเย็บอีก เพราะอ้วนเนี้ยแหละ ผมจะทำอย่างไรดี ให้เธอเลิกทำอะไรอร่อยๆ สักที ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งไม่ห้าม เธอยิ่งทำไม่หยุด!! แล้วก็ยิ่งพัฒนาฝีมือจนผมหยุดมือหยุดปากตัวเองไม่ได้ตลอด

วันนี้..ตอนเช้าก่อนมาทำงาน เธอบอกกับผมว่า เย็นนี้ จะทำไก่สไปร์ซี่ให้กิน -*-